Kater op Kater

Vandaag ontving ik (Yvonne) een reactie op mijn inschrijving bij de Bow Valley College in Calgary. Het is een bevestiging dat mijn aanvraag om toegelaten te worden op the Early Learning and Child Care Program is ontvangen. Maar, om de aanvraag in behandeling te kunnen nemen moet ik allereerst een engelse test doen!! Ik kan daarbij 'kiezen' uit IELTS (International English Language Testing System), TOEFL score (Test of English as a Foreign Language) or EAP (English for Academic Purposes). Hoera! Wat geweldig dat ik mag kiezen.
Ik ben gewoon geen streep dichterbij gekomen. Verre van dat. Geen idee wat me allemaal nog meer te wachten staat. Eerst maar weer op nader onderzoek uitgaan, voordat ik uberhaupt aan die stomme engelse test ga beginnen. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn zelfvertrouwen een behoorlijke deuk heeft opgelopen. Met alle goede adviezen van derden geloof ik er niet in dat ik dit alles tot een positief eind ga brengen. Ik begin behoorlijk de moed te verliezen.
Ik heb een beetje het gevoel dat ik behoorlijk geconfronteerd wordt met een vorm van discriminatie. Waar Canada zo om roemt is dat ze graag immigranten willen opnemen. Na jaren wachten op ons visa, waarbij alle diploma's en certificaten o zo belangrijk waren, blijkt nu dat het wachten voor niets is geweest. En dat ze in Canada eigenlijk niet echt zitten te wachten op immigranten. Frank kan wel leuk vertellen dat er zoveel meer immigranten met dezelfde kater hebben te maken, maar daar heb ik geen r....................... aan. Ik moet maar eens een bond voor immigranten beginnen en ons gaan wapenen tegen zo'n conservatieve, bureaucratische regering.
Waarom niet komen kijken op mijn werkplek en bekijken of ik functioneer. Waarom niet een test ter plekke afnemen, een gesprekje voeren en informatie inwinnen bij mijn werkgever. Wij kunnen en willen niet geloven dat dit de opzet is van de Canadese Overheid.

Reflections on the Life of the Spirit

Reflections on the Life of the Spirit. Gisteren zijn Patrick en Yvonne begonnen aan een tweedaagse cursus. Patrick moet deze cursus volgen, want hij gaat in de zomervakantie een maand lang helpen bij de kindervakantieweken bij het Baha'i Centrum. Samen met Farhad en Nina hebben ze gisteren gesproken over 'Understanding the Baha'i Writings, Prayers, Life and Death. Eigenlijk dus over alledaagse dingen. We praten over Skills (vaardigheden) als Respect, Courage (moed/lef), Perseverance (doorzettingsvermogen), Cooperation (samenwerking), Honesty (eerlijkheid) enzovoorts. Maar voor we aan de cursus konden beginnen moesten we eerst even ons verhaal doen over vrijdagavond. Een verhaal die voor Farhad reden was om samen met ons een gebed uit te spreken.
We volgen de cursus in het Baha'i Centrum in Sylvan Lake. Chris, de kok, zorgt dat we tussendoor een heerlijke lunch kunnen gebruiken (voor Patrick is er 's middags nogmaals een lunch, want die heeft aan één lunch echt niet genoeg!).
Volgende week zaterdag beginnen we aan deel twee.
Het verhaal van vrijdagavond gaat over Angham. Angham is een goede vriendin van ons geworden in de tijd dat we bij Richard naar de barbecue gaan. Angham's zoon, Noval is inmiddels een erg goede vriend van Patrick. Angham en Noval zijn 3 jaar geleden als vluchteling uit Jordan gekomen en wonen sinds die tijd in Red Deer. Ze hebben het niet makkelijk. Ze hebben sinds de oorlog in Irak (2003) heel veel vervelende dingen meegemaakt. Zo weten ze bijvoorbeeld niet waar haar man/Novel's vader is en waar haar dochter/Noval's zus is. Noval is net zo oud als Patrick en heeft het moeilijk hier in Red Deer. Patrick weet goed wat Noval doormaakt. Maar het meest tragische is dat Angham vecht tegen kanker. Kanker dat werd ontdekt toen ze nog in Irak woonde. Inmiddels heeft ze vele chemokuren gevolgd. Even leek het erop dat de kanker onder controle was, maar helaas. Sinds twee weken weet ze dat ze een hele agressieve vorm van kanker heeft. Haar toekomst ziet er heel somber uit. Afgelopen vrijdag zou ze beginnen aan haar eerste kuur van vier. Maar helaas. Haar bloedcellen waren niet goed. En Angham bleek koorts te hebben. Reden waardoor de kuur een week is uitgesteld. Vrijdagavond waren we bij haar en Noval. Angham vertelde dat ze moe is, bang is en het liefste naar Jordan wil. Ze denkt dat ze niet meer aan de volgende kuur kan beginnen omdat haar lichaam te ziek is. Haar grootste wens is om nog één keer haar dochter te zien. Aanstaande donderdag wordt er een Fundraising Event voor Angham gehouden. Voor Angham betekent dit event dat ze al haar vrienden in Canada nog een keertje bij elkaar kan zien. Het is te hopen dat ze zich goed genoeg voelt en kan stralen, zoals we eigenlijk van haar gewend zijn. Donderdagavond zal er ook geld ingezameld worden. En met z'n allen hopen we dat het voldoende is om een reis naar Jordan te kunnen betalen.

Kater

Een dikke vette kater is er wat er over is gebleven na een bezoek aan de Bow Valley College in Calgary. Yvonne is al sinds oktober 2009 bezig om haar diploma's gewaardeerd te krijgen om als supervisor te mogen werken bij de Child Care. Sinds februari 2011 is ze wel supervisor op basis van het level 1 certificaat, maar officieel moet ze haar level 2 zien te halen voor september 2012. Nou moeten we erbij vertellen dat Patrick het level 1 certificaat heeft gehaald. Hiervoor moesten er een online cursusje gevolgd worden die je binnen een maand afgerond kon hebben. Yvonne's 3-jarige opleiding en diverse cursussen die ze na de opleiding nog gevolgd heeft, lijken hier gelijk te staan aan het level 1 certificaat. Een dikke vette tegenslag dus. We hebben al vanalles geprobeerd. Zo zijn de diploma's en certificaten naar IQAS gestuurd. IQAS staat voor International Qualifications Assesment Service en gaat uit van de Government of Alberta. Ook is er door Colo (samenwerkende kenniscentra voor beroepsonderwijs en bedrijfsleven) in Nederland een vertaalslag gemaakt zodat duidelijk is hoezwaar de diploma's wegen. Met zowel de gegevens van IQAS als van Colo heeft Yvonne contact gezocht met de College in Red Deer (Red Deer College, RDC), maar via hen werd ze doorverwezen naar Bow Valley College in Calgary. Natuurlijk heeft Yvonne eerst gebeld met de college in Calgary, want om nou nietswetend naar Calgary te rijden is ook gekkenwerk. Maar via de telefoon werd verteld dat Yvonne maar met haar diploma's moest komen en dat er dan bekeken zou worden welke cursussen ze nog zou moeten volgen. Gisterenochtend is ze samen met Frank naar Calgary gereden. Frank had toevallig een afspraak bij C.A.R.E. Calgary (wat overigens heel dicht bij de college ligt). Yvonne is naar de college geweest en werd van het kastje naar de muur gestuurd. Het bleek namelijk veel lastiger dan van te voren verwacht. Allereerst moest ze zich als student van de collega laten inschrijven, Kosten 60 dollar. Heel vreemd, want inschrijven doe je pas als je er zeker van bent dat je een opleiding gaat volgen! Maar goed, eerst dus inschrijven. Met een applicationformulier naar een andere afdeling om kopietjes te maken van haar high school diploma (die ze niet heeft, want het systeem in Nederland is gewoon anders). In plaats daarvan maar het LEAO diploma en Kv/Jv diploma laten kopieeren. Maar dat kopieeren was ook een toestand. Bleek dat je een Copy-Card nodig had, Kosten: maar liefst 10 dollar. Nou echt niet. Daarom naar een andere afdeling waar je per kopie kunt betalen. De medewerker biedt aan om de kopietjes te maken. Bij terugkomst bij de registratie madame, bleken de kopietjes niet goed genoeg te zijn en maakte ze de kopietjes alsnog zelf! Daar werd vervolgens vertelt dat je ook een Alberta Student Nummer moet hebben. Dus, weer naar een andere afdeling en een nummer halen. Daarna weer terug naar de registratie madame. Daar kreeg Yvonne te horen dat ze binnen twee weken bericht krijgt of ze is aangenomen op de opleiding. Yvonne was totaal verbaasd, hoezo opleiding? Hoezo aangenomen op de opleiding, welke opleiding? Deze vrouw kon niets anders zeggen dan dat Yvonne moest afwachten. Eventueel mag ze volgende week even bellen om te horen of er als iets meer bekend is. Zwaar teleurgesteld kon ze huiswaarts keren.
Omdat ze het er niet mee eens was is ze zelf op onderzoek uit gegaan in de college. Gevolg: ze weet een klein beetje meer waar ze aan toe is. Het blijkt dus dat ze eigenlijk is ingeschreven voor een tweejarige online opleiding. In die twee jaar zou ze 31 cursussen moeten afronden! Het is te hopen dat ze vrijstelling krijgt voor veel cursussen, zodat ze voor september 2012 haar level 2 certificaat heeft gehaald.
Dit is een tegenslag die we niet hebben zien aankomen. Ja, ja, er zijn ergere dingen, maar toch. Als je ermee geconfronteerd word is het heel zuur.

Slave Lake

Afgelopen maandag hoorden we in het nieuws dat er in Slave Lake een enorme brand was uitgebroken. Slave Lake, het lijkt op Sylvan lake. Bijna het halve dorp is afgebrand en ook in de omgeving is enorm veel verbrand. De branden zijn nog steeds niet onder controle! Slave Lake is een klein plaatsje, zo'n anderhalf uur rijden boven Edmonton. Van alle kanten zijn er hulptroepen bezig om de mensen van dit kleine plaatsje te helpen; o.a. 1400 brandweermannen (1000 alleen al vanuit Alberta) Ook het DM team van het Rode Kruis uit Red Deer is afgereisd naar het gebied. Frank zal morgenochtend in alle vroegte vertrekken, samen met drie andere DM afgevaardigden. Wat ze precies gaan doen is nog niet duidelijk, dat zullen ze morgen ter plekke horen. Zij zullen daar de komende drie dagen gaan helpen.
Het komend weekend is een speciaal weekend. Dit weekend gaan heel veel Canadezen er weer op uit en strijken neer op één van de vele campings. Er gold al een alcohol verbod op alle campings, en nu dus ook een kampvuurverbod. Je moet er niet aandenken dat er nog ergens een dergelijke brand zal uitbreken. Waar halen ze dan nog de hulpverleners vandaan?

Effe wachten......... Effe wachten ............

........... en ja hoor, daar zijn ze dan. De tulpen. Eindelijk is er ruimte en is het warm genoeg voor de tulpen om boven de grond te komen. Het vrolijkt de tuin mooi op.

De afgelopen dagen hebben de tulpen bewezen dat ze goed bestand zijn tegen de wind. Het heeft hier behoorlijk hard gewaaid in het weekend.
Het afgelopen weekend hebben we ons allemaal best vermaakt. Frank en Patrick hebben geholpen bij het Baha'i Centrum in Sylvan Lake. Dit keer moest er wederom een behoorlijke houtstapel weggewerkt worden. En hoe doe je dat anders dan in een vuurpit?

Er moet nog heel veel werk verricht worden, willen ze daar in de zomervakantie de kinderkampen gaan houden. Patrick heeft gesolliciteerd om daar als vrijwilliger mee te mogen helpen. Er zijn heel veel jongeren die dat werk graag willen doen. Patrick weet inmiddels dat hij binnenkort een telefoontje kan verwachten voor een interview. Het zou geweldig zijn als hij als vrijwilliger kan helpen bij de begeleiding van de kinderkampen. Weer een hele nieuwe ervaring. Het is onmogelijk om te beschrijven hoe de omgeving van het Baha'i Centrum is, maar we doen een poging. Het centrum ligt ruim 5 minuten van de doorgaande weg af. Een gravelweg brengt je tot aan het water, het Sylvan Lake. Vanaf de doorgaande weg tot aan het water kun je eindeloos wegkijken, zie je hier en daar een boerderijtje en grazen runderen. Als je geluk hebt zie je de elk, deer of moose; hoor en zie je de ganzen in groepen overvliegen, hoor je de specht zijn ritme tikken of zie je een eekhoorn zijn weg vinden. Naast het geluid van de natuur is het er stil, kun je heerlijk bijkomen van een drukke dag. Ook Ryan vermaakt zich daar prima, kan er vrij rondlopen en vindt er rust en ruimte.
Yvonne heeft zich het afgelopen weekend weer vermaakt in Rimbey. Dit keer was er een workshop die gehouden werd in twee dagen. Een workshop Stepping Stones maken. Lekker puzzelen met steentjes in cement. Met de 'docent' en drie deelnemers is ze in Rimbey (bij Margreet) gebleven. Margreet heeft voldoende ruimte om iedereen te herbergen. Ook Margreet woont in een geweldige omgeving. Het is zonde om uit te slapen. Ook een Coyote is al vroeg wakker en loopt vlak naast het huis van Margreet, op zoek naar iets te eten. Een specht vindt voer in het vogelhuisje in de enorme tuin, en geniet ongestoord terwijl de coyote rond snuffelt.

En toen viel er een enorme last van de schouders ....

Direct na het openen van de envelop; een zichtbaar blije Patrick

En daar hoort natuurlijk de graduation teddy bij

Team Handball Provincials 2011, Wisdom Teeth en Penvriend(in) gezocht

L
LTCHS Team Handball Team Raiders

Met een jongens en meisjes team van de school hebben we weer meegedaan aan de Provincials. In Red Deer en directe omgeving zijn niet genoeg scholen die mee doen met het handbalseizoen. Hierdoor konden de teams van Lindsay Thurber en het jongens team van Hunting Hills direct door naar de Provincials. Tijdens de Provincials strijden de winnaars van de diverse Leagues om de titel van Alberta. Een behoorlijke opgaaf voor spelers die eigenlijk nog niet eerder van handbal gehoord hebben om tegen die teams te spelen. Beide teams van LTCHS hebben tijdens het toernooi laten zien dat ze niet onderdoen voor de andere teams. Helaas hebben de jongens (onnodig) verloren tegen St. Thomas Aquinas uit Spruce Grove. Door dit verlies maakte het team helaas geen kans meer op een medaille. Het positieve is wel dat we van de vijf wedstrijden, drie wedstrijden overtuigend hebben gewonnen. Het meisjes team heeft de wedstrijd om de bronzen medaille net verloren. Van vele kanten hebben de spelers en coaches complimenten ontvangen voor het goede spel en de goede coaching. En nog leuker is dat van beide LTCHS teams de keepers zijn uitgenodigd bij Team Alberta!

Het lijkt erop dat Patrick goed herstelt van de operatie aan zijn gebit. Door de enorme zwelling en kaakpijn was het ruim drie dagen erg lastig om te eten. Gelukkig is de zwelling minder geworden en kan de kaak weer wat meer verdragen. Gevoelig zal het voorlopig nog wel even blijven.

Frank heeft afgelopen zaterdag weer geholpen bij de tennisbanen. Plaatsen van de netten, stoelen en reclame borden. Nu zijn de banen weer klaar voor het buiten seizoen.

Via het werk van Yvonne en Patrick komt er een leuke vraag. Elke locatie van de Red Deer Child Care moet aan bepaalde verplichtigen voldoen om in aanmerking te komen voor een speciale certificering. Als je als locatie eenmaal aan die verplichtingen voldoet betekent het niet dat je stil kunt gaan zitten en achterover kunt gaan leunen. Juist dan vraagt het extra aandacht om aan alle verplichtingen te blijven voldoen. Een van die dingen is een penvriend/penvriendinnen project. Melissa (head supervisor bij Yvonne) wist niet hoe ze dat aan moest pakken! Hoe eenvoudig zou het zijn als je dat project nu eens delegeert aan iemand die uit Nederland komt? Wat Patrick en Yvonne nu willen gaan doen is benaderen van personen, scholen en BSO's in Nederland. Er moet toch een mogelijkheid zijn om kinderen tussen de 8 en 12 jaar uit Nederland en Red Deer met elkaar in contact te brengen? Wat is leuker voor kinderen om wat ervaring op te doen met een andere taal, een ander land en andere mensen?