De laatste week van ons eerste Canada jaar

Morgen 1 februari is het precies een jaar geleden dat we op het vliegtuig zijn gestapt. Een jaar waarin we veel hebben meegemaakt, allemaal te lezen op dit weblog. Voor ons ontzettend fijn om op deze manier onze ervaringen met jullie te delen, en hopenlijk leuk voor jullie om te volgen. We gaan morgenavond met zijn drietjes ergens uit eten en komende zaterdag hebben we de buren en een paar andere kennissen bij ons thuis uitgenodigd voor een nederlands feestje.
Afgelopen week heeft Yvonne weer de nodige extra uren bij de Red Cross geholpen om alle donaties voor Haiti te verwerken. Tot nu toe is er in Canada ruim $60 miljoen bij elkaar gehaald, gemiddeld $2 per inwoner.
Op de BSO is er weer lekker geschaatst, verbazingwekkend om te zien hoe handig die kinderen over het ijs schieten. Net zoals ieder kind in Nederland kan zwemmen kunnen ze hier schaatsen. Het is hier vanaf midden november ook nauwelijks meer dooi geweest dus we zijn er zeker van dat er geschaatst kan worden. Op Sylvan Lake wordt 14 februari een marathon geschaatst waar ook een paar Nederlandse toppers voor overkomen. Dit was voor de winter al gepland, dus hier kennen we niet zoiets als de elfstedenkoorts. We zijn zeker van ijs gedurende ruim 3 maanden van het jaar.
Voor Patrick zit het eerste schoolsemester erop, hij heeft alle examens zo goed mogelijk gemaakt. En hij heeft een redelijk goed gevoel over hoe het ging, nu maar hopen dat de scores dit ook bevestigen. We vinden het al enorm knap dat hij in een jaar tijd al een examen Science of Social Studies in het engels kan doen! Morgen begint de tweede helft, met wiskunde, engels en 2 sportvakken. En dan op naar de Graduation op 28 mei!
Hij is gisteravond teruggekomen van een basketballtoernooi in Calgary waar ze zijn blijven overnachten in een hotel. Met zijn vieren op een kamer hadden ze gisterochtend lekker ontbijt op bed besteld, een ideetje van Patrick!
Ik (Frank) heb mijn eerste maand bij Red Deer Forklift erop zitten, en al meer verkoopsucces gehad dan in de drie maanden bij de vorige werkgever. Een paar heftrucks en het nodige aan onderdelen en service geven naast een bescheiden basissalaris een leuke bonus. Maar belangrijker dan de centen is dat ik met vertrouwen 'sochtends naar mijn werk ga. Als een echte Albertan rijd ik in een grote Ford pick-up van het werk alle adressen af. Wel een beetje tegen mijn principe, zo'n benzineslurper, maar op de fiets is het echt niet te doen. Mijn verkoopgebied is ongeveer net zo groot als heel Nederland.
Vannacht is er weer een paar centimeter sneeuw gevallen en volgens de weersverwachting blijft het vandaag sneeuwen. Kan ik vanavond de oprit en stoep weer lekker schoonvegen.

Black Ice

Deze foto is gemaakt, vrijdagavond om half zes. Al drie dagen zit er een soort rijp op de bomen. Het smelt niet, maar er komt telkens wel meer bij. Het is een zeer gaaf gezicht als je alle bomen zo statig wit in de kou ziet staan.


Een rustig weekje. LTCHS heeft afgelopen week en komende week proefwerkweek en voor grade 12 zijn er ook examens. Het voordeel van deze weken is dat er veel vrije dagen zijn. Och, ook wel lekker toch? Patrick heeft inmiddels voor twee vakken examen. De uitslag hiervan laat nog op zich wachten.


Frank is weer in het werkritme. En het lijkt erop dat het hem goed bevalt. En, Frank is eindelijk weer begonnen met zijn favorite sport: tennissen. Inmiddels doet hij mee aan een competitie met een groep van 6 personen. Wekelijks een wedstrijdje tennissen en tussendoor wat trainen. Helemaal leuk.


En ik, ik sta elke ochtend braaf om 6 uur op. Och, het valt wel mee als je eenmaal het ritme te pakken hebt. Het werk wordt steeds leuker, leuke collega's, prettig management en een leuk stel kinderen om mee te werken. Verder ben ik extra gaan werken bij het kantoor van de Red Cross. Bij de Red Cross kunnen mensen een donatie doen voor hulp aan Haiti. Mensen komen aan het loket om geld te storten, mensen bellen op om via hun creditcard een storting te doen en mensen sturen cheques met de post. Hierdoor is er veel extra werk te doen. Dus kunnen ze wel wat extra hulp van vrijwilligers gebruiken.


Gisteren, zaterdag, zouden Patrick en ik een dagje gaan winkelen in Edmonton. Natuurlijk eerst een kop koffie bij Tim gehaald en daarna richting Edmonton. Voor ons vertrek hadden we nog extra gekeken naar de berichten van de AMA. De wegen waren goed! Maar helaas, we waren nog maar amper op de snelweg toen de eerste sneeuwvlagen over de weg gleden. Het is moeilijk te beschrijven. Je ziet niet dat het super glad is, maar ziet wel de sneeuw laag over de weg blazen. Tegen beter weten in reden we rustig verder. Na zo'n 70 kilometer rijden, kwamen er twee ambulances met zwaailicht de snelweg opgedraaid. Geen goed teken. Een paar kilometer verderop was het wel duidelijk. Een enorme chaos. Auto's op de kop in de berm, auto's van de weg gegleden maar nog wel rechtop in de berm, auto's tegen elkaar aan. Met een heel, heel, heel rustig tempo konden we langs al deze gestrandde auto's, knipperende ambulances en politieauto's. Het lukte niet om op deze gladde weg vaart te maken. Ook onze auto gleed diverse kanten uit voordat we weer op het 'rechte' pad waren. De schrik zat er goed in bij mij. Nog even hebben we koers gezet richting Edmonton, maar het besef dat we maar net op de helft van de afstand zaten, en het besef dat we vanavond toch wel weer thuis willen zijn hebben ervoor gezorgd dat we de eerstvolgende afslag hebben gebruikt om weer rustig terug te rijden. Na bijna 3 uur rijden zijn we wel weer veilig thuisgekomen. Frank is niet meegeweest. Die heeft zaterdag vanaf 16.00 uur tot 21.30 uur als vrijwilliger gewerkt bij de bingo! Ja, echt waar. Vanuit LTCHS kwam de vraag of er ouders van de basketballers waren die hierbij wilden helpen. Een deel van de bingo-opbrengsten zijn voor LTCHS. En dat er veel enthousiaste bingo-liefhebbers wonen in Red Deer en omgeving is nu wel gebleken.

Olympische vlam even in Red Deer

Wat een happening. Maanden geleden kwamen de eerste berichten in het nieuws. The Olympic Torch komt op 15 januari 2010 door Red Deer. Het leek zo ver weg!
Gisterenavond was het zover. Veel Red Derians waren getuige van de doorkomst van de vlam. Ook Frank en ik stonden langs het parcours. Geweldig om te zien met hoeveel enthousiasme de vlam gedragen werd door jong en oud, valide en minder valide. Bij the Westener Park was een groots feest voor iedereen; eindpunt van de route door Red Deer.

Op de foto is te zien hoe de vlam wordt overgedragen aan een volgende loper. Niek Theelen, de jongen rechts op de foto, is een leerling van Lindsay Thurber (LTCHS).

De eerste week in het nieuwe jaar

(Yvonne) Het was lastig om de draai weer te vinden hier in Red Deer. Vooral het tijdsverschil heeft voor veel overlast gezorgd. Maar nu gaat het weer. Frank is begonnen in zijn nieuwe baan. Het lijkt erop dat hij eindelijk een wat menselijkere werkgever heeft gevonden. In elk geval ontmoet hij nu meer medewerkers, heeft een leuk vooruitzicht wat betreft het geven van trainingen en heeft inmiddels de eerste zaakjes verkocht. Maar, this is Canada, dus je weet het maar nooit.
Patrick heeft vrijdag en zaterdag een basketballtoernooi in de buurt van Edmonton gespeeld. Vrijdagochtend om 9 uur vertrok de bus met zowel het jongens als meisjesteam van school en zaterdagavond om 9 uur was iedereen weer bij school terug. Helaas niet me de eerste prijs, maar dat mag de pret niet drukken. Vervelend voor Patrick is dat zijn heupblessure van bijna anderhalf jaar geleden nog steeds roet in het eten gooit. Hopenlijk komt hij ooit van deze lastige blessure af. Vandaag maar weer naar de fysiotherapeut.
En ook ik mocht vorige week weer naar mijn werk. Verder ontbrak het me de hele week aan energie om meer te doen. Curves, Rode Kruis en Art Gallery heb ik maar even overgeslagen. Maar vanochtend moest ik er toch aan geloven en ben ik weer naar Curves geweest. Och, het is ook wel weer prettig om te sporten.
Wel grappig om te zien dat het in Nederland op dit moment kouder is dan in Red Deer. Het is hier momenteel 7 graden en in Nederland 0 graden. Het lijkt hier wel zomer. De sneeuw is flink aan het smelten. Zoals de voorspellingen nu zijn, en die worden dagelijks bijgesteld omdat ze eigenlijk nooit kloppen, is het vrijdag ook in de plus. Vrijdag is het de dag dat de Olympische fakkel door Red Deer komt. Het zal een hele happening worden.

Goed advies?

(Yvonne) Niet zo lang geleden hoorde ik dat het goed zou zijn om je auto een paar minuutjes warm te laten draaien. Zeker met de kou die we hier in Red Deer kennen. Eigenlijk geheel tegen mijn principes in, want echt goed voor het milieu is het niet.
Vanochtend, na het werk, dacht ik het slim aan te pakken. De hele ochtend had het al flink gesneeuwd, waardoor ik de auto schoon moest vegen. Ik dacht dus slim te zijn en de motor vast te starten. Ondertussen maakte ik met de borstel de auto sneeuwvrij. Toen ik klaar was en de auto in wilde stappen, bleken de deuren in het slot te zijn gevallen. Daar stond ik dan. Gelukkig was Jenessa nog niet weg en kon ik met haar mobiel de AMA (ANWB) bellen. Binnen een half uurtje was de AMA aanwezig om mij verder te helpen. Ongelooflijk om te zien hoe eenvoudig die man de deur van het slot wist te halen. Ik vraag me af waarom ik nog de deur op slot zou doen!
En nee, de reservesleutel kon ik niet ophalen want die hebben we niet!

Patrick's kamer

In twee weken tijd heeft Frank de slaapkamer van Patrick mooi opgeknapt. Natuurlijk heeft Hans ook geholpen, maar de grootste eer is toch voor Frank weggelegd. Nieuw plafond, inloop kast en een mooi kleurtje op muren en trap. Het resultaat mag er zijn.

Nederland 2

Van 17 december tot en met 2 januari was Patrick in Nederland. Van 22 december tot 2 januari was Yvonne ook in Nederland. Van te voren hadden we allebei wat plannen gemaakt voor die dagen, maar in de praktijk bleek al snel dat we een te vol programma hadden. Dus, moest er wat geschrapt worden. Jammer, maar helaas. De Kerstdagen hebben we gepast doorgebracht bij familie. Fijn dat Opa van Dommelen ons nog goed herkende. Nog altijd is hij bij tijden een gezellige en ondeugende opa. Tijdens de kerstmaaltijd hebben we nog erg om hem kunnen lachen. Want tja, kip, dat is nu eenmaal een groot succes voor een kerstmaaltijd met opa. Patrick en ik hebben eindelijk ook een indruk gekregen van het appartement waar opa inmiddels woont. In de diaserie hebben we een paar foto's opgenomen. De twee weken waren jammergenoeg wel erg snel om. Iedereen heel erg bedankt voor de gezellige dagen die we in Nederland hebben gehad.

De Rockies in de winter

Wat is er op oudejaarsdag leuker dan een dag als broers samen de bergen in? Dat hebben Hans en Frank dus gedaan. De weersverwachtingen voor gisteren van de afgelopen dagen liepen uiteen van -15 tot -25, van zon tot bewolkt en van droog tot sneeuwval, dus niet te peilen.
De weg naar de Rockies toe was goed begaanbaar. Het tolhuisje was niet bemand dus dat was lekker goedkoop. In ruil daarvoor was de weg door de bergen niet gestrooid en schoongeveegd. Er werd gewaarschuwd om niet zonder winterbanden of sneeuwkettingen verder te gaan, maar ja wij zijn Bauers...
Ondanks dat het de meeste tijd wel sneeuwde hebben we toch de mooie indrukwekkende panorama's gezien. Aan het eind van de middag in Banff nog even rondgeslenterd en koffie met een appelpuntje naar binnen gewerkt. En daarna in het donker op weg naar huis waar we om half negen de open haard flink hebben opgestookt. En met een lekker drankje en wat te knabbelen merk je dan niets van 25 graden vorst. Anders dan in Nederland werd er om middernacht geen vuurwerk afgestoken dus hebben we maar wat familie wakker gebeld in Nederland. Het is immers niet onze schuld dat voor ons het jaar 2009 8 uur langer heeft geduurd!
Vandaag schijnt het zonnetje dus we gaan nog weer lekker even naar buiten om te schaatsen op de, jawel, Bauer hockey skates.