En zo kan het ook .......

Frank heeft voor zijn verjaardag een tuinkast gekregen. De kast ligt inmiddels in delen in de schuur te wachten totdat het opgebouwd kan worden. Na de sneeuw van vorige week vrijdag en de vorst in de grond lijkt het er nu toch op dat er een begin gemaakt kan worden aan de bouw van de kast. Met hulp van Patrick en Jesse is de ruimte inmiddels vrijgemaakt en kan de kast deze week (afhankelijk van de weersomstandigheden) verder geplaatst worden. 
Tweede Paasdag, Easter Monday, hadden we Ayam, Raad en Alhasan uitgenodigd bij ons. Het lijkt bijna onwerkelijk, maar we hebben heerlijk buiten kunnen zitten. En dan te bedenken dat Jesse afgelopen vrijdag nog sneeuw heeft staan schuiven!

............. En toen ???????

Tadam...........................

was Jesse opeens in Canada. Nou ja, opeens! Ruim twee weken geleden kregen we een telefoontje van Jesse dat hij wel heel graag weer onze kant uit wou komen. Of dat bij ons gelegen kwam. Natuurlijk kwam dat gelegen. Er was één maar ........... het moest een verrassing blijven voor Tamara. Gelukkig waren die twee weken gauw om, want om dit geheim te moeten houden was wel heel lastig. In die periode heeft Patrick een week eerder dan gepland zijn ontslag ingediend bij Cilantro & Chive en heeft hij sinds gisteren ook alweer een nieuwe baan. Zijn laatste werkdag is morgen (zaterdag) en zijn eerste werkdag is pas als Jesse weer in het vliegtuig naar huis zit. 

Tamara wist dus echt van niets. Ze vroeg zich wel af waarom Patrick gisterenochtend zo hyper was, en al wakker toen Tamara om half zeven naar haar werk moest. Patrick gaf als excuus aan dat hij zo excited was omdat ze op de college kaas gingen maken. :)

Toen Tamara eindelijk om kwart over zes thuis kwam van haar werk was ze ook zeer verbaasd en stomgeslagen dat ze Jesse's stem hoorde in ons huis. Eerst dacht ze nog dat het een geluid was via Skype maar al snel had ze door dat dat niet het geval was. "I cannot believe it, I cannot believe it. You are here!"

Na een goede nachtrust was Jesse vanochtend fit genoeg om te helpen bij het sneeuw schuiven. Hij zei twee weken geleden al dat hij het super zou vinden als er nog een restje sneeuw te vinden zou zijn. Wie had kunnen bedenken dat er vanochtend weer een vers pak sneeuw zou zijn!

En toen was het alweer april .........

........ april 2014. Deze maand vergeten we natuurlijk niet meer. Het is onbeschrijvelijk hoeveel we Ryan missen. Gelukkig hebben we veel foto's gemaakt in de elf jaar dat Ryan bij ons was. Tamara zal van al deze foto's een mooie collage samenstellen.
In dezelfde week dat Ryan is ingeslapen was Frank jarig. Zijn verjaardag is net als vorig jaar min of meer geruisloos voorbij gegaan. Frank had een drie daags squash-toernooi, Patrick en Tamara moesten die dag werken en Yvonne was weer eens afwezig vanwege een handbaltoernooi. Maar helemaal leuk voor Frank was dat hij die dag kampioen van het toernooi is geworden. De finale wedstrijd heeft hij in 5 sets gewonnen van een toch wel wat jongere squasher. Deze knaap was 24 jaar!! En de prijs loog er ook niet om. Ondanks dat de spelersbus wat later dan verwacht terug was in Red Deer zijn Frank, Yvonne en Tamara 's avonds toch nog uit eten geweest. Helemaal een geruisloze verjaardag was het dus niet!
De dag na Frank's verjaardag konden we eindelijk Dennis' kinderen ontmoeten. Antoinet was een paar dagen eerder samen met de kinderen gearriveerd in Ponoka. Eindelijk kon Patrick zijn lego weer tevoorschijn halen en lekker met Chris, Ryan en Dean bouwen.

Ook Tamara kreeg haar kans, al was het voor haar en de kinderen iets lastiger omdat ze niet dezelfde taal spraken. Maar samen kijken naar Frozen maakte het al heel wat makkelijker. En och, zonder dezelfde taal lukt het ook wel om te communiceren. 

Yvonne heeft na het behalen van de Regio Titel de krant gehaald. Het is lastig te lezen, maar het is wel super dat er eindelijk een goed verhaal in de krant staat over handbal. Het is en blijft een vreemde sport hier in Red Deer.

Uitreiking van de gouden medaille!!

Goede voornemens

Op 4 mei aanstaande rennen we met ons allen mee met de Kidney Run. Tamara is volop in training voor de halve marathon in mei, maar rent eerst op de 4e mei mee met de Kidney Run & Walk (Give for Life). Zij is de enige die die dag 2 x 10 km zal rennen. Overigens is Tamara's verhaal te lezen op de website: www.kidney.ab.ca
Frank en Yvonne doen het rustiger aan, die proberen de 5 kilometer te rennen. En ook Patrick zal, als zijn knieen het toelaten mee doen, maar dan met de 2 kilometer. Wat betreft Patrick is het allemaal even afwachten. Afgelopen week zijn van beide knieen  MRI's gemaakt. De assistente van de huisarts heeft al gebeld om te vertellen dat de huisarts Patrick verwacht in de kliniek. Komende week zal Patrick de uitslag krijgen. Yvonne en Frank zijn in maart begonnen met het hardlopen. Niet buiten, maar in de Collicutt waar een mooie indoorbaan is aangelegd.
Bijna tegelijkertijd met het starten van het hardlopen is voor Yvonne het handbalseizoen weer begonnen. Een seizoen die welgeteld 6 weken duurt. Met hulp van Ryan en Patrick traint Yvonne de jongens van Lindsay Thurber Comprehensive Highschool weer. Drie keer in de week, twee uur per training komen de jongens bij elkaar en leren het handbalspelletje. Bij de eerste training waren maar liefst 46 jongens aanwezig. Helaas is er maar voor 16 jongens plek. De jongens zijn erg leergierig en begrijpen vlot hoe het spelletje gespeeld kan worden. Het resultaat is dat ze eerste zijn geworden in het eerste toernooi dat ze hebben gespeeld, en ook zijn ze eerste geworden  in de regio tijdens de regio kampioenschappen. Ongeslagen tot op dat moment. Op 24, 25 en 26 april zullen ze spelen voor de Provinciale titel, net als de vier voorgaande jaren. Hoe dat afloopt lezen jullie een volgende keer.

 In maart hadden Patrick en Tamara de eer om Olivia's babaysitters te mogen zijn. Olivia is in november 2013 geboren en is de dochter van Tamara's vriendin. Olivia bleef zelfs overnachten bij ons. Een heel lief klein poppetje met een hele lieve glimlach.

 Terwijl de oude sneeuw nog steeds aangevuld wordt met verse sneeuw proberen we ons maar binnenshuis te vermaken. Patrick die op school steeds meer nieuwe ideeen opdoet om gerechten te bereiden heeft inmiddels thuis ook de smaak te pakken gekregen. Ondanks zijn drukke werkweek bij Cilantro & Chive en het studeren aan de college maakt hij tijd om dingen thuis uit te proberen. Maar wie had ooit gedacht dat hij in de voetsporen van Opa van Dommelen zou treden? Zie op de foto het resultaat. Op een zeer efficiente manier weer hij de botten uit een kip te verwijderen om vervolgens de kip dicht te vouwen en op een zeer smakelijke manier te bereiden. Echt lekker.

 Hier nog een foto om alvast in de Kerststemming te komen. Oh wacht, het is pas maart op deze foto. Het is onvoorstelbaar dat we nog steeds niet van het witte landschap af zijn.

Ryan 2003 - 2014

 Voeren met een lepeltje om zo toch wat vocht binnen te krijgen ..........

 

Maar helaas.............

Een maand en vier dagen geleden vierden we Ryan's 11e verjaardag. Zienderogen voor ons is Ryan in een maand tijd erg hard achteruit gegaan. Hij liep niet meer zo snel, sliep heel veel maar was altijd blij als we thuis kwamen en waren. De laatste week wilde hij niet meer eten of drinken. En had ook niet de echt de moed meer om naar ons toe te komen. Vanmiddag hebben we Ryan  in laten slapen. Volgens de dierenarts zouden we misschien nog wat tijd kunnen rekken, maar volgens haar zou het niet heel lang meer zijn. Frank was bij Ryan tot het laatste moment. Het zal vreemd zijn zo zonder ons vrolijke viervoetertje die helemaal vanuit Belgie via Nederland met ons mee geemigreerd is naar Canada. We hebben alles geprobeerd om hem op de been te houden. Helaas heeft het niet mogen helpen.