Sing sing sing sing, everybody likes to sing ....

............... maar voordat het zover is even wat anders:

Sinds 24 maart zit ik thuis. De supervisor gaf me de opdracht om me ziek te melden, omdat ik mijn werk op dit moment niet kan doen; de heupklachten maken het bijna onmogelijk om sommige medische hulpmiddelen te tillen. Met een doktorsverklaring zou er gekeken kunnen worden of mijn werkplek aangepast zou kunnen worden. De laatste dag op het werk was donderdag 23 maart. Ik had, en heb nog steeds, geen idee in wat voor een ellende ik zou belanden. Ik moest me aan gaan melden voor een uitkering. In Alberta kennen veel werkgevers geen ziektewet voor de eerste vier maanden! Als ik het allemaal goed begrepen heb, is er wel weer een ziektewet via de werkgever indien je langdurig ziek bent. Die periode gaat dan in na die eerste vier maanden. Afijn, ik moest dus die uitkering aanvragen.
Drie weken geleden werd ik opeens gebeld door iemand van Service Canada Employment Insurance Program. Zij deelde mee dat er een aantekening was dat ik ontslag had genomen! En je weet het, als je zelf ontslag neemt is er geen uitkering! What the heck!!!!!!!!!! Natuurlijk heb ik direct contact opgenomen met een van de personeelsfunctionarissen van het Rode Kruis. Zij bevestigde naar mij dat ik geen ontslag heb genomen, en dat ze net voor mij ook gesproken had me de persoon van Service Canada EI. Toen ik vanochtend nog steeds geen uitkering had ontvangen ben ik weer gaan bellen met Service Canada EI en heb een bericht achter gelaten met de vraag of ze mij terug wilden bellen. Nog geen 3 minuten later krijg ik een tekstbericht dat er geld is overgemaakt naar mijn rekening. 
Aanvulling 1 juni: dit is een scam!!!!. Gelukkig bedacht ik me op tijd dat een e-transfer nooit gedaan wordt door CS. Toen ik vanochtend met het EI program belde werd me dat ook duidelijk verteld. Wow, was ik er toch bijna ingetrapt! 

Ik kan je wel vertellen dat de afgelopen 2 maanden niet gezond zijn voor je zelfvertrouwen. Er is geen contact met collega's. Ik heb ruim 10 jaar voor het Rode Kruis gewerkt!
Vorige week dinsdag is de werkplek gecontroleerd. Ik was daar ook bij aanwezig, maar heb er weinig vertrouwen in dat het allemaal gunstig uit zal vallen voor mij. :(

In de afgelopen periode heb ik ook contact opgenomen met de kliniek waar ik op de wachtlijst sta voor een heupoperatie. Volgens de secretaresse van de artsen sta ik op de wachtlijst, maar een operatie zal niet eerder plaatsvinden dan over ongeveer 2 of 3 jaar. Een nieuwe verwijzing van de huisarts, plus een nieuwe rontgenfoto zal uit moeten wijzen of er meer urgentie is waardoor ik hoger op de wachtlijst zou kunnen komen. Gisteren heb ik een nieuwe rontgenfoto laten maken, en vanmiddag heb ik weer een afspraak met de doktor in de hoop dat ze aanvullende informatie wil sturen naar de kliniek. Via mijn electronisch health record heb ik al gezien wat de uitslag van de rontgenfoto is: "progressieve now severe degenerative osteoarthropathy with obliteration of the superior joint space". Ik hoop vanmiddag dus meer informatie hierover te krijgen via mijn huisarts, DR Rose. Inmiddels heb ik ook weer contact opgenomen met de fysiotherapist en zal volgende week weer starten met de therapieen waarbij ze de 'dry-needle' therapie toe zal passen. Wil je weten wat dry-needlling is klik dan op de volgende link: Wat is dry-needling? 
Gelukkig heb ik wel de nodige dingen die ik kan doen nu ik volledig thuis ben komen te zitten. Natuurlijk is er mijn unieke fiets. Hierdoor is het eenvoudiger om in beweging te blijven, en kan ik meer van de stad bekijken. De stad kent nu eenmaal heel veel moment waar je tegen heuvels op moet fietsen. Verder gaat er heel veel tijd zitten in het zingen. Binnenkort hebben we een grote show. 17 Juni is de dag. Tijdens de show zingen we met ons eigen koor; zing ik met het kwartet; en zing ik samen met 4 andere leden in het Edmonton koor waarmee we ook in Phoenix hebben gezongen.
En afgelopen weekend hebben we met 10 eigen leden meegedaan aan een event in Edmonton: A Capella Fusion Edmonton mixed chorus Wederom een unieke ervaring. 

In dit blog heb ik verder niet geschreven over de bosbranden. Op dit moment hebben we gelukkig weer een schonere lucht. Als er weer meer informatie over de bosbranden is, zullen we daar zeer zeker over schrijven. 

En een update over Patrick: morgen is zijn laatste dag in Mallorca, en de laatste dag lesgeven in de school. Op weg naar nieuwe uitdagingen.

Bosbranden in Alberta

 

UItleg waarom de zon zo rood is

Sinds het begin van de maand zijn er hevige bosbranden in Alberta. De volgende link geeft aan hoeveel bosbranden er zijn, en waar de bosbranden op dit moment zijn: link naar Wildfire reports De foto hironder geeft de situatie aan zoals het vanochtend is:

Doordat de wind vanochtend sterk is toegenomen en vanuit het noorden komt, hebben we in Red Deer last van extreme rookoverlast.  Zonder de rookontwikkelingen zouden we vandaag weer een mooie zomerse dag hebben, net zoals de afgelopen dagen. Waar we konden genieten van een strak blauwe lucht, en buiten zitten in de tuin. Dat gaat vandaag niet lukken. Ik heb om 9 uur vanochtend geprobeerd om een foto van de zon te maken, maar op de foto ziet het er niet uit zoals wij het zien. De zon is een compleet rode vuurbal. Een zonnebril heb je niet nodig om naar de zon te kijken! Via de link onder de foto kun je antwoord krijgen op de vraag waarom de zon zo rood is. 
Wij proberen via de media op de hoogte te blijven over de ontwikkelingen van de bosbranden: 16 mei 2023 8:30am report 

Wat een week. Met temperaturen varieren van 22 to 28 graden. PLUS! Je hoort ons niet klagen hoor. En als het zo mooi weer is, is het altijd leuk om op een terrasje te zitten. In Red Deer hebben veel restaurants tijdens de COVID periode een terras laten plaatsen. Hierdoor is het leuk om met het mooie weer af te spreken op een terras in het centrum van Red Deer. (vlak bij Frank's werk). En nu ik een fiets heb die het eenvoudiger maakt om tegen heuvels op te fietsen is het ook leuk op met de fiets daar naar toe te gaan. Een super leuk begin van ons weekend.

In ons blog hebben we al langere tijd niet meer gesproken over basketbal, of over Patrick. Patrick heeft zijn eigen whatsapp en houdt zo vrienden, kennissen en familie op de hoogte van zijn reilen en zeilen op het eiland. Maar nu maken we ruimte om een berich van hem te delen. Gewoon omdat hij afgelopen week de mooiste wedstrijd heeft gespeeld.Hij heeft er op zijn app een mooi bericht van gemaakt. Hij beschrijft daarin dat hij al 23 jaar basketbal speelt. Hij heeft gebasketbald in 2 wereld delen, 5 verschillende landen en heeft heel, heel veel wedstrijden gespeeld. Maar desondanks is de wedstrijd van afgelopen vrijdag de wedstrijd die hij niet meer zal vergeten. In zijn app beschrijft hij dat ze afgelopen vrijdag voor de derde keer dit seizoen moesten spelen tegen Capdepera. De twee voorgaande wedstrijden tegen dit team werden beide keren met een klein verschil gewonnen door Capdepera. De eerste wedstrijd met 1 punt, de tweede wedstrijd met 3 punten verschil. De wedstrijd van afgelopen vrijdag was weer een lastige wedstrijd. Telkens stond Capdepera 2 punten voor. Als je meer wilt weten over de wedstrijd, kijk dan op het volgende filmpje. Oh ja, Patrick speelt met nummer 11, en heeft toch enigsinds langer haar. 

De coach heeft een time-out genomen en gezegd wat het team moest doen. De video laat zien hoe Patrick de gelijkmaker scoort. Ik moet eerlijk zeggen dat de lay-up die Patrick maakt een perfecte techniek laat zien. En toen stonden ze gelijk, en dat betekende dat er een verlenging gespeeld moest worden. Bij basketbal kun je niet eindigen met een gelijk spel. Er moet een winnaar komen. In de verlenging speelden beide partijen net als in de overige sets. En met bijna 3 seconden op de klok scoort Patrick de meest onmogelijke en onverwachte manier. Kijk maar zelf: 

Patrick's team wint de wedstrijd.
Wat een thriller van een wedstrijd. 

It's a small world after all ......

Voordat je dit blog gaat lezen is het wel leuk als je eerst op de volgende link klikt It's a small world

Vanochtend werd ik wakker door het gezoem van mijn telefoon. Ik ontving een aantal whatsapp berichten. Berichten van Angelique (mijn jongste zus dus). Zij stuurde mij een bericht met een foto waarop Thecla en ik stonden. Dezelfde foto die ik gisteren op ons blog heb geplaatst was door Thecla op Facebook geplaatst. Een nicht van Thecla, Suzanne, had de foto op facebook gezien. Via Suzanne wist Angelique al langer dat er een nicht van Suzanne in Canada woonde. Ergens in Saskatchewan. Angelique had er nooit aan gedacht om dit te vertellen, Canada is toch zo groot? En dat is waar. Tegelijkertijd kennen wij ook niet iedereen in Nederland toch? Ik ken niet al die 17 miljoen Nederlanders die in Nederland wonen, en alle Nederlanders die elders in de wereld wonen. 

In het vorige blog heb je kunnen lezen hoe Thecla en ik elkaar hebben ontmoet. Ik moet erbij vertellen dat we normaal gesproken niet horen te praten met elkaar als we op het koor staan. Praten doe je in pauzes! Ik ben blij dat we de regels hebben gebroken ................

.............. want, en nu komt het aanvullend verhaal: Via Thecla's nicht Mirjam, heb ik op de lagere school  bij Albert Harleman in de klas gezeten. Mirjam is de zus van Albert!
Suzanne is Thecla's achternichtje.  Angelique kent Suzanne uit de tijd dat Angelique, Dennis en Colin in Deventer woonden. Ze woonden in dezelfde straat, in dezelfde rij huizen. Ze waren echte buurtjes.
Volgens Angelique hebben Frank en ik Suzanne gesproken toen Frank en ik in Nederland waren om aanwezig te zijn bij Angelique's 50ste verjaardag, en bij de opening van de nieuwe haarsalon van Angelique en Marjolein: Sfeer Kappers".
Suzanne's moeder zag de foto op facebook. Deze moeder Suzanne vroeg aan Angelique of ik wist dat Jan Harleman en mijn vader wekelijks met elkaar aan het kaarten waren. Jan Harleman is de oom van Thecla. En nee, dat wist ik niet.

Een ingewikkeld verhaal, maar geloof me, It's a small world after all.

Region 26 Competition in Saskatoon - Saskatchewan

 

Afgelopen weekend was het competitie weekend voor het koor (Chorus). Hearts of Harmony Chorus heeft met 31 leden gezongen tijdens de competitie. Onze songs waren: 'The Way You Look Tonight' en 'A Wonderful Day Like Today'. Ik verwacht dat de opnames de komende week vrijgegeven worden via youtube. Ik zal de link tegen die tijd delen via ons blog en via facebook.
Afgelopen donderdag vertrokken we in de ochtend per bus naar Saskatoon. Een 7 tot 8 uur durende busrit. Je kunt je (misschien) voorstellen dat met een groep als de HoH deze rit een-en-al gezelligheid was. En natuurlijk werd er gezongen, niet alleen in de bus, maar ook in Provost waar we  even een 'pit'-stop konden houden.
In ons koor hebben we in de afgelopen maanden 10 nieuwe leden welkom geheten. Tijdens ons optreden waren er maar liefst 13 die niet eerder een in-person-optreden hadden meegemaakt. Een woord dat we voor COVID niet kende! 

Naast koor-competitie, was er ook een kwartet-competitie; werd er opgetreden door het 'familie-koor' en was er een Region 26 optreden in de shopping-mall tegenover het hotel. De foto boven aan dit blog is genomen nadat we met heel veel Region26 leden hadden gezongen. Het is moeilijk te omschrijven hoe het is om met zoveel vrouwen tegelijk a-capella te zingen. Jazeker, het is een moment dat ik niet snel zal vergeten. Een super gevoel.
Het hoogtepunt van het weekend was in eerste instantie natuurlijk de competitie voor de koren, maar uiteindelijk zijn er zoveel momenten die het weekend uniek hebben gemaakt. 

Er waren twee categories voor de competitie. De grootte van het aantal zingende koorleden bepaalde in welke categoriegroep je zat. Wij hadden 31 leden, en zongen in de categorie 31 en meer leden. In totaal waren er 11 koren (4 met meer dan 30 leden, en 7 met minder dan 30). Wij zijn op de 6e plaats geeindigd in het totaal klassement. We hebben geen medaille behaald, maar voor ons gevoel was ons optreden een groot succes.

Bijzonder dit weekend was het moment toen het koor dat het meest vooruitgegaan was in  de score, werd aangekondigd. Dit koor had namelijk de hoogste score van vorig jaar verbeterd met 3 punten. DRIE PUNTEN!!!!!!!!!!!!!!!! Wow, dat betekende niet veel goeds voor alle andere deelnemende koren! Dit koor was Magic City Chorus uit Saskatoon, de enige die meer punten hebben gescoord! Alle andere koren hadden een beduidend lagere score. Geen idee waarom dat zo is. Er zal een reden voor zijn, maar niemand weet het.

Elk jaar treed er ook een familiekoor op. Koorleden aangevuld met familieleden konden zich opgeven om in het koor te zingen. Net als een aantal jaren geleden waren Cathy McDonald and ik weer van de partij. Wij zijn voor deze gelegenheid soul-sisters! En met ons zong Pam. Zij is onze nicht die we lang geleden uit het oog zijn verloren! ha-ha. Leuk verhaal. Het leukste moet nog komen. De voorbereiding om te zingen met het koor bestond uit 3 zoom-sessies. Tijdens deze zoom-sessie waren er hooguit 10 personen aanwezig. En eenmaal in Saskatoon was er 2 keer 1 uur tijd om in-persoon te repeteren. De eerste keer waren we met iets meer dan 20 personen, de 2e keer waren er ongeveer 30, en tijdens ons optreden waren we met ruim 40 personen; jong en oud. Tijdens de laatste in-persoon repetitie stond ik (weer) naast een persoon die the bass-part song. Haar naam is Thecla. Later kwam ik erachter dat haar meisjesnaam Harleman is, en dat ze twee jaar jonger is dan ik.We raakten snel eventjes aan de praat (we stonden klaar om te gaan zingen) Snel boog Thecla naar mij over en vroeg zachtjes en beleefd of ik uit Duitsland kwam. Dit vanwege mijn accent. Ik vertelde haar dat ik uit Nederland kwam. Haar mond viel eerst open van verbazing, en vervolgens zei ze: Daar ben ik ook geboren! Vervolgens vroeg ik haar waar ze gewoond had: Ergens in de buurt van Apeldoorn  en Deventer! Toen viel mijn mond open van verbazing. Ik zei: Wat? Ik kom oorspronkelijk uit Twello! Toen viel haar mond weer open, en haar ogen rolden bij na uit haar gezicht. Nou ja, zegt ze. Ik ben in Twello geboren! en was bijna 3 jaar toen mijn ouders vanaf De Tienmorgenweg emigreerden naar Nederland. Na onze repetitie hebben we natuurlijk lang na staan kletsen en de nodige herinneringen uitgewisseld. En als ik het helemaal goed heb, heb ik bij twee neven van Thecla in de klas gezeten (lagere school en MAVO tijd). 

Thecla Anderson-Harleman en ik :)

Hoe is het mogelijk he? Er waren zo enorm veel mensen aanwezig tijdens het weekend. Hoe groot is de kans dat je dit meemaakt? Ik heb er nog niet bij verteld dat het voor Thecla de eerste keer dat ze aanwezig was. Zij zingt bij Magic City Chorus!