In plaats van kerstkaarten aan iedereen via Pieter Post (waar een postzegel van $2 op moet) wensen we iedereen die ons weblog volgt op deze manier een heel gezond en gelukkig 2012.
Terugblikkend op 2011 hebben we weer veel meegemaakt in ons nieuwe thuisland.
Patrick heeft, na een heel zwaar 2010, een superstart gemaakt. Direct na terugkomst uit Nederland kreeg hij een baan bij de Red Deer Child Care. Naast een leuk inkomen heeft hij er vooral een superleuke vriendin aan overgehouden. Tamara is intussen een vast lid van onze familie geworden en woont de meeste tijd bij ons. En ze is volop met Nederlandse lessen bezig, met een prive-leraar gaat dat snel. Patrick heeft zijn High School diploma gehaald en kan nu op zijn gemak bekijken wat hij wil doen. Hij lijkt koken erg leuk te vinden, en denkt erover om na de zomervakantie op Red Deer College te beginnen. Intussen doet hij als kok bij de koffieshop Quenched ervaring op. De afgelopen dagen heeft hij ervaring opgedaan bij het Baha'i Centrum in Sylvan Lake, koken voor meer dan 100 mensen die daar vier dagen verbleven.
Yvonne kijkt terug op een jaar met heel veel veranderingen. In haar werk heeft ze nog steeds niet de waardering die ze wel zou verdienen, maar om daar al die tijd stil te blijven staan is zonde van de tijd. Naast het werk blijft er voldoende tijd over om andere dingen te doen. Het schilderen en sporten was altijd al een normale tijd invulling, maar de contacten met nieuwkomers (vluchtelingen, studenten en vakantiegangers) hebben een hele andere draai gegeven aan het invullen van de vrije tijd.
Ook voor Frank is er veel veranderd in het afgelopen jaar. Na ruim twintig jaar werken in de heftruckwereld is hij aan iets heel anders begonnen. Als vrijwilligerscoordinator bij C.A.R.E. draagt hij zijn steentje bij aan een goede opvang en begeleiding van met name vluchtelingen. Canada staat in de top 3 van westerse landen qua aantal vluchtelingen die opgenomen worden. Daarnaast is de verwachting dat de economie steeds meer afhankelijk zal worden van een groeiend aantal immigranten. En dan is het een leuke uitdaging om te zorgen dat deze mensen zich hier thuis voelen en een maximale bijdrage leveren aan de samenleving. Intussen krijgt hij de smaak te pakken van grotere klussen in huis, zoals het bouwen van een inloopkast in Yvonne's atelier. En hij wil deze winter beginnen met langlaufen, een echte Canadese sport waar hier genoeg mogelijkheden voor zijn.
Onze Ryan leeft gewoon zijn makkelijke leventje. Lekker veel slapen, kroelen met iedereen, alle struiken uitgebreid besnuffelen en vrienden worden met andere honden is wat hem bezighoudt.
Alles bij elkaar klopt onze verwachting dat het wel een paar jaar zou duren voordat we ons hier echt thuis zouden voelen. Het opbouwen van een nieuw leven in een nieuw land, zonder familie en vrienden, leek in het begin onmogelijk. Maar met af en toe skypen, bellen, bezoek en de wetenschap dat veel mensen ons blog blijven volgen komt heimwee nauwelijks voor ins ons woordenboek.
Liefs van Yvonne, Tamara, Patrick en Frank.
