zaterdag 5 maart 2016
dinsdag 1 maart 2016
Jamaica ?
Onze reis stond geboekt vanaf zaterdag 13 februari tot zondagochend 21 februari. Op dinsdag, 5 februari om precies 7 uur in de avond, ontdekten we dat Patrick's paspoort verlopen was. Oepsie....
Wat nu? Even snel een paspoortje regelen was er niet bij. Woensdagochtend om 7 uur aan de telefoon met denederlandse ambassade................. in Ottawa. Het kantoor in Edmonton bestaat niet meer. Heel vervelend dus. De eerst mogelijke afspraak was donderdag om 10 voor 12. Eerder zou echt niet lukken: allereerst is er een 2 uur tijdverschil tussen Ottawa en Red Deer; Patrick had nog examens op woensdag en vrijdag; daar moest e.e.a. mee geschoven worden; de vlucht moest geboekt worden voor woensdagavond half zeven; een hotel moest geboekt worden want Patrick zou midden in de nacht in Ottawa aankomen; Peter Andree gebeld om een rustplek te vinden; en vervolgens de auto-rit naar Calgary regelen. Kortom, heel veel stress in een zeer korte tijd. Met de voornaamste stress factor dat het maar de vraag was of Patrick mee zou kunnen gaan en in Jamaica zijn beste vriend Jesse te ontmoeten. En tja, bauer-stress uit zich soms erg vervelend.......................... :(
Wat waren we blij met de gastvrijheid van Peter, Chris en Nicolas plus Frank, Chantal en Cedric. De enige plek in Canada waar we familie hebben wonen is in Ottawa (en Wakefield)..... Patrick heeft gedurende ruim een week bij beide gezinnen mogen verblijven.
Het geluk zat ons mee. Woensdagochtend, 10 february, kwam het telefoontje van Patrick uit Ottawa. Zijn paspoort was gearriveerd. Vrijdagochtend heeft hij zijn paspoort opgehaald en is vervolgens met de bus naar Toronto gereden, een 5 uur durende rit. In Toronto was in dat weekend het NBA Allstar Gala. Ja, ja,............ een geluk bij een ongeluk. Patrick bedacht zich dat het niet zo vaak voorkomt dat een dergelijk event in Canada plaats zou vinden, dus heeft hij een kaartje gekocht voor de eerste avond. De reden dat Patrick naar Toronto ging was eenvoudig: de vlucht naar Jamaica zou namelijk vanaf Edmonton via Toronto naar Montego Bay gaan. Patrick kon dus in Toronto in het vliegtuig stappen.
Alledrie waren we wel toe aan een vakantie. We bedachten ons later dat we in 2009 voor het laatst met ons drietjes op vakantie zijn geweest. Ook toen was Jesse bij ons in Canada. In Jamaica stond Jesse op ons te wachten. Elke keer is het weer prettig om elkaar te ontmoeten. Omdat het al redelijk laat was zijn we in Montego Bay naar een bed en breakfast huis gegaan. Snel even wat eten, waarbij we onderweg met enige regelmaat werden aangesproken door de locale bevolking (!) We waren te moe om er aandacht aan te schenken.
T-shirts voor ons en voor Patrick ........?
Na een goede nachtrust en een goed ontbijt werden we om elf uur opgehaald door Pete. Onze bijna, prive taxi chauffeur. In een bijna drie uur durende auto rit kregen we van Pete allerlei informatie over het eiland te horen. Echt heel interessant. Pete heeft ons in de dagen daarna nog vaak geholpen met autoritjes en goede informatie. Via Pete kwamen we er al vlot achter dat betalen met een plastic kaart echt onmogelijk zou zijn in Treasure Beach. En een supermarkt kennen ze er ook niet. Maar we hebben ons wel gered hoor. Onze eindbestemming was Treasure Beach.
Een heel klein gehuchtje waar niet veel toeristen hun vakantie bestemming vinden. Wij dus wel........ We hebben genoten. Niet alleen van het Jamaicaanse ontbijt: ackee met saltfish; spinzazie met toast; roerei met zoete aardappel en gebakken banaan.
De relaxte sfeer; reggae muziek van de vroege ochtend tot late avond; contact met de locale bevolking; de relaxte smogg die je gratis kunt innemen (!) en gewoon het feit dat niets moet. De enige dag tocht die we gemaakt hebben was naar de Y.S. Falls en de Appleton Estates (een rum makerij). En natuurlijk onder leiding van Pete!
Suikerwater drinken
De locatie waar we verbleven was ook prettig. Een prive zwembad, een klein keukentje in de slaapkamer; een wc deur die voor verrassingen zorgde maar bovenal zeer prettige mensen die het verblijf voor ons aangenaam hebben gemaakt. En de beste plek was eigenlijk wel aan het water en op het strand.
We kijken terug op een korte week vakantie, met heel veel herinneringen. En zeker is zeker, we willen allemaal nog wel een keer terug; en ook naar dezelfde plek.
Wat nu? Even snel een paspoortje regelen was er niet bij. Woensdagochtend om 7 uur aan de telefoon met denederlandse ambassade................. in Ottawa. Het kantoor in Edmonton bestaat niet meer. Heel vervelend dus. De eerst mogelijke afspraak was donderdag om 10 voor 12. Eerder zou echt niet lukken: allereerst is er een 2 uur tijdverschil tussen Ottawa en Red Deer; Patrick had nog examens op woensdag en vrijdag; daar moest e.e.a. mee geschoven worden; de vlucht moest geboekt worden voor woensdagavond half zeven; een hotel moest geboekt worden want Patrick zou midden in de nacht in Ottawa aankomen; Peter Andree gebeld om een rustplek te vinden; en vervolgens de auto-rit naar Calgary regelen. Kortom, heel veel stress in een zeer korte tijd. Met de voornaamste stress factor dat het maar de vraag was of Patrick mee zou kunnen gaan en in Jamaica zijn beste vriend Jesse te ontmoeten. En tja, bauer-stress uit zich soms erg vervelend.......................... :(
Wat waren we blij met de gastvrijheid van Peter, Chris en Nicolas plus Frank, Chantal en Cedric. De enige plek in Canada waar we familie hebben wonen is in Ottawa (en Wakefield)..... Patrick heeft gedurende ruim een week bij beide gezinnen mogen verblijven.
Het geluk zat ons mee. Woensdagochtend, 10 february, kwam het telefoontje van Patrick uit Ottawa. Zijn paspoort was gearriveerd. Vrijdagochtend heeft hij zijn paspoort opgehaald en is vervolgens met de bus naar Toronto gereden, een 5 uur durende rit. In Toronto was in dat weekend het NBA Allstar Gala. Ja, ja,............ een geluk bij een ongeluk. Patrick bedacht zich dat het niet zo vaak voorkomt dat een dergelijk event in Canada plaats zou vinden, dus heeft hij een kaartje gekocht voor de eerste avond. De reden dat Patrick naar Toronto ging was eenvoudig: de vlucht naar Jamaica zou namelijk vanaf Edmonton via Toronto naar Montego Bay gaan. Patrick kon dus in Toronto in het vliegtuig stappen.
Alledrie waren we wel toe aan een vakantie. We bedachten ons later dat we in 2009 voor het laatst met ons drietjes op vakantie zijn geweest. Ook toen was Jesse bij ons in Canada. In Jamaica stond Jesse op ons te wachten. Elke keer is het weer prettig om elkaar te ontmoeten. Omdat het al redelijk laat was zijn we in Montego Bay naar een bed en breakfast huis gegaan. Snel even wat eten, waarbij we onderweg met enige regelmaat werden aangesproken door de locale bevolking (!) We waren te moe om er aandacht aan te schenken.
Effe bijkletsen
Na een goede nachtrust en een goed ontbijt werden we om elf uur opgehaald door Pete. Onze bijna, prive taxi chauffeur. In een bijna drie uur durende auto rit kregen we van Pete allerlei informatie over het eiland te horen. Echt heel interessant. Pete heeft ons in de dagen daarna nog vaak geholpen met autoritjes en goede informatie. Via Pete kwamen we er al vlot achter dat betalen met een plastic kaart echt onmogelijk zou zijn in Treasure Beach. En een supermarkt kennen ze er ook niet. Maar we hebben ons wel gered hoor. Onze eindbestemming was Treasure Beach.
Een heel klein gehuchtje waar niet veel toeristen hun vakantie bestemming vinden. Wij dus wel........ We hebben genoten. Niet alleen van het Jamaicaanse ontbijt: ackee met saltfish; spinzazie met toast; roerei met zoete aardappel en gebakken banaan.
Patrick, Jesse en Junior
Patrick Bauer en Donovan Patrick in de keuken van de strand bar/restaurant
1, 2 .....
Ondergaande zon tussen 6pm en 6:15pm !
Abonneren op:
Posts (Atom)
