Soccer !

Terwijl de voetbalwedstrijd Brazilie tegen Chili wordt gespeeld toch maar even iets op het blog schrijven. De wedstrijd lijkt wel een theatervoorstelling. De een na de andere speler ligt op de grond en weet van gekkigheid niet hoe die de aandacht van de scheidsrechter moet krijgen. Kijken welk theaterspel het meest aantrekkelijk wordt gevonden, met andere woorden, welk team wint?

Frank is met Buurman Karl naar een golf toernooi in Delburne. De foto's van vanochtend vlak voor hun vertrek zijn wel grappig:

Karl in zijn Golf Outfit

 

Frank in zijn golf outfit (including wooden shoes!)

Patrick is vanochtend al om 8 uur begonnen met zijn werk bij de golfbaan. Frank vertrok om 11 uur en vervolgens vertrok Tamara omdat ze om 1 uur bij de Runningroom moest werken. Blijf ik (Yvonne) helemaal alleen in me eentje over :(  Ondertussen maar de nodige huishoudelijke klussen verricht. Want helaas, er zijn nog steeds dingen die met de hand gedaan moeten worden. Overigens heb ik hierover geen klagen hoor. Tamara en Patrick houden de benedenverdieping schoon, Frank en ik normaliter de bovenetage. Een redelijk gelijke verdeling dus.

De foto van een geaddresseerde envelop is volgens ons wel grappig. De envelop is verstuurd door een verzekeringsonderneming in Nederland (DL). De envelop is eerst verstuurd naar Duitsland en vervolgens vanuit Duitslands naar Kanada. Als dit nou de eerste keer was dat we iets van deze verzekering toegestuurd hadden gekregen zouden we ons de vergissing nog voor kunnen stellen. Het is ook grappig om te zien hoe hardnekkig men in het eigen land is om de manier van adressering te handhaven. In dit geval staat het huisnummer achter de straat. Hier in Canada staat het huisnummer normaliter voor de straatnaam (dus 134 Maxwell Ave). 

Morgen wordt de wedstrijd Nederland - Mexico gespeeld. Ook bij ons huis kun je zien welk team wij aanmoedigen. Leuk verhaal overigens is dat er afgelopen week iemand naar mijn werk bij het Rode Kruis belde. Na wat vragen beantwoord te hebben vraagt deze man mij of ik Spaanse ben? No, I'm Dutch! Zegt die man: Really, I'm from Mexico. We will play against each other with soccer. Hope that it will end in an equal score! Zo grappig. Diezelfde dag kwam hij in ons kantoor en hebben we nog verder kunnen beppen over de voetbal. Och, we zien het allemaal wel. Het is in mijn opinie allemaal een spelletje. En bij een dergelijk spel is er altijd een verliezer en een winner. Niet belangrijk voor mij.  

Gisteren is voor alle scholen hier in Red Deer de zomervakantie begonnen. Officieel is aanstaande maandag nog een schooldag, maar alle scholen hebben die dag vrijaf gegeven. Gevolg voor Tamara bij de Red Deer Child Care is wel dat ze nog 1 dag voor de reguliere buitenschoolse opvang moet werken. Dinsdag, 1 juli heeft iedereen weer vrij omdat het dan Canada Day is. Woensdag begint  Tamara dan weer met de zomeropvang voor Child Care. Patrick werkt zijn uurtjes bij de golfbaan, al begint hij op twee dagen al om 6 uur in de ochtend te werken. Wel effies wat anders. Zelf heb ik de laatste week van mei en de hele maand junu (m.u.v. aanstaande maandag) elke ochtend ingevallen bij Child Care. Eerlijk is eerlijk als ik zeg dat me dat de laatste anderhalve week best is tegen gevallen. Het werken op zich is wel heel leuk, maar dat vroege opstaan bevalt me steeds minder. 

Nieuw voor mij deze week was de Hot Yoga. Misschien kennen jullie dat al wel, maar voor mij (en Aydee) was het een hele nieuwe ervaring. Onvoorstelbaar dat een lichaam zoveel vocht/transpiratie kan produceren in anderhalf uur. En onvoorstelbaar in wat voor poses je lichaam gevouwen kan worden. Helaas zijn zowel mijn linker knie, als mijn rug nog niet geheel elastisch waardoor het yoga deel er af en toe bij in schiet. Hot Yoga, zeker de moeite waard om een keer te proberen. 

Banff

Afgelopen weekend waren we met ons tweetjes in Banff. Vrijdag, direct na het werk zijn we naar Banff gereden. Dit keer niet door de Rockies, want dat duurt toch zo'n kleine 5 uurtjes. Nee, dit keer maar rechtstreeks naar Banff. Voor Patrick was het die vrijdag weer de eerste dag dat hij is gaan werken. Een week daarvoor heeft hij een epilepsie aanval gehad. Ja, jullie lezen het goed. Patrick is inmiddels net als Frank dus ook bekend met deze vervelende ziekte. Net als Frank ook in de ochtenduren. Gelukkig was Frank op dat moment nog thuis, zodat er hulp aanwezig was. Heel vervelend allemaal, maar wat kunnen we eraan veranderen? We gaan er maar vanuit dat het werken in Ponoka een flinke duit hieraan heeft bijgeleverd. In de tien maanden dat Patrick bij Cilantro and Chive gewerkt heeft, heeft hij de meeste dagen 12 uur achter elkaar gewerkt, en daarbij kwam dan nog de reistijd (in de winterperiode)! Inmiddels oogt hij weer wat meer uitgerust en heeft bij zijn nieuwe werkgever goede medewerking gekregen. "Health is more important than work!" volgens zijn baas. En de werktijden voor Patrick zijn ook aangepast: hij werkt nu van 8 in de ochtend tot 4 in de middag. En de reistijd? Zo'n kleine 10 minuutjes. 's Avonds is er dan volop tijd om te ontspannen. Want ook dat is er in die 10 maanden wel bij ingeschoten. Nog twee weken en dan heeft Patrick zijn tweede jaar aan de college er ook opzitten. Volgende week nog de laatste test en dan vakantie (van school).

OK, terug naar Banff. Het was heerlijk. Om niet in een herhaling te raken hebben we zaterdag fietsen gehuurd en zijn we per fiets naar Canmore gereden. De afstand was redelijk; 20 km. Alleen de fietsen vielen toch wat tegen. Dat merkten we eigenlijk pas twee dagen later toen we op onze eigen fietsen in Red Deer een rondje reden! Er is toch wel een behoorlijk verschil tussen die fietsen; Yvonne kwam zo ongeveer 10 centimeter te kort om fatsoenlijk bij het stuur te kunnen en Frank had het geluk dat de hoogste stand van het zadel niet wilde blijven staan waardoor het zadel telkens zakte. De tocht op zich was wel aardig. Jammer alleen dat het grootste deel van de fietsroute naast de snelweg lag.

Zondagochtend hebben we vervolgens een kano gehuurd. Gewoon effe lekker genieten van de stilte om ons heen (!) Wie eerder in Banff is geweest weet dat er met enige regelmaat een XL-trein langs het plaatsje dendert. Toch heeft dat ook wel sfeer hoor. We hebben anderhalf uur stroom opwaarts geroeid en besloten toen dat we wel terug konden gaan. Heirbij was alleen bijsturen voldoende. Hoe grappig was het toen Frank na 10 minuten opmerkte: "Kijk nou daar eens!" Waren wel al weer terug bij de kano-verhuurders.

 Tijdens eerdere bezoeken aan Banff konden we nooit naar het park waar het kantoor staat van Banff Nationaal Park. In di park mag je nl niet met een hond komen. Het wandelen in het park was de moeite waard. En het zicht op de hoofdstraat vanaf hier leverde ook een mooi plaatje op.