Hearts of Harmony Concert

Zaterdag, 17 November was het concert van de Hearts of Harmony. Het koor waar ik sinds 2014 in zing. In het verleden nodigden we andere groepen uit om tijdens ons concert een extra tintje toe te voegen. Uit enquetes bleek dat bezoekers meer van ons koor wilden horen!
Daarom werd er dit jaar voor gekozen om een concert te geven met alleen eigen koorleden (met enige uitzondering)
Vlak voor de zomervakantie werd ik benaderd of ik in een kwartet wilde zingen!
In het koor zijn op dit moment twee actieve kwartetten: Sunshine Sally's met Tara, Sunni, Joanna en Emilee. Emilee was twee jaar geleden nog lid van ons koor. Sinds ze in Calgary is gaan studeren was het niet meer mogelijk om in het koor te zingen. Ze zingt nu alleen nog met het kwartet.
Gilt is het andere kwartet. In dit kwartet: Sheryl (tegelijkertijd onze dirigent), Alla, Sheila en Sandra.
En vervolgens treedt ook Quintenicette op; in deze groep van 5 zijn alleen Lindsay en Nancy lid van ons koor. Alle drie de groepen treden met enige regelmaat op; hebben voice trainingen. Gilt gaat volgend jaar zelfs deelnemen aan de competie voor kwartetten in Surrey.
En dan word ik gevraagd om in een nieuw kwartet te gaan zingen!
Ahum! Ik? In een kwartet? Baritone zingen? Daar moest ik wel even over nadenken. Het kwartet zou 1 lied zingen tijdens het concert! Daar moest ik zeer zeker nog wel een keer extra over nadenken.

Uiteindelijk zijn we gestart en hebben sinds de zomervakantie heel veel tijd en energie gestoken in het zingen van All I have to do is Dream. Een lied dat honderd jaar geleden :) werd gezongen door de Everly Brothers.

Aangezien ik geen muziek instrument bespeel, en ook niet echt muziek 'lees', was ik behoorlijk afhankelijk van de overige drie in het kwartet. Ons kwartet bestaat uit Dorothy (Bass), Lesley (Lead) en Cathy (Tenor). En om een beetje professioneel over te komen moesten we natuurlijk ook een naam bedenken voor ons kwartet. We kozen voor: Just Once!

En toen was het 17 November! De dag van ons optreden. Voor een erg volle zaal (445 bezoekers) was het zover en was er geen weg meer terug.
Bij de laatste noten van "Hooked on the Feeling" gierden de zenuwen door mijn lijf. Waarom?
Na Hooked on the Feeling was het de beurt aan ons kwartet!
Knikkende knieen? Ik weet hoe dat voelt!
Het concert is opgenomen en voor iedereen die het leuk vindt de moeite waard om te bekijken.
Op onze website: www.heartsofharmony.ca is de link te vinden die je toegang geeft tot de video.
Klik vervolgens op de link: Singin' the Dream! Vervolgens zie je de pagina waar het Facebook logo staat. In kleine rode letters zie je nog een keer Singin' the Dream staan. Klik nogmaals op deze link en het geeft je toegang tot de video.
Oh ja, een ding: ons is gevraagd om het NIET op facebook te plaatsen. Dus, bekijk de video gerust, maar deel het niet op facebook.
De intro met viool wordt gedaan door Helen. Helen is sinds Mei dit jaar lid van ons koor. Verder hebben we twee nieuwe leden, Donna en Odilia, die in October lid zijn geworden. Alle drie nieuwe leden hebben in de afgelopen periode 21 songs geleerd; elk lied moet door de teamleiders beoordeelt worden; op woord- en nootperfectie. Plus, je moet alles kunnen zingen zonder muziek (papier).
Een hele klus, niet alleen voor de nieuwe leden!




En oh ja, mocht het niet opvallen! We zingen zonder musicale begeleiding (met uitzondering van het lied "I need a Silent Night")!

Making Life Easier - project

In 2016 werd ik gevraagd om mee te doen aan een onderzoek onder vrouwen die in the afgelopen 10 jaar zijn geemigreerd naar Red Deer. Dit onderzoek is een groot project geworden. Allereerst was er een enquete. Vervolgens een periode waarin we foto's moesten maken van plekken die een positieve en minder positieve indruk hadden gemaakt. Vervolgens werden er een-op-een interviews gehouden. Van die interviews, tezamen met de foto's werd een verslag gemaakt. Dat verslag is verwerkt in een totale presentatie. De presentatie is nu te bekijken via the link https://caiwa.ca/making-life-easier/. 

Ik ben erg benieuwd naar reacties op dit project. Dus als je wilt reageren stuur me een emailtje:  yvonnebauer61@gmail.com 

Het is eventjes still geweest op het blog. De meeste keren ben ik degene die de berichten schrijft. Sinds eind juli ben ik er niet echt meer toe gekomen. Te ziek om echt aan de computer te kunnen zitten. Yep, we hebben een foto-shoot gedaan op Patrick's verjaardag. En yep, ik heb een bericht hierover gedeeld via dit blog. Pas sinds twee weken voel ik me weer de oude. Geen hoofdpijn, duizeligheid of andere nare gevoelens meer in mijn lichaam. Gelukkig maar. 

Is het alweer een jaar geleden dat Aydee en ik in Nederland waren? Het is onvoorstelbaar. Nog regelmatig hebben Aydee en ik het erover. Ik zie bij enige regelmaat dat Aydee iets op haar Facebook Pagina post over Nederland. 

Patrick woont inmiddels al weer twee maanden in Edmonton, is de uitdaging aan gegaan om student te zijn. Een heel ander leventje. Elke ochtend in de spits met de metro naar de Universiteit; een geluk is dat het beginpunt van de metro, het station is waar Patrick instapt. En de metro komt over het terrein van de Universiteit, waar Patrick weer uit kan stappen. Wel zo prettig, zeker als je weet dat Patrick twee keer per week bepakt en bezakt met Hockeystick, -schaatsen; hockey beschermpads, helm, en zijn rugzak, laptop and lunch in die metro moet zijn. 

Ook heeft hij twee keer per week zwemmen. Okay, okay. Het is eenvoudiger om een handdoek en zwembroek mee te nemen. :)

Het blijft niet alleen bij zwemmen en schaatsen op de uni. Psychologie, Spaans en Bewegingsleer nemen een groot deel van de tijd in beslag. 

Als ik Frank vraag wat ik over hem op het blog kan schrijven reageert hij met: "Nou gewoon he, gaat gewoon zijn gangetje". Wat hij niet vertelt is dat hij volgende week zaterdag voor een week naar Vegas gaat. Dat doet maar! Buurman Karl heeft Frank uitgedaagd voor een of meerdere partijen golf, maar dan in Vegas wel te verstaan. Och wat heb ik een medelijden met Frank. :)

Okay, genoeg weer voor nu. 

Groetjes,

Yvonne

Photo shoot op Patrick's verjaardag

Met Kerstmis hebben we van Aydee een tegoedbon gekregen om een foto-reportage te laten maken. Echt iets voor ons! Frank en ik hebben onze laatste foto-sessie gemaakt, ongeveer 28 jaar geleden!
En volgens ons hebben we nog nooit een dergelijke foto-sessie met Patrick laten maken.
Eindelijk is het ervan gekomen en hebben we de reportage laten maken tijdens Patrick's verjaardag, afgelopen Maandag. En eigenlijk vonden we het alledrie wel leuk om te doen. De foto's zijn gemaakt in het Coronation Park; Down Town in Red Deer

 Bij de Indigenous Stone Circle

 Een grappig verhaal kwam na deze foto!

It's time to move on ........

Zomerse Temperaturen

Zomer in Alberta.  De hoogste temperatuur gemeten in Red Deer was in 1941; het kwik kwam toen tot 36.1 graden Celsius! Afgelopen twee weken was het extreem warm en werd er 36 graden gemeten. Net geen record! Je vraagt je af of je blij moet zijn als dit record verbroken wordt!
Zo vreemd om te realiseren dat het in Red Deer ook -36 graden celsius kan worden. Yep, dat is een groot verschil.

De weersverwachting voor vandaag, morgen en overmorgen ziet er wat vreemd uit. Voor vandaag: Smoke, 27 graden en bewolkt, met vanavond kans op regen waarbij de temperatuur daalt naar 10 graden. Op dit moment, het is net even over 10 uur in de ochtend, is het 17 graden. De zon heeft zich nog niet laten zien. Heel langzaam probeert de zon door de smoky atmosfeer te schijnen. We hebben namelijk erg veel last van de rook van de bosbranden in British Columbia / BC.
Zo jammer, want om nu lekker buiten te gaan zitten is niet echt een aanrader. De luchtkwaliteit wordt hier gemeten. De meter voor vandaag staat op: 8 High Risk (dit is op een schaal van 1 tot 10 waarbij high/very high aangeeft! ) Frank had een potluck gepland voor zijn werk in een van de parken hier in Red Deer. Dit keer is het niet de regen of extreme kou dat roet in het eten gooit, maar de smoky conditions.

Afgelopen weekend zijn Frank en ik wel gaan kamperen. We besloten om ergens aan de voet van de rockies onze tent op te zetten en kwamen uit bij Twin Lakes Campground. Een kleine camping met geen voorzieningen anders dan een 'non-flushing-toilet'; Zeg maar een plastic vuilnisbak met een toiletring erop, geplaatst op een gat in de grond. :)

 Vorige week hebben we een nieuw wandelpad in Red Deer gelopen. Het pad ligt er al langer, maar wij wisten het bestaan er niet van. We hebben hier gewandeld, maar zullen het wel bij die ene keer laten. Het geluid van de snelweg was onvoorstelbaar. Vogels hoorde je niet in het bos, gelukkig waren er wel volop vlinders te zien. Dat maakte het allemaal een beetje goed.

Uitzicht over de Red Deer River richting Red Deer

Om een beetje een idee te krijgen van deze nieuwe wandelplek! 

Lily - Farm in Bentley:

Op uitnodiging van Kathy ben ik met haar meegegaan naar een Lelie-boerderij. De boerderij bevindt zich 5 km buiten de grens van Bentley. De eigenaar, ik schat hem 70+ heeft als hobby het kweken van lelies. En daarnaast vermaakt hij zich, of heeft hij zich vermaakt met timmeren. Op zijn hele erf staan verschillende grappige stoelen, banken en borden met spreuken!

!

Tijdens een wandeling door de tuin mocht ik zelf lelies uitkiezen om een boeket samen te stellen. De prijs voor het boeket: een donatie van 5 dollar! De foto's spreken voor zich:

 

Inhaalrace!

Wow! De laatste posting was in april. Tijd voor wat meer verhalen van onze kant.

April en mei waren qua weer rare maanden. 15 April zijn we bij McKenzie Trail geweest om te kijken of de ganzen alweer in Alberta waren. En ja hoor, de ganzen waren er maar moesten nog op bevroren oppervlaktes lopen. 22 April konden we vervolgens foto's maken van een overstroomd gedeelte in Red Deer. En in mei was het zo warm dat we alweer heerlijk buiten konden zitten, weliswaar omringd met de nodige sneeuwresten.

Korte tijd na de laaste posting (25 april) heb ik te horen gekregen dat mijn baan per 31 maart 2019 komt te vervallen. Het Rode Kruis in Alberta zal niet langer medische hulpmiddelen verstrekken. Hoe het allemaal verder gaat weet ik nog niet. Zeker is dat the Health Equipment Loan Program niet langer onder de 'vlag' van het rode kruis zal functioneren. Hopenlijk is er medio september meer bekend en weten we meer waar we (mijn collega's in Grande Prairie, Lethbridge, Medicine Hat, Edmonton en Calgary) aan toe zijn. Gesprekken tussen Alberta Health Service en het Rode Kruis zijn in volle gang, kijken of er een doorstart mogelijk is. Vervelend voor Red Deer en Medicine Hat is dat er in dezelfde plaats nog een uitleen mogelijkheid. Voorlopig houd ik mijn ogen en oren open voor andere banen, en als het niet anders is zal ik mijn tijd bij het Rode Kruis volbrengen tot en met 31 maart.

Patrick's laatste dag bij de College Opleiding was eind april. Na drie jaar RDC is het nu tijd om door te stromen naar de Universiteit van Alberta (U of A) in Edmonton. Hij heeft een woonplek gevonden en zal eind augustus verhuizen. Ook zijn baan als Operations Assistant voor de kookopleiding heeft hij opgezegd. Op dit moment is hij nog wel als instructor betrokken bij de zomerkampen van de college. 5 Weken lang heeft hij de leiding en geeft kook-/bakles aan kinderen in de leeftijd van 9 - 14 jaar. Afgelopen week was de eerste kookweek, komende week wordt vervolgd met een week bakken; enzovoorts. Daarnaast is Patrick samen met U-Harvest business-partner Jeff Gauthier druk in de weer met alle culinaire activiteiten; Vaderdag; Verjaardagen; Strawberry Festival; Adviseurs bij de Golfbaan in Delburne. Voor meer informatie kun je terecht via Facebook op U-Harvest pagina. Daar houdt Jeff alle activiteiten bij.

Met het koor hebben we op dit moment een vakantiestop. 30 juli komen we even bij elkaar omdat we 3 augustus een optreden hebben. Tijdens de vakantiestop wordt er wel van de leden verwacht dat we door blijven zingen. Op dit moment richten we ons op het concert dat we geven in November; en op de competitie in Surrey die volgend jaar april plaats vindt. Als alles goed gaat zal ik tijdens ons concert in November met een Quartet optreden. Samen met Cathy, Dorethey en Lesley zingen ik: Everly Brothers - All I have to do is dream

Misschien bekend, misschien niet bekend, maar ik ben lid van het bestuur van Central Alberta Sexual Assault Support Centre hier in Red Deer. Een organisatie die mensen van elke leeftijd helpt, bijstaat, opvangt als er sprake is van sexueel misbruik. Het centrum in Red Deer bestaat ruim 30 jaar. Naast bestuurslid ben ik een van de vrijwilligers die eens per maand de tekstlijn bemand. Dit is een mogelijkheid voor slachtoffers om anoniem te teksten (24 uur per dag mogelijk). Mijn shift is meestal vanaf 4 uur in de middag tot 12 uur middernacht.  Als alle plannen doorgaan zal het centrum naar verwachting een nieuw onderkomen gaan vinden bij het nieuw the bouwen Central Alberta Child Advocacy Centre.

Op 12 mei zijn we samen we Aydee naar een voorstelling van Cirque Du Soleil geweest. Yep, een hele groep kwam naar Red Deer voor een aantal optredens. Het is en blijft spectaculair. Een show die nooit verveeld.

Op 7 juni liepen Frank en Patrick A Mile In Her Shoes voor een goed doel:

http://www.womensoutreach.ca/events/walk-a-mile-in-her-shoes/red-deer/

Zondag, 15 juli, hebben we bij Donna en Karl de finale van de Wereld Kampioenschappen Voetbal gekeken. Frank, Patrick en ik hadden een schema ingevuld met daarin alle te verwachten uitslagen; en vervolgens hadden we ook de te verwachten kampioen vermeld. Niet dat we extremen voetballiefhebbers zijn maar het maakte het wel leuk om op die manier deze WK een beetje te volgen. Volgens de planning van Patrick zou Brazilie winnen; volgens Frank zou Frankrijk (hoe kan het ook anders) winnen en volgens mij zou Croatie de grote winnaar worden. Nou, we weten allemaal wie er heeft gewonnen, en wie er 'rijk' is geworden na deze finale!

Het weer in Central Alberta blijft je verrassen. Het voorjaar/begin van de zomer is een mooie tijd om te wandelen in de natuur. Kathy, een van onze vrienden, woont in Gull Lake direct aan het water. Een wandeling langs het meer blijft geweldig en is nooit hetzelfde.

Ik ben met Kathy bevriend geraakt via het werk bij het Rode Kruis; Na gebruik van enkele medische hulpmiddelen bracht ze de items terug;  korte daarna startte ze als vrijwilligster. Sinds die tijd komen we regelmatig bij elkaar. Jammergenoeg is het de laatste tijd op een wat lager pitje komen te staan; haar zoon (Robert, wordt morgen 31 jaar) heeft op 17 jarige leeftijd een dubbele long transplantatie ondergaan. Wonder boven wonder heeft hij sinds die tijd op redelijke manier kunnen leven. Sinds 2 jaar gaat het niet goed meer. Ongeveer twee maanden geleden gaven de doctoren hem een levensverwachting van twee maanden(!)

Ottawa 2018; Omdat mijn paspoort per 29 juli verlopen zou zijn moest ik een nieuw paspoort aanvragen. Dit gaat allemaal een beetje omslachtig. Hiervoor moest ik persoonlijk naar of de Nederlandse Ambassade in Ottawa of naar een van de consulaten (Toronto of Vancouver). Samen met Frank ben ik donderdag 28 juni naar Ottawa gevlogen, had de 29e in de ochtend een afspraak bij de ambassade. De hele aanvraag duurde misschien 10 minuten. Omdat we geen envelope (!) hadden meegebracht, moest Frank oppad om een envelope ergens te scoren. Hierdoor duurde het geheel wat langer. :) Tja, die envelope kon echt niet verstrekt worden ter plekke. Een beetje een lachertje. Afgelopen week heb ik mijn paspoort via de post ontvangen.
We hebben een paar gezellige dagen in Ottawa gehad. Vrijdagmiddag zijn we naar Truus gegaan, zijn samen met Truus naar Wakefield gereden waar Peter Andree woont. Daar hebben we de 50ste verjaardag van Frank Andree gevierd; samen met Chantal, Cedric, Chris en Nicolas. Op zaterdag zijn we erg gastvrij ontvangen bij Frank, Chantal en Cedric. Gelukkig konden we bij hen 'verkoeling' vinden in het zwembad. Wat was het warm.
De warmste dag was tijdens Canada Day, 1 juli. de thermometer gaf 44 graden aan. Te warm om gezellig bij Parliament Hill rond te wandelen en te genieten van de Canada Day festiviteiten. In plaats daarvan hebben we lekker in een aricondioned pub gezeten en de voetbalwedstrijd Belgie tegen Japan gekeken. Al met al hebben we een heerlijk weekendje Ottawa gehad.

Frank heeft de afgelopen maanden een stressvolle en drukke tijd gehad. Inmiddels is alles in een rustiger vaarwater gekomen, en lukt het om af en toe 8 urige werkdagen te maken en vrij te zijn in het weekend. De geplande vakantie in juli kon/kan vanwege alle drukte helaas niet doorgaan. Ik heb de komende week wel vrij genomen. Ik heb het niet zo druk als Frank, maar vanwege alle onzekerheden levert mijn baan wel spanningen op. Een weekje ertussenuit is dan ook niet verkeerd. En als alle planningen doorgaan zullen Frank en ik in September een week vrij nemen om naar Victoria Eiland te gaan.

12 April Frank's Verjaardag

Allebei een dag vrij genomen. We hebben iets uit kunnen slapen. Wel gebeld vanuit Nederland! Maakte niets uit. We wilden toch op tijd opstaan. Voor Frank's verjaardag had ik een afspraak gemaakt bij een Sauna in Cochrane. Dat is ongeveer anderhalf uur rijden vanaf Red Deer. Jippie, we hebben een echte Sauna gevonden waar we allebei heerlijk twee uur hebben kunnen ontspannen.
Voor wie wil weten waar we geweest zijn, check http://www.cavesaunaspa.com/
We waren met twee andere personen in de sauna. Maximaal accepteren ze 10 mensen tegelijk.
Na de sauna was het tijd voor een late lunch. Hiervoor zijn we ook in Cochrane gebleven. We hebben gegeten bij een gezellig Grieks Restaurant. Klein, maar fijn.
Inmiddels zijn we weer terug in Red Deer. Maar goed ook, want vrijdagochtend lag er een flink pak sneeuw. Met dit weer zouden we de reis naar Cochrane niet gemaakt hebben.
Nu maar hopen dat ook hier de lente binnenkort begint. We hebben echt genoeg van de sneeuw die al sinds november de bodem heeft bedekt. Bij de buren aan de overkant staat sinds deze week the trailer om een paar dagen op vakantie te gaan.

En op ons terras staan de stoelen te wachten tot de zon weer flink gaat schijnen. We hebben geen foto van gisteren middag. Toen konden we weer gewoon op de stoelen zitten, de sneeuw was gesmolten en het hout was droog. Yep, het blijft raar weer hier.

Gisterenavond zijn Frank en ik naar Denim and Diamonds geweest. Meer informatie is te vinden via https://www.facebook.com/events/218826341785474

Kaartjes voor dit event waren 100 dollar per persoon. En als je niet een tafel voor 8 personen had geboekt, werdje ingedeeld bij anderen. Wij zaten aan de tafel met de wethouders van Red Deer. Dit heeft leuke conversaties opgeleverd. Een van die conversaties ging over het druggebruik in Red Deer. Er is sprake dat er een speciale gelegenheid moet komen voor de drukgebruikers waar ze onder toezicht op een 'veilige' manier de drugs gebruiken. Binnenkort wordt het gebruik van cannabis gelegaliseerd in Canada. Enorm veel voor's en tegen's zijn er natuurlijk. Dat er een besluit genomen moet worden is duidelijk. (overigens was deze conversatie niet eenvoudig omdat er een band op vol vermogen muziek aan het spelen was). 

Een andere conversatie was op aansluiting van een project waar ik (Yvonne) aan deelgenomen heb: "Making Life Easer for Newcomers in Red Deer". Dit project is 2 jaar geleden van start gegaan. Via een survey plus een foto-voice interview is dit project tot stand gekomen. Meer informatie over die project is te vinden via "Making Life Easier for New Women in Canada" , en https://caiwa.ca/making-life-easier/ 

Vrouwen van verschillende culturen kregen de gelegenheid om hieraan deel te nemen. Het project was alleen gericht op de nieuwkomers; refugees, skilled workers and permanent residents.

Een van de city councillers (wethouders) aan onze tafel vanavond was Dianne. Het was prettig om enkele serieuse dingen met haar te bespreken. Een van de dingen die naar aanleiding van het Making Life Easier project bij mij naar boven kwam is dat het mogelijk moet zijn om een vrouwen cafe te houden.  Misschien eenmaal per maand. Diane wist me te motiveren om er eens over na te denken om een dergelijke groep te starten; in de bibliotheek. Volgens haar de hub waar veel mensen samen komen. En dan niet alleen voor newcomers maar ook voor Canadians. 

Vandaag en tot het eind van de maand ben ik drukdoende met werk en handbal. Vanaf mei zal ik me erin gaan verdiepen. Dit zal voor mij een enorme uidaging worden. Maar mensen die mij kennen weten dat dit mijn grootste passie is. Dat was het in Nederland en dat is alleen maar sterker geworden.

Winter of Lente ? Geen idee.

Patrick

Op Zondag 18 Maart hadden Patrick en Jeff een business-meeting. Na een lange dag praten en koken, was het tijd voor wat frisse lucht. Met een redelijke temperatuur en een nieuwe laag sneeuw is het maken van een sneeuwpop eigenlijk best een uitdaging. Wat in eerste instantie een gewone sneeuwman moest worden, veranderde in 3 en een half uur in Elsa, the Winter Prinses.

Jeff in actie om de jurk een mooi design te geven 

Het gezicht is door Patrick gevormd, 

de ogen zijn bedacht door Jeff (Cereal-bar Balls) 

De paardestaart ligt als een vlecht golvend over Elsie's rechter schouder 

The Creators! 

Om aan te geven hoe lang Elsie is, poseren Jeff en Patrick bij haar 

Via radio station 105.5 werd er zelfs aandacht besteed aan deze Sneeuw Engel. Voor meer foto's kun je ook de U-Harvest facebook pagina bekijken. 

Patrick en Jeff zijn officieel gestart met hun eigen bedrijf.:

Hello fellow Chefs! We're official, so you know what that means... it's time to put both your sense of adventure, and creative skills to the chopping block.

Create your own menu in a one-on-one, with recipes to take home and a copy of the menu to share with your family and friends.

Still don't know what we do? Check out the About Us, or feel free to contact us at uharvest.reddeer@gmail.com 

Via de facebook pagina kun je een idee krijgen wat ze allemaal gaan doen, of hebben gedaan.

Naast het starten van een eigen bedrijf, is Patrick inmiddels druk met de laatste loodjes van de opleiding in Red Deer. Het valt hem best zwaar. De dansklas zorgt voor gezonde stress en leuke afleiding. Het maken van presentaties, en ze vervolgens ook presenteren zorgt al voor wat meer stress; en dan als top van de berg zijn er de examens voor Kinesiology en Education. Pittig. Meerdere studenten schieten in de stress. Gelukkig blijkt op zon'n moment dat studenten elkaar steunen ook mogelijk is. 

Het baskeball seizoen voor de Kings Seniors is afgelopen. Inmiddels is Patrick ' Director of Recruitment' geworden en heeft hij contact met de jongens die binnenkort met de Try-Outs beginnen bij de college. Plus zal Patrick het coachen van jongens onder 13 jaar op zich nemen. Alles wordt gecoordineerd en georganiseerd via RDC basketball. 

En natuurlijk moet er binnenkort gestart worden met het zoeken van woonruimte in Edmonton; daar zal Patrick de opleiding gaan vervolgen. 

Frank

Frank is de afgelopen weken erg druk geweest. Na de Immigration Awards, 9 maart, volgde er een periode van leven in hotels voor het bijwonen van conferenties en ceremonies. Vandaag (donderdag) heeft hij vanaf 12 uur vrij. Dinsdagochtend hoeft hij pas weer terug naar het werk. Even tijd om bij te komen. Van squashen is niet veel meer gekomen de laatste tijd en ook de wekelijkse Rotary bijeenkomsten heeft hij al een aantal weken niet meer bezocht. 

Yvonne

Bij het werk van Yvonne zijn de de nodige challenges; 19 maart, Maandagochtend, stond er een enorme plas water in de equipment ruimte. Donkerbruin water liep langs de muren en kwam ook rechtstreeks uit het plafond. Het kantoor moest twee dagen dicht, kachels en de-humidifiers stonden te blazen om de boel droog te krijgen. Lawaai en stank in het kantoor waren afschuwelijk. Nog niet is verteld dat het gebouw een oude brouwerij is! Yep, je ruikt vanalles, inclusief het bier van 50 jaar geleden! Gelukkig was er een plekje in ons tweede kantoor! Sterker nog, van de 5 staff die daar normaal werken was er niemand aanwezig! Ruimte genoeg dus. Alleen wel lastig als je geen equipment kunt uitleveren or ontvangen; en dat is toch wel de eerste reden van het kantoor op de begane grond. 

Inmiddels is het donderdag, 29 maart. de lekkages zijn nog niet verholpen! Eerst maar vakantie houden, dinsdag zien we dan wel weer verder hoe het ervoor staat. 

Het handbal seizoen is weer gestart. Voor de try-outs kwamen maar liefst 30 jongens. In het verleden hebben we dat vaker gehad en dan bleven er op het moment van de wedstrijden not net 11 of 12 jongens over. Dat is nu wel eventjes wat anders! Er zijn nog 18 jongens over. Per wedstrijd mogen we 16 jongens registreren. Betekent dat er telkens 2 niet kunnen spelen. Wat een luxe is dit. 

Okay, het is ook lastig, want niemand wil natuurlijk op de bank blijven zitten!

Volgende week dinsdag spelen we onze eerste wedstrijd. Nu maar hopen dat we uit de drie keepers die we hebben de beste kunnen vinden. Dat zal nog een hele klus worden.

Winter-Lente in Red Deer

Het weer blijft hier toch wel een apart verhaal hoor. Zo loop je zonder jas, omdat de zon lekker schijnt en nog warm is ook. Tja, bij plus 5 graden is het lekker warm. Kunnen we al buiten zitten op ons balkon en zien we de ganzen terug keren. De volgende dag ligt er weer een lading sneeuw, vriest het en is het te koud om langer buiten te zijn. Vandaag is het Witte Donderdag en dat wordt hier wel weer heel letterlijk opgevat:

 

Dinsdag 27 maart om 6 uur 's avonds

Donderdag 29 Maart om 7:30 's ochtends

Dezelfde boom op dezelfde plek! 

Onze Kerstboom staat nog steeds in de voortuin, we maken er nu maar een Paasboom van; Door de enorme laag sneeuw is het nog steeds niet mogelijk om de kerstballen uit de boom te halen.

Het sneeuwt nog steeds (Maart 29, donderdag, om 9 uur).

We hopen nu wel echt dat de sneeuw gaat verdwijnen. 

Iedereen kijkt echt uit naar het voorjaar en de zomer. 

Paasweekend

Morgen gaan Aydee en Frank en ik eerst richting Rocky Mountain House. We hebben verder niets gepland. We zien het wel. Natuurlijk hangt het van het weer af wat we gaan doen. 

Zaterdag hebben we gepland om net als voorgaande jaren met de Raad Family naar Banff te rijden via de Rockies. Is altijd een gezellige dag. Wij zorgen traditioneel weer voor de gekleurde eieren.

En zoals het er nu uitziet wordt het Maandag een gezellig dagje met Kathy.

February Pictures and comments

Bezoekje aan Dennis en Antoinette op hun nieuwe adres in Ponoka

Vergezeld door 8 katten krijgen we een rondleiding over hun grondgebied.

Was een gezellige middag.

Het plaatje is zo waar. we zijn echt toe aan ander weer. Sneeuw is mooi, maar het is ook tijd dat het voorjaar zijn intrede doet. We hebben er eigenlijk wel genoeg van om steeds maar sneeuw te moeten schuiven. Eerlijk is eerlijk, dit jaar mogen we eigenlijk niet klagen. 

De dagen dat de zon zich laat zien (en dat is heel vaak) is de temperatuur best aangenaam. Op 11 February was het maar -20 graden. Prettig om door het Kerry Wood Nature Centre te wandelen met Aydee, 

Aydee since a long time on snow shoes.  

28 February, Pink Day in Canada. Op het werk min of meer de verplichting om rose te dragen. Het shirt is een beetje verschillend dan het shirt van afgelopen jaar! Och met een beetje handigheid verander je een standaard shirt in een wat meer persoonlijk shirt. :) 

3 Maart, Het basketbal seizoen voor de RDV kings zit erop. Tijdens de Provincials in Lethbridge wist het team niet verder te komen dan een 5e plaats. Niet genoeg voor een medaille plaats. 

Hier is het wachten bij de College tot the bus uit Lethbridge arriveert. Vanwege hevinge sneeuwval kon de bus gisteren niet terug rijden. In de afgelopen anderhalve dag is er in een zeer korte tijd meer dan 20 cm bijgevallen. Voor Patrick zit zijn taak als basketbal assistent coach erop. Een nieuwe uitdaging heeft zich alweer aangekondigd. Daarover later meer. 

Frank was uitgenodigd om de Immigrant of Distinction Awards 2018 in Calgary bij te wonen. Voor de 22e keer vond dit event plaats, met ongeveer 500 gasten. Ik ben meegeweest als chauffeur. Op dit moment rijdt Frank zelf nog niet. Een goede reden voor mij om met hem mee te gaan en bij deze speciale gelegenheid aanwezig te zijn. Toen wij 9 jaar leden naar Canada vertrokken, konden we niet vermoeden dat we op een dag aanwezig zouden zijn bij een dergelijke gelegenheid. Met speeches van de afgevaardigde voor de koningin in Alberta, Lois E. Mitchell; Premier Rachel Notley en de burgemeester van Calgary Mr. Naheed K. Nenshi waren we getuigen hoe nieuwkomers in Canada (en dan met name in Calgary) gehuldigd werden voor hun bijzondere prestaties. Er waren verschillende onderscheidingen:

Achievement under 35 award

Arts and Culture award

Community Service Award

Entrepreneurship and Innovation Award

Lifetime Achievement Award

Organizational Diversity Award

Science, Technology, Engineering and Math Award

Youth Scholarship Awards

Het voorwoord van de huidige Governor General of Canada, Julie Payette, in het programma boekje:

The privilege of being Canadian comes with immense responsibility, one that we all share. in order to sustain all that is good about this country, we must work together, lead by example, take care of others and stand up for what is right. We need to maintain and improve what we have. we need to open our minds to new perspectives and ideas, and we need to see beyond what is to what can be. 

the individuals being honoured at this year's immigration of distinction gala have taken on that responsibility to the benefit of their entire community. their actions resonate with countless others, inspiring an over-expanding ripple effect of goodwill.

Congratulations to all those being recognized today."

Wie weet, krijgt Frank het ooit voor elkaar om zo'n soort gala in Red Deer georganiseerd te krijgen, een beetje kleiner natuurlijk :)

Dentist

Op 5 februari was het tijd voor mij om naar de tandarts te gaan. Naast cleaning werd er ditmaal ook een check up gedaan. Cleaning viel wel mee. Voor de checkup werden er rontgenfoto's genomen, en werd er door de tandarts nog een meer specifiekere manier gebruikt om de tanden te checken. Resultaat: advies is om 5! kronen te laten plaatsen; en een checkup te laten doen voor slaap-apnea. De tandarts stelde me nog gerust: "gelukkig zijn de prijzen voor tandartsen tit jaar omlaag gegaan! Hij vertelde niet dat de bedrage en Alberta de psuigaten uitliepen ten opzichte van de andere provicies! Nu zijn de prijzen meer gelijke getrokken.
Er waren veel symptomen die op slaap-apnea zouden wijzen. Symptomen volgens de tandarts waren een niet volledig ontwikkelde onderkaak en de vorm van de tong! Hij vroeg niet of ik snurkte tijdens de slaap, of misschien af ten toe stop met ademhalen. Nee, hij keek alleen naar de tong! Nu hebben we al langer onze twijfels bij deze tandarts. In het verleden is Patrick al naar een andere tandarts over gestapt. Patrick zou een aantal jaren geleden 11 of 12 gaatjes in tanden hebben! Bij een second opinion bleken er 2 zwakkere plekken te zijn! Ook Frank heeft zijn twijfels bij de eerste tandarts. Voor mij reden om een second opinion te doen via 'Patrick's' tandarts. Helaas, het verhaal van de 5 kronen is waar. Alleen de manier waarop ze er daar mee omgaan is toch iets anders. Daar zetten ze een plan samen met de klant; de huidige tandarts had al besloten wat het plan zou zijn. En bij de second opinon werd gezegd dat slaap-apnea niet gauw erkend wordt via de tandarts.
Inmiddels heb ik wel een slaaptest laten doen; de resultaten waren negatief. Ik heb dus geen slaap-apnea (zoals verwacht bij mijzelf trouwens ook).
Van de verzekering heb ik inmiddels bericht dat voor de eerste twee kronen een behoorlijk bedrag vergoed zal worden. Tja, ik kan er niet onderuit dus zal ik binnenkort de afspraak maar gaan maken.

It is Winter time in Red Deer

Wintertijd in Red Deer! Exact negen jaar geleden reden we met een gehuurde auto via Gassoline Alley, Red Deer binnen. Overal reclame borden langs de weg, bergen sneeuw langs  wegen en op parkeerplaatsen. Het was koud! -8 graden. Nou, dat dat niet echt koud was konden we toen nog niet weten. Inmiddels weten we beter. Nog niet zolang geleden was het -41 graden. Dan zeggen ze wel dat het komt doordat het niet alleen vriest maar ook nog eens waait. Nou, voor ons is het gewoon -41 graden op zo'n moment! Vandaag was het maar liefst -26 (met de wind meegerekend)
Stoere Frankie Boy haalde het gisterenavond in zijn 'bolle' kop om na een lange dan in kantoor, om half acht in de avond naar huis te lopen! Tja, dan ben je hier niet echt helemaal wijs! Maar ja, hij is Canadees, eh! Ik ben hem maar tegemoet gereden. Volgens mij was hij half bevroren. Kan ook niet anders want hij was er niet echt op gekleed.
Maar goed, wat zijn de highlights in de afgelopen 9 jaar:

• Dat ik (Yvonne) als toerist afgelopen jaar op de Zaanse Schans ben geweest (echt, ik was er nog nooit geweest. Tenminste, ik kan het me niet herinneren);
• Dat we een leuke vriendenkring hebben opgebouwd;
• Dat een tweede taal geen barriere hoeft te zijn; ook al is het soms nog best lastig om je precies uit te drukken
• Dat we enorm trots zijn op Patrick; 
• Dat we een fijne plek hebben om te wonen; met geweldige buren (Donna enKarl; we voelen ons echt thuis bij hun)
• Dat we heel veel van andere culturen hebben geleerd;
• Dat Canada als land ook past bij onze ideeen;
• Dat 'maybe' en 'awesome' best te handteren zijn; 'maybe' betekent veelal nee; 'awesome!' betekent eigenlijk mwah/zo,zo!
• Dat je ook in de winter kunt barbequen!
• Dat cross country skiing leuker is dan lang-lopen; zelfs snow shoeing is leuk!
• Dat de Rockies echte bergen zijn, vergeleken met de Alpen; en binnen drie uur zitten we midden in de Rockies!
• Dat de band tussen ons drietjes zo sterk is
• Dat we nog steeds Kerstkaarten ontvangen met een persoonlijk verhaaltje erin;
• Dat we erg betrokken zijn bij wat er hier in Red Deer gebeurt;
• Dat we het bijzonder vinden dat mensen ons als voorbeeld zien (dit klinkt bijna arrogant, maar zo bedoelen we het helemaal niet)
• Dat we een prettige huisarts hebben gevonden; iets wat hier niet zo gemakkelijk is.
• Dat er rechstreekse vluchten zijn vanuit Amsterdam naar Edmonton/Calgary (of is het andersom!)
• Dat we jaarlijks een meter sneeuw weg weten te schuiven! Daardoor soms de buren niet kunnen zien.
• Dat de Wooden Shoe in Gull Lake er is om ons te voorzien  van Nederlandse lekkernijen, zoals hagelslag, fatsoenlijke kaas, glutenvrije nederlandse pannenkoekenmix, dropjes, stroopwafels en zelfs oliebollen (ja ja, die worden daar op bestelling voor je gebakken)

Kortom, het bevalt ons hier goed.

January 2018

Nieuwjaarsdag in de middag, was het warm genoeg om even een wandeling te maken bij de Heritage Ranch. Nieuwjaarsnacht was het nog -41 graden! Met warme winterkleding en handschoenen konden we deze wandeluitdaging wel aan. 

Aydee en Frank

Met zoveel sneeuw kom je meestal wel zacht terecht als je zou vallen

Bij Parkland Nurseries voor de Ice sculptures
Frank met de RCMP

Miss Yvonne

Samen met Patrick lunchen bij Elephant and Castle. 

Na de lunch vertrekken Frank en ik naar Banff.

Afgelopen weekend hebben Frank en ik doorgebracht in Banff. Tijdens Kerst en Nieuw Jaar zal het best druk geweest zijn in Banff. Nu was het er heerlijk rustig. De eerste avond hebben we bij Bar The Elk in de hoofdstraat doorgebracht. Wisten wij veel dat diezelfde avond de finale wedstrijd gehockeyd zou worden tussen de U20 teams van Canada tegen Zweden! Wel leuk om een wedstrijd op die manier mee te beleven. Canada heeft gewonnen met 3-1, voor degenen die erin geinteresseerd zijn. De enige tegengoal werd gescoord door #9 Soderlund!

Canada-Zweden U20 3-1

 Zaterdagochtend zijn we naar de Cave and Basin gewandeld. Een plek die we nog niet eerder hebben gezien. Hoe is dat mogelijk als je al bijna 9 jaar hier woont! Al wandelend tussen de bomen door, bemerken we opeens dat we bekeken worden:

Een aantal herten hebben hier een rustig plekje gevonden

Na een redelijke wandeling kwamen we bij de Cave aan. Omdat we andere dingen gepland hadden voor de middag zijn we verder niet naar binnen gegaan. Een volgende keer zullen we zeer zeker een bezoek brengen. Wil je meer weten, klik dan op de volgende link: link to website Cave and Basin

Bij de ingang van Cave and Basin

Zaterdagmiddag zijn we onder leiding van Anick gaan snow-shoe-en. Net even na 1 uur werden we opgehaald bij het hotel (Charltons). Samen met twee andere koppels reden we naar Marble Canyon in the Kootenay Rockies; net even over de grens in BC. Hier hebben we de sneeuwschoenen en korte skies onder gedaan om vervolgens aan de 3 uur durende wandeltocht te beginnen. Na ongeveer 10 minuten lag ik al volop in de sneeuw te zwemmen met mijn gezicht nog net boven de sneeuw uit. Nog maar 2 uur en 50 minuten te gaan door deze besneeuwde wildernis.  

eventjes uitrusten en genieten van het uitzicht

Yvonne op Snow-Shoes 

Ik moet toegeven, het is geweldig om op deze manier door de sneeuw te wandelen. Met een ervaren gids wordt het ook nog eens makkelijker. Halverwege de wandeling serveerde Anick ons warme chocolademelk en zelf gemaakte 'maple sugar snow candy'

Maple Taffy

Zondag ochtend zijn we redelijk optijd opgestaan. Kathy, vriendin van ons, gaf de suggestie om naar Sunshine Villages te gaan en daar met de gondola naar boven te gaan. Sunshine Villages ligt op ongeveer 20 minuten rijden van Banff richting BC. Het was echt super. Daar begrepen we ook waarom het in Banff zo rustig was. De meeste mensen zijn in Sunshine Village te vinden om te skieen. 

Deze gondola heeft een extra tussenstation, maar wij zijn tot het eindpunt meegegaan. Het was te koud om met stoeltjesliften verder te gaan, maar dat zou nog een mogelijkheid geweest zijn. 

Sunshine Village Ski-resort

Gelukkig was het vorige week warm, vergeleken bij deze week. De temperaturen zijn echt zoals hieronder op de foto te zien is. Met de wind wordt het allemaal nog kouder. Tja, hoe leg je nou uit hoe dit allemaal aanvoelt? Dat kun je niet. Dat is een gevoel, dat kun je niet uitleggen :) 

Vrijdag 12 Januari 2018 om 7:17 uur in de ochtend

Vrijdag 12 January 2018 om  2:19 uur in de middag
Gevoelstemperatuur is -30

Op dit schema is te zien hoe de temperatuur kan schommelen. Vervelend bij deze wisselende temperaturen is dat je vervelend last van hoofdpijn krijgt. Voor meer informatie kun je de volgende link aanklikken: Koude temperaturen en hoofdpijn