Gewoon een paar foto's

 Deze foto's horen eigenlijk bij ons vorig bericht. :)

Frank en Hamid op de uitkijktoren in Kerry Wood Nature Park

Eindelijk kunnen de tomaten de tuin in

baby eland in onze tuin

Het wordt weer eens tijd om iets te schrijven op ons blog. Het is leuk om te weten dat ons blog nog steeds gelezen wordt. 

Frank is twee weken vrij. Tijd om in de tuin aan het werk te gaan. De sneeuw is weg, de grond is ijsvrij, tijd om diverse groenten en planten in de tuin te gaan zetten. Allereerst heeft hij een aantal weken geleden  de compostbakken verplaatst. Ditmaal op een plek waar de muizen hun gang kunnen gaan!!!! We hadden echt een muizenplaag in de garage. De compostbakken stonden tegen de garage aan. Op de nieuwe plek hebben we er niet of nauwelijks last van. De aanwezigheid van een buurtkat helpt ook. 
Gisteren hebben we nog wat extra planten en struiken gekocht. Inmiddels zijn de krokussen en tulpen te zien, en beginnen andere meerjarige planten en struiken weer te groeien en te bloeien. Morgen wordt er een lading houtsnippers gebracht. Geen idee hoeveel, maar het klinkt als een hoeveelheid die onze oprit volledig in beslag zal gaan nemen. Kan niet wachten om daar een foto van te maken. :) 

Vorige week hadden we bezoek in onze voortuin. Een eland die rustig langs het kamerraam kwam gewandeld, zich vervolgens tegoed deed aan wat bladeren van een struik, en daarna zijn route voortzette door bij de buren de achtertuin in te lopen. Dat krijg je als je het hek open laat staan! 
Het is de laatste tijd wel vaker dat we herten in de straat hebben, maar een eland hebben we nog niet eerder gezien. Het was wel even schrikken hoor toen dat beest ineens in onze tuin liep. 

Het is ruim 2 maanden geleden dat ik geopereerd ben. En wauw, wat een verandering. Ruim 7 jaar heb ik gelopen met pijn, en met name de laatste 3 jaar met extreme pijnen. En nu? Zo onwerkelijk maar waar, de pijn is weg! Met behulp van fysiotherapie ben ik nu aan het oefenen om 'normaal' te lopen. Best lastig en bij tijden ongemakkelijk. 
Het lopen zonder krukken gaat goed, maar zo af en toe is het wel prettig om de steun van een kruk te hebben. Ik ga ervanuit dat ik over enkele weken voorgoed de krukken aan de kant kan zetten.
Waar ik tegenop zag was dat ik tijdens de competitie voor a-capella koren nog niet mobiel genoeg zou zijn. Ik was zelfs bang dat ik er dit jaar helemaal niet bij kon zijn vanwege de operatie. Maar ik was er wel bij. :)

De competitie was dit jaar in Edmonton, Alberta. Vorig jaar waren we in Saskatoon, Saskatchewan, en volgend jaar zal de competitie in Vancouver, British Columbia, zijn. Dit jaar dus lekker dichtbij. Voorafgaande aan de competitie is er heel veel geoefend, hebben we op heel veel plaatsen opgetreden, en hebben we extra coaches laten komen om de puntjes-op-de-i te zetten. Met als resultaat dat we met stip gestegen zijn. We hebben maar liefst 45 punten meer gescoord dan vorig jaar. Onze score was 565 punten. En niet geheel onbelangrijk, vorig jaar zongen we nog in de categorie kleinere koren. Dit jaar  hebben we meegedaan in de competitie voor koren met meer dan 40 leden.  Goed voor een medaille voor de 5e plaats. (1e 645, 2e 613, 3e 603, 4e 590).
Tijdens de opening op donderdag werden alle Carol Poole Spirit of 26 nominees genoemd. Voor ons koor ging de award dit jaar naar mij. Een hele eer om zo'n award te ontvangen. En ja, ik heb een heus certificaat en een bijbehorende medaille ontvangen. 

Ik sluit dit blog af met the action for happiness kalender bericht van vrijdag 24th May: Make choices that have a positive impact for others today. 

 

 

15 Maart 2024 De kop is eraf......

.............. en vervangen. Eindelijk. Na ruim 2 jaar op de wachtlijst te hebben gestaan, was het dan eindelijk zover. De heupoperatie stond gepland voor 15 maart,  om 11:00uur in de ochtend, en werd gelukkig ook op die dag uitgevoerd. Ruim twee weken van tevoren moest ik al beginnen met de voorbereidingen voor die operatie; stoppen met bepaalde medicatie, gedurende drie dagen voor de operatie met een speciale spons het lichaam reinigen, en appelsap drinken vlak voor de operatie! Het klinkt allemaal raar, maar het is waar. Vrijdag ochtend liep de wekker in alle vroegte af omdat er nog een halve liter appelsap gedronken moest worden! Niet echt lekker!
Frank kon met me mee tot aan de deuren van de operatiekamer. Vervolgens zag ik hem weer toen ik op de unit was. En van wat er in de tussentijd is gebeurd kan ik je niets vertellen. Gelukkig maar.
Van te voren was er al gezegd dat je 4 uur na de heupoperatie al moest proberen om een paar stappen te lopen. Die 4 uur heb ik niet gehaald, maar nog wel de zelfde avond. En vervolgens moest ik zaterdag-ochtend weer lopen. Dit keer in aanwezigheid van een fysiotherapeut, en daarna nog met een ergotherapeut. De ergotherapeut (Christina) vroeg of ik de trap op en af kon lopen. En yep, dit lukte zonder moeite. Toen ze op mijn dossier keek voor mijn naam, werden haar ogen groot als twee schotels. Ze zei: Are you the famous Yvonne Bauer? From the Red Cross equipment program? Het is wel even vreemd hoor om dit keer aan de andere kant te staan, als patient.
Zaterdagmiddag was ik weer thuis. Tijd om te werken aan mijn herstel. De arts, Dr Henderson, en zijn team hebben duidelijke instructies gegeven over wat ik wel en wat ik niet kan doen. Advies is om gedurende 6 weken met twee krukken of een walker te blijven lopen, pijnstillers te nemen wanneer nodig, en bloedverdunners nemen tot 4 weken na de operatie, daarbij vooral rekening houden met het feit dat voorover buigen en strekken afgeraden wordt. De oefeningen blijven doen die voor de operatie aangeraden werden, en vooral veel rust nemen. 

Frank is sinds de operatie voornamelijk thuis aan het werken. En als het nodig was, kwam Aydee om hem af te lossen. Inmiddels ben ik alweer ruim 2 weken thuis en vind zelf dat ik letterlijk met stappen vooruit ga. 
De hechtingen (nietjes) zijn afgelopen donderdag verwijderd. Voelt wel eventjes prettiger nu die nietjes eruit zijn. 
Vandaag, 1e Paasdag, heb ik eindelijk weer een keertje buitengelopen. Er ligt nog wel veel sneeuw, maar gelukkig niet meer op de oprit en stoepen. Langzaamaan merken we dat we het voorjaar ingaan. 

Every cloud has a silver lining

Hearts of Harmony.  De naam van het koor waarin ik zing. In het koor zing ik baritone. Dus geen tenor, lead of bass. Destijds had ik geen idee wat iedere groep inhield. Inmiddels sing ik ruim 9 jaar met het koor en leer nog steeds om de baritone parts te zingen. Ik moet eerlijk zeggen dat het niet de makkelijkste positie is binnen het koor.
Net als bij elke club hebben ook wij diverse teams en posities om het koor draaiende te houden. Op dit moment ben ik assistent van de team coordinator (ik denk dat mijn positie in Nederland vice voorzitter zou zijn). Een van mijn taken is om in januari een verkiezing (online) te regelend waarin leden hun stem kunnen geven aan een lid die veel voor het koor doet en gedaan heeft. Tijdens een retreat weekend zal ik dan de winnaar bekend maken. Hoe grappig is het dat ik niet de uitslag in handen kreeg, en telkens maar bleef vragen om informatie. Tijdens de laatste repetitie voor ons speciale weekend nam de voorzitster het woord. Ze kon het niet langer meer stilhouden. Wat bleek? Dit jaar gaat de award naar mij!!! Geen wonder dat ik de gegevens niet kreeg, dat er excuses werden gegeven waarom de gegevens niet beschikbaar waren, dat de computer was gecrashed, en nog meer onzin. Tijdens ons retreat weekend gaf de winnaar van vorig jaar een mooie speech en overhandigde ze mij de award. 

    

Yvonne Bauer – Spirit of 26 - 2024

Yvonne Bauer was born in a little town called Loenen, and grew up in Twello, the Netherlands.  When she was a child, she played the recorder, and then piano, each for two years, memorizing everything her older sister did.   She also sang alto in the church choir.   Yvonne was more interested in sports than music at that time, so music was put on the back burner until she and her husband emigrated to Canada in February, 2009.

Yvonne’s husband, Frank, was on the executive for Care for Newcomers in Red Deer, Alberta.  It was through that connection that Yvonne was introduced to Hearts of Harmony Chorus.  An established member of the chorus encouraged Yvonne to come out to a rehearsal to see what we were all about. After attending a concert,  Yvonne felt the chorus was too “professional” and above her abilities at that time, so It took her two years before she came out to a rehearsal. She finally joined us in November of 2014, and has never looked back.  Hearts of Harmony has been a story of continuous growth and personal development for this talented lady.

Shortly after Yvonne joined the chorus, she and three other new members tried quarteting.  That foursome was short lived, but it was her quarteting start.   She has been singing with Silver Lining  quartet now for almost five years.  They have shown steady improvement, and Yvonne has learned to read music with the help of two other members of the quartet.  As her section leader, I have had the privilege of watching her slow and steady improvement as a baritone singer.  She has become a valuable member of our baritone section, and the incomparable baritone of Silver Lining quartet.

Yvonne is always up for a challenge.  In 2022, five members of Hearts of Harmony joined Alberta Northern Lights Chorus as dual members, to sing on the International stage in the Harmony Classic Div. A contest in Phoenix AZ.  This commitment involved learning several songs, a 15 minute package for the International stage, many trips to Edmonton for rehearsals with ANL, and travel to Phoenix in September. She also sang with the Family Chorus at Contest in both 2017 and again in 2023 in Saskatoon, SK.  All of these experiences served to further develop Yvonne’s confidence and performance abilities.

Hearts of Harmony chorus members describe Yvonne as compassionate and caring with a quiet sense of character.  She is always ready to listen, and to volunteer for tasks in the chorus.  She even seconded her husband Frank to come and help set up and take down risers on rehearsal nights.  Yvonne was nominated for the Red Deer Woman of Excellence in Health and Wellness in 2020 for her work in the community, and she volunteers whenever she can, giving selflessly to others.

Serving on the Management Team has helped Yvonne develop her English proficiency.  She served as Membership Coordinator for four years, and was instrumental in starting our Big Sister program.  Then she served as Communications Coordinator for one year, before applying to be Assistant Team Coordinator.  She started a new riser program for our chorus that is better suited to individual member’s abilities and availability.  And she organized the Spirit of 26 nomination process this year, only to be pleasantly surprised that she is the chorus nomination for 2024!  Yvonne says she has no aspirations for be our Team Coordinator, but she has a history of never looking back.  Who knows what the future holds?

We wish Yvonne a speedy recovery from her scheduled hip replacement in March of 2024.  She is looking forward to getting back to a normal life.  We are very proud of the 2024 Hearts of Harmony Spirit of 26 nomination for 2024 – Yvonne Bauer!

De naam van ons Quartet is "Silver Lining"

Every Cloud has a Silver Lining

De heup operatie staat gepland

Afgelopen dinsdag kwam het telefoontje waar ik al erg lang op heb zitten wachten. De operatie aan mijn heup staat gepland voor vrijdag 15 maart! Best eng, maar ik weet dat ik geen andere keus heb. Voordat het zover is heb ik eerst nog een afspraak met dokter Henderson en wordt er tijdens een informatie-ochtend verder uitleg gegeven over wat er staat te gebeuren. De bedoeling is dat ook Frank hierbij aanwezig is.