Vakantie in Saskatchewan

Voor onze vakantie zijn we naar Saskatchewan geweest. Eén van de provincies van Canada. Reden genoeg om zelf te gaan ervaren hoe het in Saskatchewan is en niet alleen af te gaan op commentaar van Albertans! We hebben voor deze twee weken een camper gehuurd. De bedoeling was een kleine 2-4 persoons camper, maar helaas er was alleen een 6-8 persoons camper beschikbaar! Och, alles went. We halen de camper op en rijden er eerst mee terug naar Red Deer om alles in te pakken. Toch handiger dan eerst de auto inpakken, alles overpakken en dan pas op pad te gaan. Nu hadden we alle tijd om te bekijken wat we mee wilden nemen. Ook Ryan hebben we meegenomen. Die wordt inmiddels zo oud, dat hij bijna de hele dag wel kan slapen. Door met ons mee te gaan komt hij ook nog eens ergens anders. De eerste week heeft hij volgens ons wel last gehad van wagenziekte. Maar de laatste week had ook Ryan het goed naar zijn zin.
We hebben in totaal 2740 kilometer gereden, hebben op 10 verschillende campings overnacht, 3 keer getankt, we zijn door 25 plaatsen gereden, hebben elke avond hij de vuurpit kunnen zitten, hebben in totaal een half uurtje regen gehad, hadden een dagelijkse temperatuur tussen de 25 en 30 graden én we hebben meer dan 350 foto's gemaakt.
Saskatchewan! Allereerst al een struikelblok om de naam in één keer zonder te haperen uit te spreken. Probeer maar eens 5 keer Saskatchewan te zeggen achter elkaar. En als je dan ook nog eens in Saskatoon Saskatchewan komt, lukt het al helemaal niet meer.
Terwijl we daar zo door het landschap rijden vragen we ons af hoeveel mensen er in Saskatchewan wonen. Je ziet bijna geen huizen, bijna geen auto's en bijna geen mensen. Wat je er wel ziet zijn sprinkhanen. Onvoorstelbaar veel. We hebben ze maar niet geteld.
We hebben de antwoorden op onze vragen wel gevonden. In Saskatchewan, dat nog groter is dan Alberta, wonen zo'n 1 miljoen mensen. Eenderde van het land is landbouwgebied, de helft is bosgebied en een achtste is water. Het lijkt erop dat het meeste geld niet verdiend wordt in dat deel waar wij doorheen gereden zijn. Huizen zien er op veel plaatsen erg verwaarloosd uit. En vaak zien we ook dat de kleine plaatsje waar we doorheen komen slecht onderhouden zijn. Ook de wegen laten erg te wensen over. Wat klinkt dit allemaal verwend he. Op sommige plaatsen, waar we toch over de snelweg reden, was de weg volledig overspoeld met water zodat je er maar 10km per uur mocht rijden!
Maar naast deze ervaring is er ook genoeg positiefs te melden.
De campings waren telkens weer een goede belevenis. Het is vreemd als je bijna de hele tijd door graanlandschap rijdt en dan vervolgens 's nachts toch slaapt op een camping die meestal verstopt is in de bossen. OK, we hebben er wel naar moeten zoeken want zo heel veel campings zijn er hier niet te vinden. Gelukkig hadden de meeste campings wel 'normale' wc's en douches. Het tijdstip van het jaar was ook een uitdaging. Sommige campings zijn namelijk al gesloten. Zodra hier de scholen weer beginnen ligt het vakantieseizoen bijna plat. Wat ons ook opviel was dat het grijsgehalte van de campinggasten in deze periode ook vrij hoog is. Tja, je komt nu eenmaal op een leeftijd dat je daar zelf ook niet meer omheen kunt. Verder hebben ook gekampeerd helemaal alleen in ons eentje op de camping.
In Manitou-Beach hebben we in een meer gezwommen dat zoveel zout bevat dat je er automatisch in blijft drijven. Een grappig gevoel en echt een aanrader als je je eens eenvoudig wilt ontspannen. We wisten al dat er in deze plaats het grootste danslokaal van Canada stond. Natuurlijk zijn we er geweest en we hadden geluk dat de baas van 'Danceland' aanwezig was. Hij vertelde vol trots over zijn Danceland. Een locatie die al 70 jaar dansplezier heeft geboden voor jong en oud.
Het was ook in dit plaatsje dat we een heuse Drive-Inn Theater zagen. Helaas hadden we al andere plannen gemaakt, anders hadden we vanuit onze camper de film Grown Ups 2 kunnen kijken. Al hadden we dan natuurlijk niet op de eerste rij kunnen 'zitten'.
In Prince Albert National Park (niet te verwarren met de plaats Prince Albert) stonden we op een leuke camping. Allereerst was de naam van de camping al grappig; Red Deer Campground. Maar in de avond werd het allemaal nog gezelliger. De camping kreeg namelijk bezoek van Pa Elk en zijn Harem. Al van verre konden we Pa Elk horen. Met het hele gezelschap liepen ze rustig over de camping, aten hier en daar van het gras, gingen er ook nog eens lekker bij liggen en stoorden zich niet aan de vele fotografen die natuurlijk allemaal wel wat foto's wilden maken van dit gezelschap.
Net als in de meeste natuurparken moesten we hier op de camping ook weer oppassen voor ander wild; Beren, Coyotes, herten, eekhoorntjes. Gelukkig hebben we de hele vakantie geen beer op de weg gezien.
In Elk Island National Park hebben we geen elk gezien, maar wel de nodige bisons. En wij maar denken dat die zo goed als uitgestorven zijn. Hier in het park lukt het om de bisonpopulatie weer te vergroten. Overigens erg mooie beesten, die bisons. En natuurlijk hebben we volop de trek van de Ganzen kunnen zien. Bij Camping Silver Lake was het duidelijk een rustplek voor zowel de ganzen als pelikanen. Je moet er een keer geweest zijn om je voor te kunnen stellen hoeveel geluid die ganzen en pelikanen met elkaar kunnen maken.
Op diverse plaatsen hebben we mooie foto's gemaakt van de zonsondergang. Dat blijft een zeer ontspannend moment van de dag. Geweldig.
In Lloydminster zien we dat de grens van Saskatchewan en Alberta dwars door de plaats loopt. Met grote rode masten wordt de scheiding aangegeven. De plaats heeft verder niet zoveel te bieden. Maar het was de moeite waard om er doorheen te lopen. We vonden een gezellig klein winkeltje waar home made fudge verkocht werd. De moeite waard om er heen te gaan als je een keer in de buurt zou zijn.
Tijdens onze hele vakantie hebben we elke avond lekker bij het kampvuur kunnen liggen in onze tuinstoelen. Vanuit die positie hebben we heel veel sterren en satellieten gezien. We vonden het daarom wel erg leuk om op onze laatste dag via Edmonton te rijden en daar een bezoek te brengen aan de Telus World of Science. Helaas hebben we daar geen antwoord kunnen vinden op onze sterren vragen maar het was wel de moeite waard om er geweest te zijn. En wat we toen ook meteen maar even hebben gedaan: We zijn bij Siebe Koopmans geweest. Je weet wel, de Nederlandse bakker in Edmonton. En echt, het brood dat hij bakt smaakt honderd keer lekkerder dan al het brood dat we in de afgelopen vier jaar en bijna zeven maanden hebben gegeten.
Helaas zit de vakantie er alweer op en zijn we weer terug in ons oude ritueel. Met de kleine verandering dat Frank is begonnen aan zijn nieuwe uitdaging bij Central Alberta Refugee Effort; executive director. Maar daarover meer de volgende keer.
We zijn bezig met het plaatsen van foto's in de diaserie, maar er is iets misgegaan zodat de foto's voorlopig nog even achterwege blijven.