Kerstverlichting

Sommige Canadezen zijn gewoon rare jongens. Veel mensen hebben leuke verlichtingen rondom hun huis bedacht om de donkere dagen rond kerstmis een beetje op te vrolijken. Zo hebben wij blauwe lampjes rondom de dakgoten gemaakt.

In Rocky Mountain House is een echtpaar dat er iets meer werk van maakt. Met 120,000 lampjes en meer dan 100 opblaasbare figuren hebben ze enorme attractie gecreeerd waar veel mensen even een kijkje komen nemen. Dit jaar is het de laatste keer, na 22 jaar vinden ze het genoeg. Dus vonden wij het wel leuke om even te gaan kijken, 3 kwartier heen en 3 kwartier terug. Vanaf september zijn ze meer dan 400 uur in touw geweest om de hele kermis op te zetten en na morgen krijgen ze wat hulp om het voor de laatste keer weer af te breken. Donaties voor de voedselbank waren welkom,meer dan 5,000 kg was er intussen afgegeven. En oh ja, wie een kleine bijdrage aan de electriciteitskosten wilde doen kon ergens in de tuin een box daarvoor vinden.

Verder hebben we deze kerst lekker lui doorgebracht, met een filmpje hier en daar, een keer geen sneeuwschuiven, kerstavond bij de buren, chinees gourmetten op kerstdag en een nieuw spel "Killer Bunnies".
We wensen jullie allemaal een fijne jaarwisseling en een knalgoed begin van 2015 toe.

Eekhoorntjes, och wat leuk .................

Eekhoorntjes, oh wat leuk. Gezellig om die snelle bruine vriendelijke vriend in en rond je tuin te hebben. Met dat in gedachten kreeg Frank van Sinterklaas (nu twee jaar geleden) materiaal om een 'squirrel feeder' te bouwen. Na een jaar was het voerhuisje af en kreeg het een mooi plekje in de tuin.

Het huisje werd gevuld met pinda's en in no time was de weg naar het huisje bekend voor de eekhoorns. Hamsteren voor de winter? Nou dat is mogelijk, maar dan beginnen ze er wel vroeg mee. Onmogelijk voor ons om de pot telkens vol te laden met pinda's. Buurman Karl vulde de pot ook met enige regelmaat. Leuk toch voor die eekhoorntjes?

En toen was het November. De eerste dikke sneeuwval deed zijn intrede en het werd stil in de tuin. En in die periode wordt het ook tijd om de Kerstspullen te pakken. Donna en Karl hebben vier jaar geleden een schuurtje gebouwd. In die schuur staan o.a. de kerstspullen opgeslagen. Toen Karl in de schuur kwam zag hij direct dat er iets niet in de haak was. Maar wat?
De kartonnen doos met Kerstspullen was aangevreten. Voor de vuurpot had Karl denne-appels opgeslagen. Maar ook die waren aangevreten. Afijn, je raadt het misschien al?
De eekhoorns hebben hun weg gevonden naar een warme en veilige plek in deze schuur. Voor de Kerst hebben Donna en Karl twee hanging-baskets met Kerst decoratie. In een van die baskets vonden ze de pinda's. Een mooie plek maar helaas voor de lieve eekhoorntjes niet een veilige plek.

Het is nu wachten op de babies! Tot die tijd blijft de schuur gesloten!
Omdat we nieuwsgierig zijn geworden naar het wel en wee van de eekhoorn hebben we maar eens gezocht op internet naar meer informatie! Wikipedia geeft een duidelijk verhaal:

Per worp krijgt een vrouwtje één tot acht jongen (gemiddeld drie). De jongen zijn bij de geboorte tien tot vijftien gram zwaar. Alleen het vrouwtje zorgt voor de jongen. Bij verstoring draagt het vrouwtje de jongen uit het nest. Na zeven tot acht weken begeven ze zich voor het eerst buiten het nest, en na zeven tot tien weken worden ze gespeend. Als de jongen tien tot zestien weken oud zijn, zijn ze onafhankelijk. De dieren zijn over het algemeen na tien tot twaalf maanden geslachtsrijp! 

Looking forward to....

...op bezoek gaan bij Marcel

...treinen door Nederland

...een glas Rivella

...een pond jongbelegen kaas voor minder dan $20

...stilstaan in een file

...boodschappen doen bij de bakker, slager en groentenboer

...een frietje speciaal of een haring met uitjes

...het marktplein van Wijchen

...de vrijdagmarkt in Twello

...oma's tulband

...warmer dan -30 in februari

...een heel klein kopje koffie voor 2.50 euro

...nieuwe klompen

...Angelique's verjaardag

...als Canadees door de nederlandse douane gaan

...de carnavalsoptocht van Wilp-Achterhoek

...lekker uitwaaien langs het strand

...bijkletsen met familie en vrienden

En daarom hebben we een vakantie naar Nederland gepland van 15 tot 27 februari. We hebben een Bed & Breakfast geboekt met uitzicht op de Rielerkolk in Deventer :)

We kijken er naar uit om jullie weer te zien.

Einde van de "herfst" en begin van de winter

Vorige week zaterdag hebben we de eerste echte sneeuwlaag gekregen. Gelukkig hebben we dit keer een goede herfst gehad. De bladeren aan de bomen hebben we zien verkleuren, dat is in de voorgaande jaren wel anders geweest. Nu is alles inmiddels gecoverd met een elegante sneeuwlaag Ook de temperatuur is veranderd. Was het twee weken geleden nog 20 graden boven nul, deze week kwamen we overdag al onder de min 25 graden!

Voor de eerste keer dit jaar sneeuwruimen Nov 8 2014

Er is in de afgelopen periode nogal wat veranderd.
Frank is officieel Canadees en heeft inmiddels het bijbehorend paspoort ontvangen. Een kopie van zowel het paspoort als het certificaat zijn opgenomen in het Bauer Familie archief. Bij zijn werk staat hij nu voor de grote uitdaging van een enorme renovatie. Het hele kantoor ondergaat een volledige metamorfose en dat dat niet over een dag ijs is gegaan moeten jullie maar aannemen. Frank heeft er al vele uurtjes denkwerk inzitten.

Stilleven in Olieverf

Yvonne is gestart met olieverf lessen bij buurvrouw Donna. Net als haar moeder wilde Yvonne ook weten hoe het is om te schilderen met olieverf. Nooit kwam het ervan. En dan opeens blijkt dat Donna altijd al schildert met olieverf. Het stilleven is overigens geschilderd tijdens een workshop in Rimbey, nu twee weken geleden. En met diezelfde buurvrouw Donna, gaat Yvonne twee keer in de week in de vroege ochtend zwemmen. En alsof dat nog niet genoeg is, is Yvonne ook gestart bij het koor "Hearts of Harmony". Dit is een acapella koor dat naast nationaal ook internationale uitdagingen aangaat. Na een officiele test blijkt dat Yvonne bij de baritones zit (zeg maar alto's). Gisteren hebben ze een persoonlijke stemgebruik training gehad. Een training waarin heel veel aandacht voor ademhaling en uitspraak was. Op dit moment bestaat het reportoir voornamelijk uit Kerstliederen, maar er wordt ook al gewerkt aan het optreden in mei waar songs van diverse musicals gezonden zullen worden. En bij haar werk bij het Rode Kruis is ze per 1 november full time aangesteld. Sinds afgelopen donderdag is haar nieuwe functie Assistant Coordinator, Operations Support. Een hele mond vol, maar dat mag ook wel gezien de functie inhoud. We zullen over alle veranderingen de komende tijd wel meer schrijven.

Patrick's Creatie voor een salade met ananas-chilepeper-saus

Voor Patrick zit het werken bij de golfbaan er weer op. Dit was een seizoensgebonden functie. En net als bij State and Main en bij Cilantro en Chive heeft hij ook nu weer veel geleerd over het wel en wee in de keuken. Afgelopen week is hij begonnen bij de Red Deer Lodge. Een bekend hotel in Red Deer. Naast de 15 urige werkweek bij de college en 1 dag in de week de opleiding bij de college werkt hij nu dus drie dagen bij de Lodge. Weer een andere uitdaging.  Vandaag hebben we met ons drietjes bij de Lodge gebrunched. Een gezellig plekje met goed eten. En de reisafstand woon werk is dit keer maar 5 minuten! Dat is eventjes anders dan vorig jaar rond deze tijd toen Patrick ruim drie kwartier onderweg was bij normale weersomstandigheden!
En eindelijk heeft Patrick weer eens een aantal keer een basketballetje kunnen gooien. Door gedegen persoonlijke training van Mike is hij weer zover dat een wedstrijdje basketballen mogelijk is. De NBA volgt hij ook bijna op de voet; waarbij Toronto Raptors tegen Chicago Bulls de toppers blijven (of nie Jesse?).

Al hangen onze blauwe kerstlampjes al aan de buitenkant van het huis, we blijven de deur open houden voor Sinterklaas en Zwarte Piet. We hebben wel besloten dat we dit jaar onze kadootjes doorgeven aan de schatkamer van het Ronald McDonald Huis hier in Red Deer. Leek ons een beter plan. En na 5 december is het tijd om in de sfeer van Kerst te komen.

En verder:
Het weer: In Red Deer is het -6 graden, in Nederland is het plus 8 graden.
Bezineprijs: In Red Deer 99.9 per liter, In Nederland 172.1 per liter

Loonies

De Canadese ganzen verzamelen zich bij de McKenzie Trail vijver om binnenkort aan hun jaarlijkse tocht naar het zuiden te beginnen. En terwijl op een bankje bij het water zitten komt Ed (of Willem) even bij ons buurten. Supergaaf om te zien.

Oh Canada, our home and native land!

"Heb je het al gehoord?"
"Wat?"
"Yvonne is sinds gisteren getrouwd met een Canadees!"
"Dat meen je niet. Hoe krijgt ze dat dan voor elkaar?"

Gisteren heeft Frank in Calgary z'n inburgeringstest gehaald en is tijdens een officiele ceremonie samen met nog 69 andere immigranten officieel Canadees staatsburger geworden. Zeker een speciale dag voor ons samen, wie had dat ooit kunnen bedenkenruim 30 jaar geleden toen hij het al had over ergens anders in de wereld te willen wonen?

Camping in BC

Twee weken zijn we met de tent door een deel van British Columbia getrokken. Een fijne vakantie waarin we weer meer van het land hebben gezien. We zijn eerst door de Rockies naar Jasper gereden en toen langzaam naar het zuiden getrokken door de Okanagan valley naar Osoyoos, vlak bij de grens met de USA. In zo'n groot land leg je dan al snel ruim 3,000 km af. De meeste nachten hebben we op een provincial campground doorgebracht. Allemaal practig mooie natuurcampings met simpele voorzieningen en bij alle plekken een kampvuurplaats. We hebben gemerkt dat dat begin september wel fijn kan zijn bij lagere temperaturen 's avonds, 's nachts en vroeg in de ochtend. In BC is het een uur vroeger dus naar ons gevoel werd het al erg vroeg donker. En dus gingen we redelijk vroeg naar bed en werden we lekker vroeg wakker doordat de vogels begonnen te zingen. En het eerste wat Frank deed was het kampvuur weer aan als verwarming en kookvuur. We zullen best wel eens in een supermarkt of coffeeshop naar binnen gelopen zijn waar mensen ons eerder roken dan zagen, what else do you want?

Als ervaren kampeerder laat Frank bij de eerste camping de koffer met bestek vlak bij de rivier open vallen en moet hij snel kopjes en borden uit het de nelstromende rivier vissen. Daarmee ontedekten we ook het kampvuur als wasdroger!

Vanaf onze camping hebben we prachtig uitzicht op Mount Robson, de hoogste berg in de Rockies.

De tweede dag hebben we nog het laatste beetje van de zalmentrek gezien, en tijdens een bootsafari een moederbeer met baby die hun buik aan het vol eten waren voordat ze een rustplekje gaan zoeken voor de winter.

De nachten in ons tentje zijn koud, en we hebben extra shirts, sokken, dekens en Frank zelfs z'n muts nodig om warm te blijven. En we hebben nog een keer een lek luchtbed dus voelen 'sochtends alle botten en spieren.

Langs de weg naar het zuiden komen we langs gebieden waar in de afgelopen jaren flinke bosbranden zijn geweest. Wat zal dat een enge belevenis zijn geweest voor mensen die daar in de buurt wonen. Verder blijven we onder in de indruk van de enorme ruige bosgebieden waar de huizen en gehuchtjes op tween handen te tellen zijn, wat een onvoorstelbaar groot land! In Wells Gray Provincial Park zien we verschillende indrukwekkende watervallen, en vanuit een uitkijktoren waarom de camping waar we staan Pyramid Mountain Campground heet.

Yvonne had van tevoren bedacht dat we het beste vanuit Jasper in het noorden naar de Okanagan wijn- en fruitvallei zouden kunnen gaan omdat het dan lekker warmer zou worden. Inderdaad wordt het sommige dagen 30 graden of meer, en als we dan meekrijgen dat het in Red Deer al een dag gesneeuwd heeft geeft dat een lekker vakantiegevoel.
Dat Canada een enorme varieteit aan landschappen kent hebben we deze zomer weer bevestigd gekregen. In het zuiden van de Okanagan vallei, tussen Oliver en Osoyoos, is het woestijnlandschap met veel wijnboeren. Dus hebben we een toer langs verschillende wineries gemaakt, met chauffeur zodat we zonder problemen lekker een paar glazen konden proeven. Echt leuk.

Red Deer's Ghost Hunters

Bijna twee jaar geleden hadden Aydee en Yvonne al het plan om the ghost tour in Red Deer te volgen. Verspreid door het centrum van Red Deer staan 10 bronzen beelden, allemaal met een verhaal gerelateerd aan de stad. Vandaag kwam het er dan eindelijk van. In alle rust rondsnuffelen door het centrum, en zoeken naar de beelden. Op deze manier ontdekten we meerdere leuke plekjes van Red Deer. We hebben een uitstap gemaakt naar het LoftHuus (een gebouw dat door de Noorse Gemeenschap is gebouwd en wordt gerund); hebben het nieuwe Waterspetterpark gezien; hebben heerlijk gelunched bij Fretters; het mooie plantsoen van de gemeentetuin bekeken, enz. enz. Maar het belangrijkste van alles, we hebben enorm gelachen. Hieronder de foto's van de beelden en de uitleg erbij. Sorry dat het dit keer niet in het Nederlands is.:

Plattegrond van de toer 

 Sound the alarm! (1999)

Excitement and tension were a big part of fire fighting in Red Deer's early days, as men and horses were called to action. The excited horses in this bronze can hardly be restrained as they are being hitched to the fire wagon and the driver hurries to throw his coat on. 

 Norwegian Laft Huus (geen onderdeel van de toer dus!) vlakbij:

 Reaching Out (1999)

A brother helps his younger sister climb onto a granite boulder. In this 1940s scene, the girl wears a leg brace, the result of polio. The sculpture was created to celebrate the 75th anniversary of the Down town Rotary Club and to draw attention to Rotary Internationals's PolioPlus program.

 Francis the pig. (1998)

The legend of Francis began in 1990 when he escaped from a local abattoir. For nearly five months the fugitive roamed Red Deer's parkland, eluding predators and several attempts to catch him. This freedom-loving pig was finally caught in 1991. Unfortunately, Francis succumbed to injuries he received in his capture. 

Choices!  (1995)

This railway worker confronts a dog that is standing on his hard-earned money. It is symbolic of how, after the Great Depression, many workers distrusted banks and wanted more control over their money. As a result, the credit union concept of banking became popular in the late 30s and early 40s.

Reverend Leonard Gaetz.  (1994)

 Reverend Gaetz one of Red Deer's early founding fathers, gazes down the main street of the town he helped create. The minister would often be found talking with members of the community on street corners - something he appears to be doing even to this day.

Hazel Braithwaite (2004)

In 1926, a determined young Hazel Braithwaite pushed her way through a crowd of men to exercise her right to vote. Thirty-nine years later, she was the New Democratic Party federal candidate. Braithwaite believed in women's equality and was a champion for those without a voice. (see the little statue in her hands)

 Francis Wright Galbraith (1996)

Francis Galbraith enjoys a coffee while reading his Red Deer Advocate. Galbraith became owner and editor of the Advocate in 1906. A newspaper man and a politician, Galbraith was the first mayor of the newly incorporated City of Red Deer 1913.

Let the music play! (2003)

An internationally acclaimed music director, Keith Mann, is shown here in the moment just before a concert. His hands are raised. A hush is falling over the audience. During Manns's 40-year career he conducted the Red Deer Royals Marching Show band and the Red Deer College Symphonic Winds.

 Transit Team!

 Waiting for Gordon! (2012)

Julietta Sorenson looks for her husband, Gordon, to arrive with the last bus of the day. In 1933, the Sorensens started a bus service in Red Deer and Red Deer County. They sold their town bus service to The City of Red Deer in the 1960s, leading to the city's current public transit system. 

Doris and Mickey (2004)

Doris Forbes' family found a mauled beaver in 1939 and nursed him back to health. Doris bonded with the beaver and the two became inseparable. Eventually Mickey was banished to the garage because he loved gnawing on the wooden furniture! After his story made national headlines, over 20.000 people visited the famous beaver. 

Augustus is een dukke maand, en leuk

Afgelopen woensdag was het Patrick's verjaardag. 

Met felicitaties, kado's (golfset en ballen) en volgens hemzelf vooral speciaal omdat er leuk wat mensen kwamen voor een lekker etentje en gezelligheid . De buren Karl en Donna, vriendin Vickie met haar dochtertje Olivia en vriend Jeff die prachtig mooi gitaar speelt.

Nu Patrick op de golfclub werkt kan hij na werktijd gratis een balletje slaan. Pa en zoon vinden het eigenlijk toch wel een leuke sport die hier veel gespeeld. In en rondom Red Deer zijn 5 of 6 banen te vinden.

Yvonne heeft samen met Aydee op vrijdagavond vrijwilligerswerk voor het Ronald McDonald Huis gedaan. En niet zomaar saai in een stand staan en folders uitdelen, maar op de Innisfail Rodeo tot middernacht consumptiebonnen verkopen.

De Innisfail rodeo is zo'n beetje de laatste van het seizoen, en blijkt wel te vergelijken met de brabantse kermissen waar de biertent minstens net zo belangrijk is als de attracties.

Na een kort nachtje waren we de volgende dag al weer vroeg op om de kampeerspullen in de auto te laden voor een nachtje op een camping bij Keiver's Lake, ruim een uurtje ten zuidoosten van Red Deer. Daar waren Tim en Alvina, vrienden van ons, voor een jaarlijks kampeeruitje met mensen die we vanuit C.A.R.E. kennen en die een paar jaar geleden naar Calgary verhuisd zijn. In totaal waren we met z'n zestienen in 2 caravans en 4 tenten. De mensen uit Calgary zijn een groot gezin die in februari 2009 als vluchtelingen uit Irak gekomen waren. Het was leuk en gezellig met natuurlijk een groot kampvuur en eten van de bbq. Voor ons meteen een voorproefje van de vakantie. Volgende week gaan we met de tent naar het zuiden van British Columbia, waar het dan nog lekker warm zal zijn.

En oh ja, voordat we naar de camping reden, hebben we nog een paar uurtjes geholpen bij de Fort Normandeau dagen. Fort Normandeau ligt net buiten de stad aan de Red Deer river, en is de plek waar Red Deer ooit als nederzetting is begonnen, een oversteekplaats en handelspunt tussen Europese settlers en first natives - http://www.waskasoopark.ca/Historic-Fort-Normandeau.html. Een keer per jaar worden daar
een weekend lang allerlei activiteiten gedaan, onder andere ouderwets stokbrood bakken. Wij vonden het leuk om daar als vrijwilliger ons steentje aan bij te dragen.

En nu op naar September waarvan we de eerste tween weken lekker vakantie hebben.

Somalische trouwerij

Frank kreeg op zijn werk een envelop van een man; Hey Chef, Hey Chef: "can you give this to your wife"
In de envelop zat een uitnodiging voor de trouwerij van de man's dochter en aanstaande schoonzoon. Yvonne kende het meisje dat ging trouwen wel. Maar nu niet zo goed dat je zou denken dat je uitgenodigd zou worden voor de bruiloft. Waarschijnlijk omdat Yvonne de diecteurs' vrouw is! Niet wetende wat we moesten doen is Frank navraag gaan doen. Was hij ook uitgenodigd? Volgens de een wel, volgens de ander pas aan het eind van de avond. We zijn er vanuit gegaan dat alleen vrouwen zouden komen. De bruiloft was van 18.00 tot middernacht. Even na zes uur heeft Frank Yvonne afgezet bij de voordeur van het gebouw waar de trouwerij plaats vond. Het vreemde was dat er pas twee vrouwen waren en de zaal was verder nog helemaal leeg. Aan de decoratie kon je zien dat er wel iets zou staan te gebeuren, maar wanneer? Uiteindelijk kwam het bruidje even na half acht aan bij het gebouw. Op dat moment zaten we met een klein groepje vrouwen buiten in de zon. Gelegenheid om de vrouwen wat beter te leren kennen. Toen het bruidje er was werd het gelukkig ook wat drukker. Een half uurtje later kwam ze de zaal ingelopen, zonder de bruidegom. Mooi opgemaakts, gekleed in een oker jurk en op haar armen en benen mooie henna figuren. Er werd gedanst, gelachen, gegeten, foto's gemaakt, gedanst, gekletst en traditionele handelingen werden er gedaan door de Somalische vrouwen. Deze traditionele handelingen waren o.a. dat alle Somalische vrouwen een sjaaltje op het hoofd van de bruid gingen leggen.

In plaats van het dragen van een ring zal de bruid vanaf de trouwdag haar haar moeten gaan bedekken met een sjaal. De vrouwen die deze sjaal op het hoofd van de bruid legden droegen zelf ook kleurrijke sjalen. Een andere traditie is een typische dans die dezelfde vrouwen maakten rondom de bruid. Een beetje moeilijk uit te leggen, maar wel mooi om te zien. En toen opeens was het half tien, en kwamen bruid en bruidegom binnen. En werd er volop gedanst.

Beiden waren gehuld in het wit en erg onwennig met de situatie. Zichtbaar was het dat ze allebei niet wisten wat ze moesten doen, wat er verwacht werd. Gelukkig waren er voldoende vrouwen aanwezig die het bruidspaar hielpen.

Augustus - Special :)

Het weer blijft een vreemd iets hier in Alberta. Zo kan het 32 graden zijn en vervolgens hagelt het pingpong ballen in de avond en daalt de temperatuur flink. Flinke stortbuien en rukwinden kunnen afgewisseld worden met heftige onweersbuien. De uitspraak: 'This is Alberta, wait 5 minutes and the weather will change" hebben we vaker gehoord dan ons lief is als het ware. Maar het is nu eenmaal zo.
In ons vorig blog schreven we over de prijzen die Frank gewonnen heeft. Een van die prijzen was een treinrit tussen Stettler en Big Valley. De waarde van de prijs was $283.00. (uiteindelijk moesten we 42 dollar bijbetalen)

We  hadden gehoord dat er treinritten zijn die te maken krijgen met een overval door cowboys. Nou dat moesten we dus zelf ook een keer meemaken, dat snap je natuurlijk wel. We hadden een speciale tocht uitgezocht: de Newfoundlander Special! In de omschrijving stond: "enjoy a little bit of "The Rock" right here in Alberta and feast on steak and lobster. Included are guaranteed train robbery, on board entertainment and Down-East entertainment at supper. And what would a Newfoundlander Special be without complementary blueberry wine and 'East-coast' beer with the meal. Een beetje uitleg hierbij: New Foundland is één van de Provincies van Canada en ligt aan the Oostkust van Canada (totaal aan de andere kant dus dan waar Alberta ligt). De treinreis van Stettler naar Big Valley duurde 1 uur en 40 minuten. Daarbij vertelt moet worden dat de trein niet harder rijdt dan 15 km per uur! Tijdens de treinreis werden we inderdaad overvallen door schietende Cowboys en Cowgirls op paarden en één cowboy had zelfs het lef om in de trein te komen!

Het enige dat ze tevreden kon stellen was muntgeld. Hoemeer hoe beter. Later hoorden we dat de opbrengst van de overvallen ten goede komt aan de kinderziekenhuizen in Calgary en Edmonton en de kinderafdeling in Red Deer.

Na de overval werd de rit vervolgd en kwamen we geheel ongeschonden aan in Big Valley. Een zeer klein gehuchtje dat dit jaar het honderdjarig bestaan viert. In de speciaal ingerichte tent konden we genieten van lekkere biefstuk en kreeft terwijl er New Foundland muziek werd gespeeld.

Het plaatsje zelf was ook in de stemming; muziek in de straat; een rondleiding door één van de laatste graansilo's, musea die open waren en een heleboel gezelligheid in de straten van Big Valley. De treinreis terug naar Stettler werd opgevrolijkt door een New Foundland Muzikant.

Op deze foto een ijs/sneeuwbreker

Juli-maand, zomermaand

In en rondom Red Deer wordt volop aandacht besteed aan zomerse activiteiten. Op de eerste plaats zijn er overal rodeo's en worden er allerlei activiteiten georganiseerd. In Red Deer hadden we weer de Westener Days; Rodeo, Kermis en entertainment. Voor drie dagen hadden we gratis toegang tot dit event. Frank heeft een tijd terug een lot gekocht en heeft de nodige prijzen op dat lot gewonnen; toegang plus parkeerkaart voor de Westener Days voor vier personen; toegang voor de Sports Hall of Fame voor een gezin, treinkaart voor twee personen voor een speciale treinreis tussen Stettler en Big Valley, Dinner voor twee bij de Heritage Ranch; een kinderstoel plus pluche beer en een akoestische gitaar.
Allereerst dus de Westerner Days.  De opening gaat altijd gepaard met een parade door het centrum. Zoals eerder geschreven was ook Immigrant Centre weer van de partij:

Een van de dagen is Yvonne naar de Westerner Days geweest met Ammal. Voor Ammal was dit de eerste keer dat ze de gelegenheid had om zonder haar drie kids erop uit te trekken. Wat een geweldige beleving. Yvonne had het excuus dat ze foto's zou nemen van Ammal in de diverse wilde attracties!

De woensdag na de Westener Days had Yvonne een afspraak bij een dermatoloog in Calgary. Een dergelijke specialist bleek er niet in Red Deer te zijn, dus zat er niets anders op dan naar Calgary te rijden. De afspraak was om 8.20 uur! De behandeling was voor het verwijderen van twee kleine wratjes onder haar rechteroog en een aantal kleinere oneffenheden rondom de ogen door middel van een laser behandeling. Volgens de assistente zou Yvonne gerust terug kunnen rijden naar Red Deer, geen bezwaar. Maar goed dat Frank mee was gegaan. Allereerst bleek bijaankomst dat er geen ziektekostendekking voor bestaat, ten tweede bleek dat er een verdovende creme rondom de ogen werd gebruikt en als laatste bleek dat er geen oogbescherming werd gebruikt waardoor het rechteroog beschadiging opliep. Het gevolg van het laatste was dat het onmogelijk was om de ogen open te houden (wat toch wel handig zou zijn als je zelf auto zou rijden). Helaas bleek de pijn en opgelopen schade dusdanig dat een tweede rit naar Calgary de volgende dag noodzakelijk was. Niet om de dermatoloog te bezoeken maar een gespecialiseerde oogarts! Gelukkig was er 'alleen' schade aan het oogweefsel wat volgens de arts snel zou herstellen. Inmiddels zijn we ruim anderhalve week verder en de oogarts heeft gelijk gehad.  Nu alleen binnenkort nog een keer een ogentest doen!

Zoals gezegd zijn er in en rondom Red Deer verschillende festivals. Zo ook in Lacombe waar ze de Lacombe Day's hadden. Per toeval kwamen we erachter dat er tijdens deze dagen een artwork show zou zijn van Charlie Donald. Een naam die een belletje deed rinkelen bij Yvonne. Wat bleek, ze gingen naar hetzelfde schilderatelier, vlakbij ons huis. Charlie had een speciale manier van schilderen. Niet vanwege het feit dat hij olieverf of acrylverf gebruikte, of de manier waarop hij de kwasten vast hield. Nee, gewoon vanwege het feit dat hij meestal zowel de voor als achterkant van zijn canvas gebruikte. Charlie is begin van dit jaar overleden en nu werden zijn schilderwerken verkocht. De opbrengst van zijn werk gaan naar de Lacombe Arts Endowment Fund voor de 'Charlie Donald High School Award'. Jammer is dat Charlie zo goed als nooit zijn werkstukken gesigneerd heeft. Idee van Frank was om een dubbelzijdig schilderwerk van Charlie te kopen: