Hi allemaal,
Na de eerste 3 dagen (die wel 3 weken lijken) willen we graag onze eerste ervaringen delen.
We hebben met z'n drietjes een paar emotioneel stormachtige dagen doorgemaakt, iets wat we van tevoren niet hadden kunnen bedenken.
Het besef dat dit meer is dan een tijdje in een onbekende stad met alleen een paar koffers en dat we niet, zoals op vakantie, over een tijdje weer terugkomen in ons normale leventje, is hard ingeslagen.
Het tekenen van een huurcontract afgelopen dinsdag voor een huis wat we van binnen nog niet gezien hadden gaf een onbestemd gevoel. Dit werd erger nadat het huis erg tegenviel - somber, rommelig, slecht onderhouden. Moeten we hier gelukkig worden? Moeten we hier gaan wonen, werken, leren en nieuwe vrienden maken?
Dit samen met het nodige slaaptekort door het tijdsverschil en liggen piekeren over de onbekende toekomst zonder hierover met een ervaringsdeskundige te kunnen praten is een recept voor heftige emoties.
Wie had verwacht dat zelfs Frank overspoeld zou worden door heimwee en gevoelens van twijfel? Heimwee naar alle vrienden en familieleden en naar het vertrouwde in ons Wijchen.
Daar tegenover een prachtig bezoek aan het Sylvan Lake ten westen van Red Deer dat helemaal dichtgevroren is en waar mensen met auto's overheen rijden.
En vanochtend het aanmelden van Patrick op school waar we heel hartelijk ontvangen werden door een decaan die precies leek te begrijpen wat wij doormaakten.
En nadat hij heel relaxed een lesrooster in elkaar gezet had voor de komende periode met veel aandacht voor plezier en vooral niet teveel prestatiedruk kwamen we op Patrick's wens om te basketballen.
Meteen werd de telefoon gegrepen en aan de basketballcoach doorgegeven dat er een "new talent" wilde komen trainen.
En nu heeft Patrick (bijnaam Paddie) al z'n eerste training erop zitten en mag hij morgen al in de competitie meespelen! Hij werd zo fijn ontvangen door z'n trainingsmaatjes. Wat is teamsporten toch een prachtig iets!
Intussen hebben we vanmiddag samen met de makelaar een ander huis gevonden waar we wel meteen het juiste gevoel bij hadden. Met 5 slaapkamers veel te groot, maar wel mooi en compleet.
We hebben nu in ieder geval een plan voor de komende dagen om wat meubels bij elkaar te zoeken en vanuit een motelletje naar een nieuw thuis te verhuizen.
En als Patrick vanaf maandag naar school kan, gaan Yvonne en Frank samen op pad om meer van het sociale Red Deer te ontdekken. Want het snel vinden van leuke mensen (of honden voor Ryan) voor regelmatig contact is o zo belangrijk.
En nu is het de hoogste tijd om eens een eerste nacht goed door te slapen.
Voor foto's op de site moeten jullie nog even geduld hebben tot we een eigen computertje hebben met een kabel naar onze camera.
Dus blijf ons volgen.
Een warme groet,
Frank, Yvonne, Patrick, Ryan
woensdag 4 februari 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
mijn hemel wat bint ullie toch begonnen
BeantwoordenVerwijderenoh ja horizon verbreeden
nou ik weet da t allemool goed kumt.
super dat paddie al kan basketten helemaal toppie
wij mien zus en ik doen t goed hier en wensen ullie t alle best.
hihihi
is wwer s wat anders dat buuuten de grens proaten
groeten
XXXXXX
Hoi lieverds, ik huil met jullie mee.Dit bericht had ik niet zo snel verwacht. Misschien een troost dat Wijchen ook niet meer is wat het was nu jullie er niet meer zijn. Ik bundel al mijn liefde en zend het naar Canada voor de broodnodige warmte.
BeantwoordenVerwijderenJullie zullen toch naar het eerste huis moeten. Daar valt einde van de week een dikke brief op de deurmat.
Heel veel liefs, Ineke
Hallo bauers (Geschreven door Eline)
BeantwoordenVerwijderenIk had dit ook niet verwacht ik dacht dat alles goed zo gaan en jullie daar een heel mooi huis hadden ik hoop voor jullie dat het weer allemaal goed komt
Heel veel knuffels
Eline
Hallo, Frank,Yvonne, Patrick en Ryan.
Ik kwam net van mijn kamer af, toen mama vertelde dat jullie erg heimwee naar het (oude) leven in wijchen. Ik las jullie bericht , en schrok wel even. Niet echt het huis dat jullie verwacht hadden :S. Wel leuk voor Patrick dat hij al in een basketball team zit
Nou veel knuffels en sterkte, Meike.
p.s let niet op spelfouten :p
BeantwoordenVerwijderenHee Patrick, Yvonne en Frank,
BeantwoordenVerwijderenIk heb de laatste dagen veel aan jullie moeten denken;) Hoe zouden ze het er hebben en ga zo maar door. Ik vond het vervelend om te lezen dat jullie het de eerste dagen moeilijk hebben gehad! Ik wil zelf ook graag naar het buitenland later en dan ga je toch nadenken. Geweldig Patrick dat je alweer lekker kan basketballen daar! Vind ik echt fijn voor je!
Veel succes nog allemaal en ik blijf in de gaten houden hoe het met jullie de komende tijd zal gaan!
Groetjes Darcey en de rest