Effe nie skype nie

Helaas kunnen we onze computer een paar weken niet gebruiken. Dus, is het ook niet meer mogelijk om te skypen. We kunnen nog wel MSN'en of gewoon berichten via onze emailadressen ontvangen.
Patrick is gisteren gestart met fysiotherapie. Vanaf vandaag mag hij al rustig (!) een balletje gaan gooien. Wel vreemd, want lopen gaat nog niet echt vlotjes. Nou ja, een balletje gooien wil natuurlijk niet zeggen dat hij een wedstrijd kan gaan spelen. Vanavond spelen The Raiders uit tegen Rocky Mountain House. Tot nu toe staan de jongens nog bovenaan met 6 wedstrijden gespeeld, 6 wedstrijden gewonnen.
Terwijl er nog steeds sneeuw ligt en het weer nog steeds onder nul is, ben ik gisteren toch maar een keer weer op de fiets naar mijn werk gegaan. Mijn nieuwe collega, Krystal, keek vreemd op. Op de fiets??!! Aansluitend aan het werk had ik een vergadering in het kantoor van de Red Deer Child Care. De vergadering duurde wat langer dan gepland. Niet lekker om door het donker naar huis te moeten fietsen. Gelukkig was Frank aan het tennissen in de tennishal, vlakbij het RDCC kantoor. De fiets maar achter in de auto en zo naar huis gereden. Helaas is nu de koplamp voor de tweede keer in een jaar tijd afgebroken. Heeft iemand een idee hoe je hier in Red Deer eenvoudig een nieuwe koplamp op een gazelle-fiets kunt zetten? Tips zijn welkom. Oh ja, het is niet meer zo'n koplamp met een dynamo!

walk-inn clinic

Afgelopen week is Patrick toch maar even naar de Walk-inn Clinic gegaan. De enkel bleef vreemd dik, de hele voet was van teen tot en halverwege het scheenbeen geel en blauw, en de pijn nam alleen maar toe. De arts in de clinic heeft er alleen maar even naar gekeken. Voor hem bestond er geen twijfel; naar het ziekenhuis voor een rontgenfoto (X-ray). De eerste week de voet absolute rust geven, dus met krukken lopen. De tweede week de voet licht belasten en daarna starten met fysiotherapie. Maar eerst dus een foto laten maken en kijken wat daar uit komt. In het ziekenhuis viel de wachttijd mee. Dit in tegenstelling tot de walk-in-clinic. Daar hebben we bijna 2 uur zitten wachten. In het ziekenhuis stonden we binnen 45 minuten weer buiten, maar zonder te weten wat er nu aan de hand is. De uitslag zou via de huisarts naar ons doorgebeld worden. De volgende dag hebben we zelf maar eens gebeld naar de huisarts, maar er werd verteld dat de huisarts ons zou bellen zodra de uitslag binnen was. En de volgende dag hebben we maar weer eens gebeld. Kregen we weer hetzelfde te horen. Na het advies van de huisarts dat Patrick op krukken moest lopen, heeft Patrick daar redelijk goed naar geluisterd. Hij baalde wel dat hij op moderne Nederlandse krukken moest lopen. Hier loopt men namelijk nog steeds op houten krukken die onder de oksel steunen. In huis redt hij zich wel met de bureaustoel, daar zijn de krukken echt te lastig. Zaterdag belden we nog maar eens. Toen werd er gezegd dat we naar de clinic moesten komen en via de arts de uitslag zouden krijgen. Meteen maar 'even' naar de clinic. daar bleek dat de uitslag nog niet binnen was. De arts heeft gebeld naar het ziekenhuis, waarna we de uitslag dan eindelijk kregen. Gelukkig, niets gebroken. helaas, ernstig gekneusd. De arts adviseerde om de voet weer wat te gaan belasten en meteen te starten met fysiotherapie. Wel balen voor Patrick dat hij nu al vier wedstrijden langs de kant moet zitten. Het liefst staat hij vanavond in de hal en doet mee bij de shooting. Maar helaas, het pootje is nu belangrijker. Morgen maar eens een afspraak maken voor fysio. Rebecca, zijn therapeut, is bij de Olympische Spelen aan het werk. Nu maar hopen dat er een andere fysiotherapeut tijd voor Patrick heeft.
Frank heeft de afgelopen week goed werk verricht en de nodige verkopen gedaan. Bij het tennissen heeft hij inmiddels ook goed zijn draai gevonden. Vandaag eerst even een balletje slaan en daarna een wedstrijd. Leuk dat hij steeds vaker een maatje heeft om een balletje mee te slaan.
Voor mijzelf was het de afgelopen week afzien op het werk. Oorzaak: een stelletje ongeregelde, uit de ban geslagen kinderen die niet te corrigeren waren. Niet echt leuk dus. Maar hopen dat ze komende week weer wat 'normaal' gedrag vertonen. Jenessa, onze jongste collega, heeft vrijdag afscheid genomen. Zij gaat in september naar Griekenland en gaat daar een opleiding volgen. De komende week zullen we zien wie haar vervangster wordt bij ons.
Vandaag, de verjaardag van een van mijn zussen, is het weer niet goed met mijn vader. De laatste berichten zijn dat hij niet fit genoeg is om naar de verjaardag te gaan.

Laatste berichten pa en meer

Gisteren mailden we over pa. Het ging niet goed. Vandaag ontvingen we een email dat er nog steeds wonderen gebeuren. Pa zit weer wat rechtop, wil weer onder de mensen zijn en heeft wat tv gekeken naar de Olympische Spelen.

Jullie hebben ook kunnen lezen dat Patrick zijn enkel heeft geblesseerd. En ik (Yvonne) moet eerlijk zeggen dat ik nog niet eerder zo'n gekleurde enkel heb gezien. Het lijkt of Patrick een gekleurde sok aanheeft. Het vreemde is dat Patrick wel wat kan lopen op zijn voet, en dan bijna geen pijn heeft. Gisterenavond tijdens shooting (basketbaltraining maar dan alleen schottraining) is Patrick natuurlijk wel even naar de training gegaan. Mr. Lalor (coach en docent) was helemaal verbaasd. Had er tijdens de wedstrijd niets van gemerkt. Hij vond alleen dat Patrick niet hard genoeg liep! Gisterenavond werd hem duidelijk wat de oorzaak daarvan was. Mr. Lalor bood zijn excuus zelfs aan en heeft direct tips gegeven. Hij gaf Patrick een brace die hij de komende dagen moet dragen om extra steun te geven, waardoor de zwelling mogelijk minder zal worden. Verder moet Patrick twee keer per dag met zijn voet in sneeuwwater zitten om goed te koelen, en moet zijn been zoveel mogelijk hoog gelegd worden. Vandaag is Patrick wel naar school gegaan. Het eerste uur heeft hij les van Mr. Lalor; athletic training (een soort fitnesse zeg maar). Hoe de dag verder zal gaan wachten we maar af. Het zal lastig zijn om twee keer tachtig minuten met je been hoog te moeten zitten in de schoolbanken.

Afgelopen vrijdag werd er bij mij op het werk Valentijnsdag gevierd. Ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Alle kinderen hadden wel een kaartje met iets extra's voor elkaar. Natuurlijk was er een enorme hoeveelheid snoep bij die kaartjes. Wat ik niet wist, maar voor volgend jaar dus wel, is dat ook mijn collega's voor de kinderen iets extra's hadden. Ik voelde me een beetje sullig op dat moment. Maar ja, ook dat hoort bij een andere cultuur zullen we maar denken.

Op Sylvan Lake werd gisteren de Marathon gereden. Een tocht die door Evert van Benthem een aantal jaren geleden werd bedacht. Natuurlijk zijn we daar even gaan kijken (zie ook de diaserie).En bij aankomst leek het wel of we ergens in Nederland gedropt waren. Over het ijs de brug van Barthlehiem, en zelfs kroketten, erwtensoep en chocelade letters ontbraken niet. De winnaar bij de mannen kwam uit Zwitserland en bij de vrouwen uit Kazachstan. Tweede bij de mannen was Merijn van Benthem. Bij de junioren heeft Ronald Angenent gewonnen.

Family Day 2010

Twee jaar geleden, 29 februari 2008 stond er op de kalender een spreuk: wat zou je doen met een extra dag in het jaar? Het was die dag dat we pa (van Dommelen) 's morgens in zijn bed vonden. Later bleek dat hij een zwaar herseninfarct had gehad.
Nu, bijna twee jaar later, is het voor ons Family Day. Een dag waarop veel Canadezen er met de familie op uit gaan. Wij krijgen vanochtend het bericht dat het weer niet goed gaat met pa. De afgelopen twee jaar ging het met ups and downs, maar elke keer krabbelde pa er weer bovenop. Toen ik met de Kerst bij pa was, was hij goed te pas. Het was fijn om weer samen te zijn. We wachten nu de berichten uit Nederland af. Skype, email en weblogmaken de afstanden wel kleiner, maar het zou nu zo fijn zijn om heel even een dikke knuffel te kunnen geven aan degene die het nu hard nodig heeft. Vanuit het verre Red Deer; pa, we houden van je.

Patrick

Het zit Patrick niet mee. Gisteren, tijdens de laatste wedstrijd van het Lindsay Thurber Toernooi is Patrick flink door zijn linker enkel gedraaid. Met veel pijn heeft hij de wedstrijd uitgespeeld. Vanochtend was de enkel flink gezwollen. Dus: been omhoog, koelen, koelen en koelen. En maar hopen dat de zwelling snel verdwijnt. Het lukt wel om af en toe de voet te belasten, maar pijn doet het natuurlijk wel.
Gelukkig zorgt de tv voor een prettige afleiding. De hele dag NBA All Star Gala kijken verzacht de pijn een beetje.

Ryan

De trappen in ons huis zijn voor Ryan af en toe een echte ramp. Afgelopen weekend hoorde Patrick en Yvonne een vreemd geluid. Patrick zag nog net hoe Ryan de trap af kwam rollen. Met zijn oortjes omhoog, staart in de lucht! En nu........ Nu loopt hij nog een beetje mank. Gelukkig durfde Ryan wel meteen weer de trappen op en af te gaan. Tja, we hebben nu eenmaal acht trappen in en om het huis.

Zaterdagavond was het een gezellige boel in ons huis. Onze oude buren, nieuwe buren en de makelaar waren bij ons. We hebben het wel goed getroffen in onze nieuwe omgeving. Wij zijn wel de jongste van alle stellen, maar dat mag de pret niet drukken. Onze overbuurvrouw, Jan, werkt bij C.A.R.E. Nou, en wat is hier nu zo bijzonder aan? Nou, gewoon. Frank had net afgelopen week contact gezocht met C.A.R.E. voor vrijwilligerswerk. Via de krant lazen we dat C.A.R.E. zich o.a. richt op nieuwkomers in Canada, Alberta, Red Deer. Een leuke manier om in contact te komen met de nieuwe Red Derians dus.


Ondertussen is onze straat eindelijk sneeuw en ijsvrij. De wegen zijn schoongeschraapt. Het schraapsel wordt hierbij naar een kant van de straat geschoven. Elk jaar wisselt het naar welke kant van de straat de resten worden geschoven. Dit jaar liggen de ijsresten aan de overkant van de weg. We kunnen nu dus weer veilig de straat uitrijden zonder eerst een pirouet gemaakt te hebben, want dat hebben we alletwee al een keer ervaren hoe dat is!