Oudjaarsdag -27 graden

seconden tikken

minuten, uren, dagen en maanden

een jaar gaat voorbij
gedachten, gevoelens en ervaringen,

ingrijpende gebeurtenissen, leuke en

minder leuke momenten aan het

afgelopen jaar worden herinneringen

met al die herinneringen gaan wij

verder op ons pad
vanuit Red Deer de beste wensen

voor het nieuwe jaar

winterse temperaturen en activiteiten

Zondag hebben Jesse en Patrick onverwachts een uitje gemaakt naar Banff. Samen met Richard en twee jongens die we kennen van de avond bij Richard zijn ze naar Banff gereden waar ze vervolgens in een soort grote zwemband van de bergen af konden glijden. Een superleuke uitdaging. Na afloop effe opwarmen in Banff Hot Springs. Een leuke dag waar je wel wat kilometertjes voor moet rijden.

-15 Graden en dan barbequen?

De vuurplaats zorgt voor een sfeervolle winteravond. Uhm yep, het is wel een beetje koud buiten, maar bij de vuurplaats is het eigenlijk goed uit te houden. Patrick en Jesse weten hoe ze een perfect vuurtje moeten maken en dan vervolgens de chicken-kebab erop bakken. Lekker, lekker.

West Edmonton Mall

De snelweg naar Edmonton is goed begaanbaar. Dus rijden we dinsdag rond de middag naar Edmonton voor een bezoekje aan de W.E.M.. Het is er ongelooflijk druk, warm en benauwd. Na twee-en-een-half uur is het wel genoeg geweest en rijden we weer richting Red Deer. Als we bijna in Red Deer zijn, slaat het weer om en rijden we door de sneeuw terug naar huis.

Vanavond zijn we natuurlijk weer naar Richard geweest. Jesse en Patrick zijn uitgenodigd door Richard om aanstaande zaterdag met een stel ergens te gaan schaatsen. Yvonne is uitgenodigd om morgenavond bij een Wedding-Shower te komen. Geen idee wat het inhoud, dus extra leuk om erop af te gaan. Een beetje gekleed en een aardigheidje meenemen kan geen kwaad.
En we zijn allevier uitgenodigd voor nieuwjaarsdag bij Marleen en Allan (de ouders van Richard). Tegelijk met ons zullen we daar kennis maken met een nieuw gezin dat net als wij nieuwkomers in Red Deer zijn. Al met al genoeg te doen voor de komende dagen.

Morgenavond gaan we naar de ijshockeywedstrijd The Rebels tegen Lethbridge. The Rebels komen uit Red Deer en doen het erg goed in de competitie. Voordat Jesse zondag weer naar Nederland vertrekt, moet hi jwel een echte ijshockeywedstrijd bijwonen. Dat gaat morgen gebeuren.

Kerst 2010

Met z'n viertjes naar Cross Road Church geweest. Degene die ons blog volgen, hebben ooit kunnen lezen dat we hier eerder geweest zijn om dat Patrick een basketball wedstrijd had. Maar nu dus naar de kerk. Een kerk die ruimte biedt aan 1500 mensen. Maar goed ook, anders hadden er heel veel mensen moeten staan. Na de kerk weer naar huis waar we een gezellige kerstavond hebben gevierd.

Vanochtend natuurlijk lekker uitslapen en vervolgens goed ontbeten. Het was vandaag een lekker warme dag. -2 Graden. Met de jongens naar Sylvan Lake gegaan om te schaatsen. Voor Jesse een hele beleving. Voor het eerst sinds hele lange tijd durfde hij de schaatsen onder te binden. Met hulp van Patrick lukt het om een paar metertjes te schuiven.

Met enige hulp .........

De ijshockey stick biedt wat houvast waardoor de eerste meters zelfstandig geschaatst kunnen worden. Helemaal boven verwachting lukt het Jesse om drie kwartier te schaatsen op ijshockeyschaatsen van Frank. Noodgedwongen heeft Frank zijn Noren onder gebonden. Het was weer even wennen, maar daarna voelde het weer erg vertrouwd en schaatst hij zijn rondjes. Voor Patrick lijkt het alsof hij de schaatsen gisteren nog onder heeft gehad. Zo vanzelfsprekend schaatst hij en schuift met ijshockeystick en puck weg van Jesse en Frank.

Na een paar minuten schaatsen gingen de jassen uit. Uiteindelijk wordt er geschaatst in een T-shirt!

Merry Christmas

En dat is twee

Eindelijk! Daar is ie dan. Patrick.

Keurig optijd. Even voor 4 p.m. Alberta tijd landt Patrick op het vliegveld van Calgary. In Nederland werd Patrick op Schiphol uitgezwaaid door Opa en Oma Bauer, maar ook door Cor en Hanneke. Heel lief dat ook Cor en Hanneke speciaal naar Schiphol zijn gereden om Patrick uit te zwaaien. En zoals ze gewend zijn bij Jesse, kreeg ook Patrick een Donald Duck special mee om in het vliegtuig te lezen.

Net zoals zaterdag bij Jesse, zagen wij Patrick al op de monitor voorbij komen. Snel de bagage ophalen en door de douane waar Jesse, Yvonne en ene Chris stonden te wachten. Dat Chris er ook stond was voor Patrick een totale verrassing. Geweldig.

Patrick, Jesse en Chris.

Frank kon helaas niet mee om Patrick op te halen. Tja, het is hier gewoon lastiger om een dagje vrij te nemen. Frank moest gewoon weer werken. De komende dagen, weken zullen we uitgebreid de tijd nemen om bij te kletsen en horen hoe het allemaal in Nederland is gegaan. Wat we al wel weten is dat Patrick een geweldige tijd heeft gehad.

Hier is het -20 graden en in Nederland sneeuwt het!

Ziet er goed uit, onze zoon!

De techniek staat voor niks. Patrick stuurde ons foto's vanuit Twello. Daar ligt volgens ons inmiddels meer sneeuw dan in Red Deer. Hij mailt ons dat hij vanuit Twello zijn stoel heeft geboekt, dus we gaan ervan uit dat we morgen foto's met Patrick in Red Deer kunnen maken.

Oma met Patrick in Twello, Nederland

Vandaag zijn Frank, Yvonne en Jesse weer naar Calgary gereden omdat Yvonne naar de dokter moest voor haar pink. Gelukkig lijkt dat allemaal mee te vallen. De arts constateerde dat er geen sprake is van een arthritis, maar dat er gewoon een langzaam herstel van de breuk plaats vindt, wat volgens hem heel normaal is. Gelukkig dus geen spuiten en geen operatie in het vooruitzicht. Wel weer een verwijzing naar de fysiotherapeut en advies om 's nachts met een rubber hoesje (!) om de pink te gaan slapen.

Frank met Jesse in Calgary, Canada

Olympisch Park Calgary, Canada

Nadat we bij de dokter waren geweest, zijn we natuurlijk een kop warme chocolademelk gaan drinken bij de dichtsbijzijnde Tim Hortons. De honeycruller voor Jesse heeft vandaag voor het eerst plaats gemaakt met een Honeydip, ook lekker. De rest van de dag hebben we rondgebracht op het Olympisch Park in Calgary. Bij tijden was het behoorlijk koud, maar de zon heeft goed haar best gedaan. Daardoor was het enigsinds uit te houden en hebben we een fijne wandeling kunnen maken langs de bobsleebaan en hebben we bovenop de piste gestaan om de snowboarders en skieers te zien bij de start.

En dat is één!

Jesse is gearriveerd in Calgary

Zonder dat Jesse het in de gaten heeft zien wij al dat hij in elk geval goed is aangekomen in Calgary; zie de persoon leunend tegen de paal in het midden. Tot dat moment wisten we namelijk nog niet of hij de aansluiting in Minneapolis had gehaald. Het vliegtuig was keurig op tijd, zelfs iets eerder dan verwacht.
Gelukkig duurde het niet lang voordat Jesse zijn bagage van de band kon halen en door de douane naarbuiten kwam. Het eerste wat hij zei was: "hebben jullie het slechte nieuws al gehoord? Patrick is niet meegekomen." Gelukkig waren we al op de hoogte en viel er zichtbaar een last van Jesse af. Natuurlijk hadden we een honeycruller voor Jesse bij ons, zijn favorite van Tim Hortons! En daarna snel op weg naar Red Deer, een ritje van anderhalf uur.

Schiphol Airport

Het is voor ons net kwart voor acht in de ochtend als we wakker gebeld worden. Patrick!
Patrick staat op Schiphol, samen met Jesse, Cor en Hanneke (Jesse's ouders). Ze proberen zich een weg te banen door de massa mensen; passagiers, uitzwaaiers, ontvangers, personeel en beveiliging. Het blijkt een enorme puinhoop te zijn.
Het lukt niet om voor zowel Jesse als Patrick het beruchte ESTA formulier te bemachtigen. Het lukt wel voor Jesse, maar helaas niet voor Patrick. Over en weer bellen we met elkaar, en helaas................ Door alle toestanden mist Patrick het vliegtuig en zit Jesse in het vliegtuig te wachten waar Patrick blijft. Niet leuk.
En dan te bedenken dat ze al uren hebben staan wachten in rijen om bij de incheckbalie te komen. Dan moet je wel over een hele dosis stalen zenuwen beschikken wil je daar nuchter in blijven. Vanuit Red Deer hebben we een nieuwe vlucht geboekt. In eerste instantie zou Patrick dan vandaag nog kunnen vertrekken en via Vancouver naar Calgary kunnen vliegen. Alleen........ dan zou Patrick in de lange wachtrij moeten aansluiten om terplekke 1400 euro te betalen. En om nou nog vier uur te moeten wachten en niet zeker wetende dat je daadwerkelijk via de creditcard van je vader de reis kunt betalen, nee, dat gaat echt te ver. Hij wordt nu opgehaald door opa en oma Bauer en gaat met ze mee naar Twello.
We hebben nu een terugreis geboekt voor aanstaande dinsdag, vertrek 14.45 uur met de KL0677 rechtstreeks van Amsterdam naar Calgary. Dus................ voel je je geroepen om hem uit te komen zwaaien? Neem dan effe contact op met Patrick (0014033072520) en hij kan je precies vertellen hoelaat hij in Amsterdam zal zijn ( in elk geval 2 uur van te voren).
Wij rijden vanmiddag naar Calgary en zullen Jesse warm welkom heten. Maandag rijden we weer naar Calgary omdat Yvonne de afspraak met de specialist heeft, en laten we hopen dat we dinsdag naar Calgary mogen rijden om Patrick op te halen.

Red Deer in Kerstsfeer

Nog een paar dagen voordat we naar Calgary-Airport rijden om Patrick op te halen. Hij reist niet alleen. Patrick houdt Jesse T. gezelschap tijdens de vlucht. Jesse is erg benieuwd naar de verschillen in Red Deer tussen zomer en winter.

In de afgelopen weken hebben we regelmatig contact gehad met Patrick. Het verblijf bij Elizabeth heeft hem erg goed gedaan. Hierdoor kon hij in Wijchen blijven, kon hij zijn vrienden blijven ontmoeten, kon hij blijven basketballen en kon hij als vrijwilliger helpen in de oude en nieuwe sporthal van Wijchen.

Plantsoen Town Hall

Het is bijna Kerstmis en al wekenlang is Red Deer gehuld in Kerstsfeer. Ook bij ons huis hebben we wat kerstverlichting gemaakt. Zie hier, de ijskandelaar. Met de vorst blijft zo'n kandelaar lang mooi.

IJskandelaars

De personeelsvereniging van Yvonne's werk had een uitstapje geregeld. Eerst met de bus naar Stettler, vervolgens met een oude dieseltrein van Stettler naar Big Valley. In Big Valley, een enorm klein gehucht, konden we genieten van een buffet en was er de mogelijkheid om aansluitend te dansen. De band van de avond:

Loose Chips

Volgens Aydee was het wel een lange rit om ergens te gaan eten. Het was gezellig, en daar gaat het om. Na het buffet en het dansen was het weer tijd om terug te gaan. Eerst weer met de trein (anderhalf uur) en dan nog met de bus (1 uur). Och ja, je moet er iets voorover hebben he.

Afgelopen vrijdag hadden we de potluck van de Red Cross. Frank maakt inmiddels ook deel uit van de Red Cross Family. Hij is inmiddels lid van het Disaster Management Team. Deze week heeft hij 'Pieperdienst'. Overigens heeft hij na twee dagen al gepresteerd om de pieper te laten vallen, waardoor hij noodgedwongen een nieuwe pieper moest aanvragen. Och, ja, ongeluk zit in een klein hoekje nietwaar.

Yvonne blijft druk bezig. Afgelopen week heeft ze de ijskandelaars gemaakt, en nu is ze druk bezig met het maken van gordijnen voor een van de Child Care Locaties. Op verzoek van haar werkgever, want die hebben inmiddels wel ontdekt dat Yvonne redelijk handig is met de naaimachine.

Volgende week maandag gaat Yvonne naar een specialist in Calgary vanwege de pink. De rontgenfoto's hebben uitgewezen dat er het e.e.a. aan de hand is met de pink. Wat de behandeling verder inhoud is nog niet duidelijk. We wachten het af.

Festival of Trees, Snow painting and Potluck bij C.A.R.E.

Afgelopen week was het erg koud. Tussen de -30 en de -40 graden. Donderdag en vrijdag was het minder koud, en was het weer te doen om naar het werk te wandelen of Ryan wat langer uit te laten.

Festival of Trees.

Het festival begint elk jaar met The Biggest Christmas Tree Festival. Tijdens dit gebeuren gaan om precies 6 uur 's avonds, de lampjes in Red Deer's grootste kerstboom en de kerstverlichting in de tuin van het Stadhuis aan. Ook vindt dan de intocht van de kerstman plaats. Bij een temperatuur van -25 of kouder, gaat het allemaal niet door. Dit jaar was het te koud en is de intoch dus niet doorgegaan. De rest van de festiviteiten van het festival waren in de Westener. Zie ook www.reddeerfestivaloftrees.ca
Via Frank's werk hadden we vrijkaartjes voor de woensdagavond. De Westener hal was omgetoverd in een sfeervolle Kerststal. Honderderden kerstbomen, de ene nog mooier dan de andere, gaven de hal een sfeervolle uitstraling. Frank had de kaartjes gekregen via zijn werk, omdat het bedrijf een van de vele sponsers was die het festival mogelijk hebben gemaakt.

Snowpainting

Je bouwt een kasteel van sneeuw, of een vulkaan, of een sneeuwpop of je rolt een sneeuwbal. In een watersprayfles doe je water, een klein beetje afwasmiddel en een scheutje kleurstof (Foodcolor). Bespray je sneeuwwerkstuk en je hebt eens iets anders.

Potluck Party C.A.R.E.
Celebrating the holiday season bij C.A.R.E. Tijdens de party was er onder andere een optreden van een dansgroep met hele jonge kindertjes, een doedelzak speler en een danspaar die twee Mexicaanse dansen lieten zien. En natuurlijk kwam Santa even op bezoek.

-33

Buiten vriest het, binnen is het knus en warm (al stoken we ons de rambam).
En ja, ook de Red Deerians vinden het koud. Gelukkig maar, anders zouden we aan ons zelf gaan twijfelen. Het is jammer dat je op een foto niet zo goed kunt vastleggen hoe koud het is. Maar geloof ons, het is heel erg koud buiten.
Voor donderdag beloven ze dat het -10 wordt. Tijd voor een korte broek en mouwloos shirt!

Geduld is een schone zaak!

Afgelopen maandag werd me in het ziekenhuis verteld dat de uitslag van de Rontgenfoto binnen twee dagen bij de huisarts zou zijn. Omdat ik donderdag nog niets had gehoord heb ik zelf de assistente van de huisarts maar gebeld. Zei vertelde dat er alleen gebeld werd als er iets aan de hand was. Omdat ik geen goed gevoel bij dit antwoord had, ben ik vrijdag toch maar weer naar de walk-in-clinic gegaan. En zoals we inmiddels weten, betekent dit een ochtendje op visite bij de huisarts. Bij binnenkomst bleek de minimale wachttijd 1 uur te zijn. Okay, voldoende tijd om tussendoor wat boodschappen voor de avond te doen, een kop koffie bij Tim Hortons te halen en vervolgens tijd om in mijn boek te gaan lezen. Na ruim anderhalf uur was ik aan de beurt. En zoals ik al vermoedde: de uitslag van het rontgenonderzoek was niet binnen! De dokter moest er zelf achteraan bellen. En tja, van de uitslag ben ik niet vrolijk geworden. Op de foto was te zien dat er een oude breuk zat. Na het zetten van de pink heeft die breuk er waarschijnlijk ook al gezeten, maar dat was toen nog niet zichtbaar op de rontgenfoto. De dokter had het ook over artritis. Nou, daar ben je dan lekker klaar mee. Niets aan de hand! Nou dus wel.

De huisarts heeft een verwijzing geschreven naar dokter Wong, een specialist die in Edmonton zijn praktijk heeft. Helemaal fijn dus. Weer afwachten en hopen dat er voor Kerstmis meer schot in de zaak komt. Ondertussen blijft het hier maar sneeuwen. De vuurplaats die we afgelopen zomer van pa en ma hebben gekregen is behoorlijk ondergesneeuwd.

Zichtbaar ondergesneewd

En ook ons terras ziet er gezellig wit uit. Het vogelhuisje wordt op dit moment regelmatig bezocht. Ryan hoopt telkens dat de vogels af en toe iets laten vallen. Maar ook voor Ryan is het eigenlijk te koud buiten. Een kleine wandeling, zonder laarsjes, is eigenlijk niet meer te doen. Maar met zijn laarsjes aan tippelt hij er vrolijk op los. Als het de komende week -30 wordt (zoals ze hebben voorspeld) zal hij misschien wel een keer een winterjas aan moeten. Maar zover is het nog niet.

Ryan hoopt nog wat vogelvoer te scoren!

Gisteren ben ik met Aydee een dagje op stap geweest. Ze had me gevraagd of ik zin had om mee te gaan naar de Art Show in Red Deer. Nou, daar ben ik natuurlijk altijd voor te porren. Toen ik haar ophaalde zei ze: Oh ja, het is geen art show maar een antiek show. Nou, ook leuk zei ik. Maar natuurlijk wel totaal anders. Maar art show of niet, ik heb er wel een boekje gescoord die ideeen heeft om van plastic zakken en kranten iets leuks te maken.

Frank zit op dit moment in de bubbel. Nee, niet in het bubbelbad, maar in de tennisbubbel. Voor het tweede seizoen is de bubbel open. Het lijkt erop dat Frank zijn draai daar aardig heeft gevonden.

Wind Chill

Godskelere wat is het koud!

Afgelopen weekend vonden we nog dat best lekker warm was voor de tijd van het jaar. Maar twee dagen later komt de temperatuur overdag niet boven de -15. Daarbij een harde ijzige wind, die de gevoelstemperatuur nog 10 graden kouder maakt. Dit noemen ze de zogenaamde wind chill factor.
Dus toen Frank gistermiddag bij een klant midden in de open vlakte een heftruck ging afleveren, en nog even het een en ander moest uitleggen over de werking en de uitrusting, was hij maar wat blij dat het laatste stukje papierwerk invullen binnen was.
En Yvonne had gisteravond haar gezicht bijna bevroren, toen we tegen de wind in terugliepen van onze woensdagavond barbeque bij Richard. Jazeker barbeque, want weer of geen weer, er worden hamburgers en hot-dogs op de grill gebakken.
Gelukkig vindt iedereen het enorm koud, zelfs de geboren en getogen Reddeerians. De komende dagen blijft het nog zo koud en zal er nog wat sneeuw vallen. Maar vanaf begin volgende week verwacht de Canadese Piet Paulusma weer wat meer zon en minder wind. Dat betekent prachtig mooi en gezond winterweer, iets waarvoor veel Nederlanders ieder jaar naar de Alpen op vakantie gaan.

Ski-Hill Kin Canyon Red Deer

"It's slippery out side"!

Het is zover! Sinds gisterenavond sneeuwt het in Red Deer. Na een korte regenval is het behoorlijk gaan vriezen. En op die bevroren laag ligt nu een dik wit pak sneeuw. Het ziet er allemaal wel weer erg mooi uit. Het nadeel is natuurlijk dat het weer erg glad is op de wegen.
Frank heeft vanochtend de winterbanden besteld. Deze week nog worden de banden op de Chevrolet gelegd. De 'zomer' banden kunnen we onder ons terras opbergen. Die hebben we voorlopig niet meer nodig.
De banden van de Ford zijn zogenaamde All Weather banden! Ahum. Vanochtend reed ik rustig weg bij school. Al in de eerste bocht naar rechts kwam ik volledig in een slip en totaal aan de verkeerde kant van de weg terecht. Iek. Gelukkig niets geraakt, maar de schrik zit er behoorlijk in. Al glibberend ben ik naar huis gereden, in een tempo dat niet boven de 30 km per uur uit kwam. Thuis moest er nog de nodige sneeuw weggeschoven worden. Wat een geluk voor mij dat op hetzelfde moment buurman Carl sneeuw ging schuiven. En laat die nu een sneeuwschuifmachine hebben aangeschaft. Geweldig ding. Net een rollator. Binnen een paar minuten had hij het hele voetpad aan onze kant van de straat schoongeveegd. Kijk, zo'n buurman hou ik van. Vanmiddag waag ik me niet meer in de auto, ik loop wel naar school! Onderweg even een kop koffie scoren bij Vero (pa en ma weten inmiddels dat die koffie echt de lekkerste koffie van heel Red Deer heeft).
Gisteren ben ik overigens maar weer eens naar de Walk-In-Clinic geweest. Vorige week had ik al een poging ondernomen, maar na ruim anderhalf uur wachten was ik nog steeds niet aan de beurt en moest ik zonder een arts gesproken te hebben weer weg omdat ik moest werken. Lekker balen, want mijn pink is nog steeds pijnlijk,dik en moeilijk te buigen. Maar goed, gisteren is het dan wel gelukt. Weer ruim anderhalf uur moeten wachten voordat ik aan de beurt was, maar toen had ik wel een verwijzing voor een nieuwe X-ray (rontgenfoto). De dokter zou verder zelf voor een verwijzing zorgen naar de hand surgery salon (geen idee wat het allemaal is, maar daar kom ik binnenkort wel achter). In het ziekenhuis moest ik wederom een behoorlijke tijd wachten, maar uiteindelijk is de X-ray gemaakt en kan ik nu alleen maar wachten op een berichtje van de huisarts. Maar hopen dat ik voor de Kerst weet waar ik aan toe ben!

Potluck

Vorig jaar hoorden we deze term voor het eerst en we begrepen eigenlijk niet goed wat het was. Maar, veel uitleg hadden we niet nodig om het te begrijpen. Inmiddels zijn we vele potluck-bijeenkomsten verder en wordt het steeds moeilijker om iets te bedenken wat we mee kunnen nemen.
Nou, wat is een Potluck?
Potluck is een gezellig samenkomen van mensen, waarbij iedereen iets te eten mee neemt. De komende maand hebben we bij het Rode Kruis, bij C.A.R.E., bij de Red Deer Child Care en bij het Baha'i centrum in Red Deer een dergelijke avond. Het zal ongetwijfeld een gezellige boel worden.
Verder zijn we bijna elke woensdagavond bij Richard, waar het ook gebruikelijk is om iets te eten mee te nemen. Doordat bij elke bijeenkomst vele nationaliteiten komen, zijn er ook heel veel verschillende gerechten die je kunt uitproberen.
Je zou voor de gein eens 'potluck' op google moeten zoeken. Er zijn heel veel websites te vinden hierover.
Een tijdje geleden was Yvonne bij een verjaardag aanwezig. Bij de uitnodiging voor deze verjaardag stond dat je eventueel een 'veggie' of een 'dessert' mee zou kunnen nemen. Waar we eigenlijk gewend waren om een cadeau mee te brengen werd er dus iets gevraagd om mee te brengen voor het eten. Bij de verjaardag kwam dit ter sprake. Een aantal gasten vroegen aan Yvonne hoe dat in Nederland dan gedaan werd. De meesten weten dat, wanneer je een verjaardag hebt, je drukdoende bent met het voorbereiden van het eten en de versnaperingen. Nou, daar keken ze tijdens de verjaardag wel van op. Hoe kun je dat allemaal betalen, was de vraag. Tja, dat is voor velen een behoorlijke opgaaf. Helemaal dus geen gek idee, zo'n Potluck.

En dat allemaal in een week?

Op maandag, 25 oktober werden zoals afgesproken de wasmachine en droger bezorgd. Wat een feest. Life is Good! Voor het eerst sinds we in Canada wonen, kunnen we zeggen dat de was schoon is. Nu maar hopen dat de kleding niet meer zo hard slijt als in de afgelopen anderhalf jaar.

Na een lange tijd is Yvonne weer begonnen bij Curves. De ontwrichte pink kan weer tegen een stootje, dus is er geen excuus meer om niet naar Curves te gaan. Verder zijn er op haar werk leuke ontwikkelingen gaande. Zoals het er nu uitziet zal ze vanaf januari als supervisor gaan werken. Ze blijft wel op dezelfde locatie, maar de groepen worden gesplitst. Een leuk vooruitzicht, kan ze eindelijk haar eigen programma gaan samenstellen voor de kids uit grade 3, 4 en 5. Afgelopen vrijdag was er bij haar op het werk weer een Halloween Party. De meeste kinderen kwamen verkleed, dus ook de supervisor en assistenten moesten eraan geloven.

Halloween 2010

Zondag, 31 oktober, was het behoorlijk druk bij ons aan de deur. Trick or Treat!! In tegenstelling tot vorig jaar was het nu goed weer. Volgens Red Derians is het heel lang geleden dat het met Halloween zo warm was (het was 's avonds 4 graden).

Frank is inmiddels weer wat beter in vorm en gaat met wat meer regelmaat naar de tennishal. Op dit moment speelt hij mee in een toernooi waarbij hij telkens een gemengd dubbel en een heren dubbel speelt. Afgelopen zondag heeft hij beide wedstrijden gewonnen.

Frank aan slag
Terwijl buiten de ijsbanen weer worden opgebouwd, heeft Frank zaterdag geholpen om de buiten tennisbanen winterklaar te maken. Het is nu tijd om in de bubbel te tennissen.

Patrick is inmiddels aan zijn derde week in Nederland begonnen. Afgelopen week belde hij ons met het bericht dat hij geen slaapplaats meer had. Natuurlijk kan hij altijd naar familie in Deventer of Twello, maar Deventer/Twello en Wijchen liggen niet bepaald naast elkaar. En omdat Patrick het goed naar zijn zin heeft in Wijchen, waar hij zijn vrienden weer kan ontmoeten, weer kan basketballen en als vrijwilliger zijn uurtjes in de Sporthallen doorbrengt, is het niet handig als hij dagelijks op en neer moet pendelen tussen Deventer/Twello en Wijchen. Maar gelukkig. Inmiddels heeft Patrick een gastgezin in Wijchen waar hij warm is ontvangen. Voor ons een hele opluchting, want op zo'n moment besef je dat je echt mijlenver van elkaar vandaan zit.

Sneeuw!

Het is zover. Sneeuw in Red Deer. Sinds vanochtend is het al aan het sneeuwen. Gelukkig zijn de vlokken nog erg klein, dus is de hoeveelheid sneeuw nog beperkt.

Afgelopen zaterdag heeft Frank meegedaan aan een Memorial Tennis Tournement. De eerste wedstrijd kon nog buiten gespeeld worden, maar al snel werden alle wedstrijden verplaatst naar de Tennisbubbel (de indoorhal). Boven verwachting eindigde hij met zijn team eerste in de poule. Je gelooft het of niet, maar de man in de rode trainingsbroek is twee keer zo oud als Frank!
Terwijl Frank zijn wedstrijden had, was Yvonne in Rimbey voor een Art Workshop. Elke keer is het weer geweldig om naar Rimbey te rijden. In ruim een uurtje rijden is het dubbel genieten van de rustige omgeving, rondspringende herten over de weg te zien springen, een jachtige coyote in de velden te zien rondstruinen en een gestrand stekelvarken te aanschouwen die langs de weg was beland. In Rimbey was Art Whitehead aanwezig om de workshop Landscapes in Pastel te leiden. Het resultaat van de pasteltekening was van dienaard dat het ingelijst mee naar huis kon!

Zondag had Frank weer twee tenniswedstrijden. Terwijl Frank weer in de tennisbubbel was, ging Yvonne naar een ringnette wedstrijd. Twee meisjes van de BSO speelden een wedstrijd in een van de schaatshallen. Ringnette is als het ware ijshockey voor meisjes, met dat verschil dat er niet gespeeld wordt met een puck maar met een ring. En de sticks hebben geen blad onderaan. Een zeer actieve, felle sport dat erg leuk is om naar te kijken.

Aan het eind van de middag kwam Hamid weer gezellig bij ons. En dat hij niet bang is voor onze trouwe waakhond blijkt wel uit de foto. Vol trots zat Hamid met Ryan op schoot.

Water, water, water

Net als pa en ma, is ook Patrick vroeger dan verwacht aangekomen op Schiphol. Zo blijkt maar weer eens dat niet alles vertraging heeft!
Maandagavond toen we terugkwamen van Calgary Airport hadden we nog de nodige klussen in huis te doen. De afgelopen twee maanden zijn we erg verwend door pa en ma. Die hebben bijna de hele periode het huishouden gedraaid, inclusief het bijhouden van de was en de strijkwas. Nu was het dus de beurt aan ons.
Dus, snel even naar de wasruimte om de was uit de machine te halen. Op het moment dat ik die ruimte inloop, voel ik dat mijn voeten wel heel erg koud worden. Het drong nog niet meteen tot me door dat ik midden in een zwembad met ijskoud water was gestapt. Iek. Natuurlijk moest Frank meteen erbij komen om te helpen zoeken waar al dat water nou vandaan kwam. En ja hoor. Helaas, pindakaas. De wasmachine blijkt het begeven te hebben. Dus, nou gaan we noodgedwongen maar op stap om een nieuwe wasmachine (en meteen maar een droger) te scoren.

Retourtje Nederland

Na een hele lange periode van afwegen heeft Patrick besloten om voor een paar maanden naar Nederland terug te gaan. Het leventje in Canada brengt hem niet wat hij ervan gehoopt had. Er zijn heel veel verschillen te benoemen tussen het leven in Red Deer en Wijchen. Het grootste verschil is voor Patrick dat er geen mogelijkheden zijn om te basketballen en het opbouwen van een vriendenkring erg beperkt is. Op het moment dat wij de keuze maakten om te emigreren, was Patrick 12 jaar. Op het moment dat we daadwerkelijk konden vertrekken was Patrick 16 jaar. En ja, als je alles van te voren weet neem je misschien andere beslissingen.
Patrick vertrekt morgenmiddag om 18.00 uur vanaf Calgary en zal met een rechtstreekse vlucht dinsdagochtend om 11.05 uur arriveren op Schiphol. Met een beetje geluk komt hij net als zijn opa en oma (die gisteren weer naar Nederland zijn vertrokken) een uur eerder aan.
De eerste dagen zal Patrick bij Monique en Adri (oom en tante in Deventer) blijven, om vervolgens richting Wijchen af te reizen. Mocht er iemand in Wijchen nog een kamertje over hebben, dan zou dat natuurlijk een hele prettige bijkomstigheid zijn.
Een ding is zeker: het zal altijd een positieve bijdrage in ons leven zijn.

Nog vijf dagen.

Nog vijf dagen te gaan en dan gaan wij na twee fantastische maanden afscheid nemen van Pat, Yvonne en Frank. Toen wij op 15 augustus uit Twello vertrokken hadden wij er geen idee van wat ons zou staan te wachten. De eerste verrassing was de aankomst op het vliegveld van Calgary. Daar werden wij door een hostess met haar rode Stetson in een wagentje met zwaailicht welkom geheten en naar de aankomsthal gereden. En in die hal stonden Frank,Yvonne en Pat verwachtingsvol naar ons uit te kijken. Een moment om nooit te vergeten. Dan in de auto op weg naar Red Deer. Zodra je de stad uit rijdt en op de autoweg bent valt je enorme ruimte op die er is zo ver je kunt kijken. In Red Deer is alles anders dan in Twello. De brede straten met de ruime huizen. Er wonen in Red Deer op dit moment 90.000 mensen maar de stad is zo ruim opgezet dat je niet merkt dat er zo veel mensen wonen. Behalve in " downtown" waar de huizen iets dichter op elkaar staan. Maar ook daar net als in de rest van de stad is er veel groen.

Hot tub, sauna en pool met een geweldig uitzicht.
Afgelopen weekend hebben wij samen doorgebracht in Banff in een resort om de 20ste trouwdag van Frank en Yvonne te vieren. In dat resort hadden wij een ruim opgezet appartement. Op het terrein van het ressort een hotpool en een sauna waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Vanuit het ressort met de bus, vrij voor bewoners van het ressort, de stad in om winkels te kijken en te eten.

Elk & Oaks in Banff.
Zondag regende het maar dat heeft ons er niet van weerhouden een wandeling naar het prachtige Fairmont-hotel te maken. Daar ben je aan de rand van de stad maar wij zagen wel een kudde elken,een hertensoort, die daar graasden, bijna tussen de mensen. Wij liepen langs de rivier terug naar de stad om bij een Canadian Army Legion Club op te drogen en wat te drinken. Met de auto zijn wij ook de bergen in gegaan om met de kabelbaan in een gondel naar de bertoppen te gaan. Vanuit het bergstation een wandeling gemaakt over de toppen via een " boardwalk' trapje op trapje af naar het weerobservatorium. Overal prachtige uit- en vergezichten in de omringende bergwereld.

In de hoofdstraat in Banff ....
Bij thuiskomst na Banff waren we uitgenodigd door de buren, Donna en Carl voor het "thanksgiving" diner. Ook weer iets wat wij niet kennen. Er wordt op die dag kalkoen gegeten en dat kregen wij dus ook. Weer een leuke ontmoeting en we hebben ervaren dat de Canadezen heel vriendelijk en beleefd zijn.
Ook in het verkeer zijn de drivers erg beleefd en krijg je als voetganger zomaar voorrang bij het oversteken. Ook trouwens als je op de fiets bent. Er resten nog twee karwijtjes die nog gedaan moeten worden voorwij vertrekken. De eerste is vandaag de " fire-pitt" samenstellen in de tuin en de tweede is een hekje op het balkon maken om te voorkomen dat Ryan de tuin inloopt als het regent.

werken aan `the fire-pitt`
Dan moeten wij nog naar het " bottle-depot" om plastic flessen in te leveren en naar Sylvan Lake naar de Nederlandse kaasboer. De Canadese kaas zal best goed zijn maar anders van smaak dan de onze maar duur naar onze begrippen. Per kilo ca. 25 tot 30 dollar.
De " nederlandse" kaas is goed van smaak maar ook heel duur, 35 tot 40 dollar per kilo.
Pat heeft intussen zijn " grote" rijbewijs. Dat is heel gemakkelijk voor ons hij rijdt ons heel "cool" en relaxed rond in de grote auto. Trouwens alles is groot hier, de auto's de flessen cola en andere drinks, take-away koffie en nog veel meer.
Yvonne heeft ons ook veel van de directe omgeving laten zien. Mooie national parks. Dan zijn wij met haar naar Drumheller geweest naar het dynosaurus-museum. Erg interessant al die fossielen van die enorme dieren die miljoenen jaren geleden hier rondliepen. Er worden nog steeds veel fossielen gevonden, vooral in het noord-westen van BC. Bijna wekelijks staat er een bericht in de krant.
Frank heeft ons veel van " down town" laten zien. O.a. de plek waar hij zat toen hij voor de eerste keer in Red Deer was. Bij het bankje waar mr. Gaetz, de stichter van Red Deer, op zit.

Canada, een land waar je van gaat houden.

Wij hebben eigenlijk nog veel meer te vertellen en te schrijven maar dat doen wij als wij thuis zijn. Mocht er tussen nu en zaterdag nog iets bijzonders gebeuren zullen wij dat laten weten. Anders zeggen wij nu " see you in Twello" .

Banff, Lake Louise, 11 oktober en nog meer

Vandaag vertrekken we met de hele familie, dus met z'n vijven plus Ryan, naar Banff. Natuurlijk rijden we weer via de Rockies, want dat is toch een stuk natuur dat je niet mag missen als je in Alberta komt. Onderweg zullen we stoppen bij Nordegg en Lake Louise. En als de planning klopt slapen we vannacht in een mooi appartementje in Banff. We blijven in Bnaff tot en met maandag. Maandag zijn we allemaal een extra dagje vrij. Niet omdat Frank en Yvonne dan 20 jaar getrouwd zijn, maar omdat het dan Thanksgiving is. We zijn uitgenodigd om 's avonds met zijn allen naar de buurtjes, Donna en Carl, te gaan. Leuk, leuk, leuk.
Komende week zal het voor pa en ma lastig worden. Ze zullen zich gaan voorbereiden op de terugreis naar Nederland. Zaterdag, de 16e oktober brengen wij ze weer naar Calgary waar ze met het vliegtuig rechtstreeks naar Amsterdam zullen vliegen. Misschien dat we ze nog zover krijgen dat ze van de week een stukje op het blog plaatsen.

Geslaagd

Eindelijk. Afgelopen vrijdag is het Patrick gelukt om zijn officieele rijbewijs te halen. Nu mag hij legaal alleen in de auto rijden. Het is Patrick gelukt om minder fouten te maken dan zijn ouwe lui! Met 20 strafpunten (2 x 10 punten omdat hij even geen shoulder-check toepaste) is hij geslaagd, en daarbij ook nog eens voor de eerste afrijdpoging. En parallel-parking bleek ook nog eens in één keer te lukken!

In Red Deer beginnen de herfstkleuren goed zichtbaar te worden. De vrieskou van de afgelopen weken en de vele regen hebben gezorgd voor een behoorlijke verandering in de natuur. Met de zon erbij krijgt de natuur een gouden, rustgevende uitstraling.
Zoals al eerder geschreven zijn er in Red Deer erg veel kerken. Bij veel kerken staan regelmatig spreuken. We willen jullie één van die spreuken niet onthouden:

" People are like crayons,
colour does not matter,
it is the picture you make"!

De onderstaande foto is gemaakt tijdens de verjaardag van Hamid. Hij vierde zijn 25e verjaardag bij ons thuis.

(17 september 2010)

Geen bericht, goed bericht?

Patrick heeft voor zijn verjaardag surflessen gekregen. Maar surfen doe je niet zomaar in Red Deer even ergens op een waterplas. Daarom zijn Frank en Patrick een weekendje naar Vancouver Island geweest. In Tofino heeft Patrick zijn eerste (prive) surflessen gevolgd. Een geweldige ervaring. En een leuke bijkomstigheid is dat de heren samen weer eens een weekendje uit zijn geweest.

Ondertussen dat Patrick en Frank op Vancouver Island zijn, zijn pa en ma voor 10 dagen naar BC geweest. Daar hebben we Hans en Wemie plus familie ontmoet, en hebben ze vervolgens nog een aantal dagen rondgereisd in BC en Alberta.

Lake Louise (Alberta)

Klusjesman

Wat een luxe! Een klusjesman die spontaan aanbiedt om bij ons allerlei dingen te doen, en daar zelfs geen reiskostenvergoeding voor wil hebben.
Alleen af en toe een kopje thee of koffie, een goede maaltijd en lekker relaxen is genoeg.
Intussen is het gras gemaaid, is er gelei van onze eigen appels, een paar ramen geschilderd en de composthoop een paar keer omgeschept. En binnenkort gaat hij samen met Frank beginnen aan een stukje isolatie aan de voorkant van het huis, onder de woonkamer. Want in de winter blaast de ijskoude lucht daar wel erg hard onderdoor.
Maar voor die tijd gaan pa en ma lekker een weekje naar B.C. Ze hebben volgend weekend met Robert ten Vaanholt afgesproken. Robert is de zoon van ma's neef Hans die in Australie woont. Zo zie je maar dat de wereld klein is.
Intussen gaat Patrick volgend weekend een paar dagen surfen op Vancouver Island! Ons verjaardagskado voor Patrick's 18e verjaardag, waarbij Frank zich opoffert om Patrick's chauffeur en verzorger te zijn. En Ryan en Yvonne zullen zich in Red Deer wel weten te vermaken.

Patrick's verjaardag

Vrijdag is Patrick 18 jaar geworden. Eindelijk de leeftijd waarop de wereld voor je open gaat (!)
In Nederland mag je dan beginnen aan je rijbewijs, hier mag je dan naar de liquor store! Het was voor Patrick erg fijn dat opa en oma Bauer hier zijn. Lekker naar de pub en vervolgens uiteten.

Het is jammer dat zijn Canadese vrienden het af hebben laten weten! Gelukkig is er facebook, is er de buitenpost, email, skype en MSN. Via die weg heeft Patrick veel felicitaties gehad. Het klinkt misschien vreemd, maar we bedanken jullie allemaal voor die berichtjes.

Zondag zijn we met pa, ma en Hamid naar de Sunnybrook Farm geweest. Midden in het centrum van Red deer bevindt zich een van de eerste boerderijen van Red Deer. Rondom deze boerderij is een museum gebouwd waar ze in dit weekend oude landbouwmachines showden, en waar ze een pancake breakfast hielden. Natuurlijk moesten we daar even heen.

's Avonds wilden we een baseball wedstrijd gaan kijken. Toen we eenmaal op de tribune zaten trokken donkere wolken zich samen boven Red Deer. Binnen 15 minuten zaten we in de stromende regen. De baseballwedstrijd hebben we niet meer gezien, we zijn maar snel weer vertrokken. Maar tegen de avond klaarde het weer op, scheen de zon en was het weer aangenaam warm. Volgens opa en oma is het weer hier best aangenaam. Nou, volgens onze ideeen mag het echt wel een tikkeltje warmer worden. Wie weet krijgen we nog een lekkere zomer voordat de eerste sneeuw zich laat zien. We wachten het af.
Maandag zijn de heren met opa en oma naar Edmonton geweest. De heren moeten het paspoort laten vernieuwen want het oude verloopt per september. Een mooie reden om er een dag op uit te gaan samen. Het weer is (eindelijk) goed, dus wat willen ze nog meer. In tegenstelling tot vorig jaar kun je hier nu niet echt spreken van een geweldige zomer. Vorig jaar was alles rond deze tijd erg droog en bruin, nu is alles nog steeds volop groen.

Met de KLM, dat is pas Koninklijk!

Zondag, 15 augustus. Vol verwachting staan we te wachten op de komst van pa en ma Bauer. En ja hoor, daar zijn ze dan. Lekker luxe krijgen ze een lift van de gate naar de douane. Nog even wachten, nog even wachten ..............

............... en dan is het tijd om lekker bij te komen bij ons thuis. De afgelopen dagen hebben we veel van de omgeving kunnen laten zien. Regelmatig horen we pa en ma zeggen: "dat is hier groter dan in Nederland!"
Gelukkig lukt het ma goed om al wandelend te genieten van de mooie omgeving van Red Deer.

Maandag naar McKenzie Trail waar we de Loonies hebben gezien en naar de Golfbaan. De heren hebben zich uit kunnen leven op de golfbaan, terwijl de ladies zich hebben vermaakt in de geweldige omgeving. Dinsdag was het tijd voor wat inkopen. En ook daar was het weer duidelijk dat alles hier wel erg groot is.
Woensdagavond is het de avond dat we naar Richard gaan. Ook pa en ma gaan met ons mee. Helaas lukte het niet om een Tulband a la Ma Bauer te maken. Maar goed, Nederlandse pannekoken en een zak drop doen ook wonderen. Het was een gezellige avond.
Vandaag zijn we naar Gull Lake geweest. Patrick en Chris konden zich in het ondiepe water uitleven, pa en ma zaten ondertussen lekker te genieten van een milk shake op een terrasje.

Ruben gaat, pa en ma komen.

Afgelopen zondag is Ruben weer naar huis vertrokken. Inmiddels weten we dat hij daar veilig is aangekomen. Voor Patrick weer een hele verandering. Patrick's slaapkamer is weer terug getoverd in een slaapkamer (!) en de logeerkamer is weer teruggebracht in een logeerkamer voor twee personen. Aanstaande zondag komen pa en ma Bauer hierheen. Dus, weer naar Calgary. Het blijft leuk hoor om die weg te rijden. Ook al zijn er maar drie bochten in de weg!
Yvonne's pink lijkt weer redelijk de oude te worden, al heeft ze er nog wel last van. Gelukkig staat het het werken niet in de weg, dus kan ze gewoon haar uurtjes blijven werken.
Nog anderhalve week en Patrick viert zijn 18e verjaardag. Eindelijk alweer (!) de leeftijd dat je legaal een biertje mag gaan drinken. Yes!

Rupert op de golfbaan?

Maandag zijn we eindelijk weer een keer naar de golfbaan geweest. Onder andere door het slechte weer is het er de laatste tijd niet van gekomen. Leuk voor Ruben, want ook hij mocht een balletje of 40 slaan!

Zwemmen in Red Deer kan in een van de vele zwembaden, maar het leukste blijft het toch om naar Sylvan Lake te gaan en daar een (foot)balletje te gooien.

Omdat de heren nog wilden shoppen zijn we donderdag om 16.00 uur even naar de W.E.M. gegaan. In Nederland zou je je twee keer bedenken om even naar Amsterdam te rijden om een paar schoenen en hoofdtelefoon te kopen! Natuurlijk hebben we gegeten bij The Old Spaghetti Factory!

Dit weekend hebben we een lang weekend vrij. Frank, Patrick en Ruben hadden het plan om dan te gaan kamperen. Vrijdag redelijk vroeg vertrekken en dan maar zien of er ergens een plekje vrij is voor de tent in de buurt van Banff. Yvonne gooide roet in deze plannen, doordat ze op haar werk haar pink lelijk blesseerde. Frank kon eerst mee als chauffeur naar het ziekenhuis waar bleek dat de pink uit de kom stond, en een klein scheurtje in een bot zat. Maar goed. Na een goede, vlotte behandeling zat de pink in een spalk, en konden de heren hun plannen voortzetten. Aan het eind van de middag hadden ze een plekje voor de tent gevonden in de buurt van Banff.