Red Deer's Ghost Hunters

Bijna twee jaar geleden hadden Aydee en Yvonne al het plan om the ghost tour in Red Deer te volgen. Verspreid door het centrum van Red Deer staan 10 bronzen beelden, allemaal met een verhaal gerelateerd aan de stad. Vandaag kwam het er dan eindelijk van. In alle rust rondsnuffelen door het centrum, en zoeken naar de beelden. Op deze manier ontdekten we meerdere leuke plekjes van Red Deer. We hebben een uitstap gemaakt naar het LoftHuus (een gebouw dat door de Noorse Gemeenschap is gebouwd en wordt gerund); hebben het nieuwe Waterspetterpark gezien; hebben heerlijk gelunched bij Fretters; het mooie plantsoen van de gemeentetuin bekeken, enz. enz. Maar het belangrijkste van alles, we hebben enorm gelachen. Hieronder de foto's van de beelden en de uitleg erbij. Sorry dat het dit keer niet in het Nederlands is.:

Plattegrond van de toer 

 Sound the alarm! (1999)

Excitement and tension were a big part of fire fighting in Red Deer's early days, as men and horses were called to action. The excited horses in this bronze can hardly be restrained as they are being hitched to the fire wagon and the driver hurries to throw his coat on. 

 Norwegian Laft Huus (geen onderdeel van de toer dus!) vlakbij:

 Reaching Out (1999)

A brother helps his younger sister climb onto a granite boulder. In this 1940s scene, the girl wears a leg brace, the result of polio. The sculpture was created to celebrate the 75th anniversary of the Down town Rotary Club and to draw attention to Rotary Internationals's PolioPlus program.

 Francis the pig. (1998)

The legend of Francis began in 1990 when he escaped from a local abattoir. For nearly five months the fugitive roamed Red Deer's parkland, eluding predators and several attempts to catch him. This freedom-loving pig was finally caught in 1991. Unfortunately, Francis succumbed to injuries he received in his capture. 

Choices!  (1995)

This railway worker confronts a dog that is standing on his hard-earned money. It is symbolic of how, after the Great Depression, many workers distrusted banks and wanted more control over their money. As a result, the credit union concept of banking became popular in the late 30s and early 40s.

Reverend Leonard Gaetz.  (1994)

 Reverend Gaetz one of Red Deer's early founding fathers, gazes down the main street of the town he helped create. The minister would often be found talking with members of the community on street corners - something he appears to be doing even to this day.

Hazel Braithwaite (2004)

In 1926, a determined young Hazel Braithwaite pushed her way through a crowd of men to exercise her right to vote. Thirty-nine years later, she was the New Democratic Party federal candidate. Braithwaite believed in women's equality and was a champion for those without a voice. (see the little statue in her hands)

 Francis Wright Galbraith (1996)

Francis Galbraith enjoys a coffee while reading his Red Deer Advocate. Galbraith became owner and editor of the Advocate in 1906. A newspaper man and a politician, Galbraith was the first mayor of the newly incorporated City of Red Deer 1913.

Let the music play! (2003)

An internationally acclaimed music director, Keith Mann, is shown here in the moment just before a concert. His hands are raised. A hush is falling over the audience. During Manns's 40-year career he conducted the Red Deer Royals Marching Show band and the Red Deer College Symphonic Winds.

 Transit Team!

 Waiting for Gordon! (2012)

Julietta Sorenson looks for her husband, Gordon, to arrive with the last bus of the day. In 1933, the Sorensens started a bus service in Red Deer and Red Deer County. They sold their town bus service to The City of Red Deer in the 1960s, leading to the city's current public transit system. 

Doris and Mickey (2004)

Doris Forbes' family found a mauled beaver in 1939 and nursed him back to health. Doris bonded with the beaver and the two became inseparable. Eventually Mickey was banished to the garage because he loved gnawing on the wooden furniture! After his story made national headlines, over 20.000 people visited the famous beaver. 

Augustus is een dukke maand, en leuk

Afgelopen woensdag was het Patrick's verjaardag. 

Met felicitaties, kado's (golfset en ballen) en volgens hemzelf vooral speciaal omdat er leuk wat mensen kwamen voor een lekker etentje en gezelligheid . De buren Karl en Donna, vriendin Vickie met haar dochtertje Olivia en vriend Jeff die prachtig mooi gitaar speelt.

Nu Patrick op de golfclub werkt kan hij na werktijd gratis een balletje slaan. Pa en zoon vinden het eigenlijk toch wel een leuke sport die hier veel gespeeld. In en rondom Red Deer zijn 5 of 6 banen te vinden.

Yvonne heeft samen met Aydee op vrijdagavond vrijwilligerswerk voor het Ronald McDonald Huis gedaan. En niet zomaar saai in een stand staan en folders uitdelen, maar op de Innisfail Rodeo tot middernacht consumptiebonnen verkopen.

De Innisfail rodeo is zo'n beetje de laatste van het seizoen, en blijkt wel te vergelijken met de brabantse kermissen waar de biertent minstens net zo belangrijk is als de attracties.

Na een kort nachtje waren we de volgende dag al weer vroeg op om de kampeerspullen in de auto te laden voor een nachtje op een camping bij Keiver's Lake, ruim een uurtje ten zuidoosten van Red Deer. Daar waren Tim en Alvina, vrienden van ons, voor een jaarlijks kampeeruitje met mensen die we vanuit C.A.R.E. kennen en die een paar jaar geleden naar Calgary verhuisd zijn. In totaal waren we met z'n zestienen in 2 caravans en 4 tenten. De mensen uit Calgary zijn een groot gezin die in februari 2009 als vluchtelingen uit Irak gekomen waren. Het was leuk en gezellig met natuurlijk een groot kampvuur en eten van de bbq. Voor ons meteen een voorproefje van de vakantie. Volgende week gaan we met de tent naar het zuiden van British Columbia, waar het dan nog lekker warm zal zijn.

En oh ja, voordat we naar de camping reden, hebben we nog een paar uurtjes geholpen bij de Fort Normandeau dagen. Fort Normandeau ligt net buiten de stad aan de Red Deer river, en is de plek waar Red Deer ooit als nederzetting is begonnen, een oversteekplaats en handelspunt tussen Europese settlers en first natives - http://www.waskasoopark.ca/Historic-Fort-Normandeau.html. Een keer per jaar worden daar
een weekend lang allerlei activiteiten gedaan, onder andere ouderwets stokbrood bakken. Wij vonden het leuk om daar als vrijwilliger ons steentje aan bij te dragen.

En nu op naar September waarvan we de eerste tween weken lekker vakantie hebben.

Somalische trouwerij

Frank kreeg op zijn werk een envelop van een man; Hey Chef, Hey Chef: "can you give this to your wife"
In de envelop zat een uitnodiging voor de trouwerij van de man's dochter en aanstaande schoonzoon. Yvonne kende het meisje dat ging trouwen wel. Maar nu niet zo goed dat je zou denken dat je uitgenodigd zou worden voor de bruiloft. Waarschijnlijk omdat Yvonne de diecteurs' vrouw is! Niet wetende wat we moesten doen is Frank navraag gaan doen. Was hij ook uitgenodigd? Volgens de een wel, volgens de ander pas aan het eind van de avond. We zijn er vanuit gegaan dat alleen vrouwen zouden komen. De bruiloft was van 18.00 tot middernacht. Even na zes uur heeft Frank Yvonne afgezet bij de voordeur van het gebouw waar de trouwerij plaats vond. Het vreemde was dat er pas twee vrouwen waren en de zaal was verder nog helemaal leeg. Aan de decoratie kon je zien dat er wel iets zou staan te gebeuren, maar wanneer? Uiteindelijk kwam het bruidje even na half acht aan bij het gebouw. Op dat moment zaten we met een klein groepje vrouwen buiten in de zon. Gelegenheid om de vrouwen wat beter te leren kennen. Toen het bruidje er was werd het gelukkig ook wat drukker. Een half uurtje later kwam ze de zaal ingelopen, zonder de bruidegom. Mooi opgemaakts, gekleed in een oker jurk en op haar armen en benen mooie henna figuren. Er werd gedanst, gelachen, gegeten, foto's gemaakt, gedanst, gekletst en traditionele handelingen werden er gedaan door de Somalische vrouwen. Deze traditionele handelingen waren o.a. dat alle Somalische vrouwen een sjaaltje op het hoofd van de bruid gingen leggen.

In plaats van het dragen van een ring zal de bruid vanaf de trouwdag haar haar moeten gaan bedekken met een sjaal. De vrouwen die deze sjaal op het hoofd van de bruid legden droegen zelf ook kleurrijke sjalen. Een andere traditie is een typische dans die dezelfde vrouwen maakten rondom de bruid. Een beetje moeilijk uit te leggen, maar wel mooi om te zien. En toen opeens was het half tien, en kwamen bruid en bruidegom binnen. En werd er volop gedanst.

Beiden waren gehuld in het wit en erg onwennig met de situatie. Zichtbaar was het dat ze allebei niet wisten wat ze moesten doen, wat er verwacht werd. Gelukkig waren er voldoende vrouwen aanwezig die het bruidspaar hielpen.

Augustus - Special :)

Het weer blijft een vreemd iets hier in Alberta. Zo kan het 32 graden zijn en vervolgens hagelt het pingpong ballen in de avond en daalt de temperatuur flink. Flinke stortbuien en rukwinden kunnen afgewisseld worden met heftige onweersbuien. De uitspraak: 'This is Alberta, wait 5 minutes and the weather will change" hebben we vaker gehoord dan ons lief is als het ware. Maar het is nu eenmaal zo.
In ons vorig blog schreven we over de prijzen die Frank gewonnen heeft. Een van die prijzen was een treinrit tussen Stettler en Big Valley. De waarde van de prijs was $283.00. (uiteindelijk moesten we 42 dollar bijbetalen)

We  hadden gehoord dat er treinritten zijn die te maken krijgen met een overval door cowboys. Nou dat moesten we dus zelf ook een keer meemaken, dat snap je natuurlijk wel. We hadden een speciale tocht uitgezocht: de Newfoundlander Special! In de omschrijving stond: "enjoy a little bit of "The Rock" right here in Alberta and feast on steak and lobster. Included are guaranteed train robbery, on board entertainment and Down-East entertainment at supper. And what would a Newfoundlander Special be without complementary blueberry wine and 'East-coast' beer with the meal. Een beetje uitleg hierbij: New Foundland is één van de Provincies van Canada en ligt aan the Oostkust van Canada (totaal aan de andere kant dus dan waar Alberta ligt). De treinreis van Stettler naar Big Valley duurde 1 uur en 40 minuten. Daarbij vertelt moet worden dat de trein niet harder rijdt dan 15 km per uur! Tijdens de treinreis werden we inderdaad overvallen door schietende Cowboys en Cowgirls op paarden en één cowboy had zelfs het lef om in de trein te komen!

Het enige dat ze tevreden kon stellen was muntgeld. Hoemeer hoe beter. Later hoorden we dat de opbrengst van de overvallen ten goede komt aan de kinderziekenhuizen in Calgary en Edmonton en de kinderafdeling in Red Deer.

Na de overval werd de rit vervolgd en kwamen we geheel ongeschonden aan in Big Valley. Een zeer klein gehuchtje dat dit jaar het honderdjarig bestaan viert. In de speciaal ingerichte tent konden we genieten van lekkere biefstuk en kreeft terwijl er New Foundland muziek werd gespeeld.

Het plaatsje zelf was ook in de stemming; muziek in de straat; een rondleiding door één van de laatste graansilo's, musea die open waren en een heleboel gezelligheid in de straten van Big Valley. De treinreis terug naar Stettler werd opgevrolijkt door een New Foundland Muzikant.

Op deze foto een ijs/sneeuwbreker

Juli-maand, zomermaand

In en rondom Red Deer wordt volop aandacht besteed aan zomerse activiteiten. Op de eerste plaats zijn er overal rodeo's en worden er allerlei activiteiten georganiseerd. In Red Deer hadden we weer de Westener Days; Rodeo, Kermis en entertainment. Voor drie dagen hadden we gratis toegang tot dit event. Frank heeft een tijd terug een lot gekocht en heeft de nodige prijzen op dat lot gewonnen; toegang plus parkeerkaart voor de Westener Days voor vier personen; toegang voor de Sports Hall of Fame voor een gezin, treinkaart voor twee personen voor een speciale treinreis tussen Stettler en Big Valley, Dinner voor twee bij de Heritage Ranch; een kinderstoel plus pluche beer en een akoestische gitaar.
Allereerst dus de Westerner Days.  De opening gaat altijd gepaard met een parade door het centrum. Zoals eerder geschreven was ook Immigrant Centre weer van de partij:

Een van de dagen is Yvonne naar de Westerner Days geweest met Ammal. Voor Ammal was dit de eerste keer dat ze de gelegenheid had om zonder haar drie kids erop uit te trekken. Wat een geweldige beleving. Yvonne had het excuus dat ze foto's zou nemen van Ammal in de diverse wilde attracties!

De woensdag na de Westener Days had Yvonne een afspraak bij een dermatoloog in Calgary. Een dergelijke specialist bleek er niet in Red Deer te zijn, dus zat er niets anders op dan naar Calgary te rijden. De afspraak was om 8.20 uur! De behandeling was voor het verwijderen van twee kleine wratjes onder haar rechteroog en een aantal kleinere oneffenheden rondom de ogen door middel van een laser behandeling. Volgens de assistente zou Yvonne gerust terug kunnen rijden naar Red Deer, geen bezwaar. Maar goed dat Frank mee was gegaan. Allereerst bleek bijaankomst dat er geen ziektekostendekking voor bestaat, ten tweede bleek dat er een verdovende creme rondom de ogen werd gebruikt en als laatste bleek dat er geen oogbescherming werd gebruikt waardoor het rechteroog beschadiging opliep. Het gevolg van het laatste was dat het onmogelijk was om de ogen open te houden (wat toch wel handig zou zijn als je zelf auto zou rijden). Helaas bleek de pijn en opgelopen schade dusdanig dat een tweede rit naar Calgary de volgende dag noodzakelijk was. Niet om de dermatoloog te bezoeken maar een gespecialiseerde oogarts! Gelukkig was er 'alleen' schade aan het oogweefsel wat volgens de arts snel zou herstellen. Inmiddels zijn we ruim anderhalve week verder en de oogarts heeft gelijk gehad.  Nu alleen binnenkort nog een keer een ogentest doen!

Zoals gezegd zijn er in en rondom Red Deer verschillende festivals. Zo ook in Lacombe waar ze de Lacombe Day's hadden. Per toeval kwamen we erachter dat er tijdens deze dagen een artwork show zou zijn van Charlie Donald. Een naam die een belletje deed rinkelen bij Yvonne. Wat bleek, ze gingen naar hetzelfde schilderatelier, vlakbij ons huis. Charlie had een speciale manier van schilderen. Niet vanwege het feit dat hij olieverf of acrylverf gebruikte, of de manier waarop hij de kwasten vast hield. Nee, gewoon vanwege het feit dat hij meestal zowel de voor als achterkant van zijn canvas gebruikte. Charlie is begin van dit jaar overleden en nu werden zijn schilderwerken verkocht. De opbrengst van zijn werk gaan naar de Lacombe Arts Endowment Fund voor de 'Charlie Donald High School Award'. Jammer is dat Charlie zo goed als nooit zijn werkstukken gesigneerd heeft. Idee van Frank was om een dubbelzijdig schilderwerk van Charlie te kopen: