Canadian Citizen

Nu we ruim 4 jaar in Canada wonen, heeft Frank besloten dat hij de Canadese nationaliteit wil krijgen. Vandaag is de aanvraag ingestuurd naar de Canadese regering:

We hebben nagevraagd bij het Nederlands consulaat wat de mogelijkheden zijn van een dubbele nationaliteit. Zoals we al vermoedden is het voor Frank niet mogelijk zijn Nederlandse Nationaliteit te behouden. Yvonne heeft besloten om Nederlandse te blijven. Leuke bijkomstigheid voor haar is wel dat ze t.z.t. getrouwd is met een Canadees! Ze zou dan Canadees kunnen worden en ook de Nederlandse Nationaliteit behouden; dus twee paspoorten hebben. Leuk voor Frank, want dan blijft hij getrouwd met een Nederlandse!
We snappen dat jullie je afvragen waarom Frank tot dit besluit is gekomen. De belangrijkste reden is dat hij stemrecht in Canada krijgt.
Al met al zal het nog wel even duren voor het allemaal zover is. De aanvraagtijd is nu ruim twee jaar.

Patrick is geslaag voor zijn eerste jaar

Na heel veel weekjes wachten heeft Patrick eindelijk de bevestiging ontvangen dat hij is geslaagd voor het eerste jaar 'apprenticeship techinical training' aan de Red Deer College. Eerlijk gezegd hadden we niet anders verwacht hoor. Misschien wat lastig om te zien wat zijn uiteindelijk gemiddelde is van het afgelopen jaar; 89 %.
In tegenstelling tot de cijfers die je in Nederland kunt halen (0 - 10) wordt hier de score uitgedrukt in procenten.
Ondertussen heeft hij ook de totaal aantal uren gewerkt die hij moet voldoen in het eerste jaar. Dat betekent niet automatisch dat hij nu lekker vakantie kan gaan houden, want zijn baas in Ponoka rekent elke dag gewoon op Patrick.

Het werken in Cilantro and Chives is totaal verschillend dan het werken bij State and Main. Cilantro and Chives heeft een eigen catering service. Zo heeft Patrick de afgelopen weken geholpen om de catering te verzorgen tijdens trouwerijen maar ook voor een begrafenis.

Nieuw Paspoort voor Yvonne

Frank en Patrick waren drie jaar geleden al in Edmonton om het paspoort te vernieuwen. Yvonne had haar paspoort nog net voor de Emigratie vernieuwd. En aangezien een paspoort maar 5 jaar geldig is, was het tijd om een nieuw paspoort aan te vragen. Dat dit allemaal wat meer werk vereist blijkt wel. Allereerst kun je alleen online een afspraak maken. Duidelijk stond er in de bevestiging vermeld dat je 5-10 minuten van te voren aanwezig moest zijn. Daarbij moest je ook nog een recente pasfoto overleggen. De pasfoto zou in hetzelfde gebouw gemaakt kunnen worden. Dat was mooi makkelijk!

2.5 Uur van tevoren vertrokken ze richting Edmonton. Volgens de routebeschrijving zouden ze zo'n 1.30 uur onderweg zijn. Ruimte genoeg zou je denken voor de pasfoto. Precies om 11 uur stapte Yvonne binnen bij de Nederlandse Ambassade! Gelukkig had ze de bevestigingsafspraak meegenomen, want volgens de medewerkers aldaar was er geen afspraak voor Yvonne om 11 uur! Een klein misverstandje. Naast Yvonne was er ook een Nederlands gezin uit Manitoba voor de paspoortverlenging aanwezig. Deze mensen waren drie dagen onderweg (alleen voor de heenreis!). En wij maar denken dat het tijdrovend is! De enige reden waarom dit gezin naar Edmonton moest voor de verlenging is de nieuwe vingerafdruk regeling. Want tja, alleen je naam, SOFi-nummer, je lengte, de kleur van je ogen enz blijken niet veilig genoeg te zijn. Na het invullen van wat andere papieren en natuurlijk na het betalen van 129 dollar konden we weer terug naar Red Deer.

Yvonne had ergens gehoord dat er een Nederlandse bakker in Edmonton zou zijn. De naam van de bakker: Siebe Koopmans (Nederlandser kan het bijna niet). Met wederom een routebeschrijving lukte het om door de onvriendelijke straten van Edmonton te rijden en de bakkerij te vinden. Aangekomen bij de bakkerij bleek de zaak gesloten te zijn tot en met woensdag. Wat een pech. We besloten om bij de buurman Fish and Chips te eten. Dat dit een staartje zou hebben konden we toen nog niet vermoeden. Nietsvermoedend dus reden we terug naar Red Deer. Zoals gebruikelijk wilde Frank zijn Mobiele telefoon wegleggen. Op dat moment ontdekte hij dat hij de mobiel had laten liggen in de viszaak. Er zat niets anders op dan weer terug te rijden. Om 20.15 uur waren we weer thuis!

 

Zoals jullie hebben kunnen lezen is Yvonne met haar collega's naar de HotPot Studio geweest. Na een weekje wachten kon ze eindelijk haar werkstuk ophalen: