Drumheller

De derde maandag van juni is een vrije dag (Victoria Day) en dus heeft iedereen een lekker lang weekend. Veel mensen trekken er dit eerste warme weekend op uit om te kamperen.
Wij zijn gisteren een dagje naar Drumheller geweest, een paar uur rijden. In de omgeving van Drumheller zijn in de loop van de jaren veel geraamtes van dinosaurussen en andere fossiele resten gevonden. Dus staat het hele plaatsje in het teken van de dinosaurussen en is er ook een museum wat we bezocht hebben. Wel bijzonder om te zien hoeveel verschillende soorten dieren er in de loop van de miljoenen jaren geleefd hebben, en wat er door onderzoek allemaal bekend is over hun leefgewoontes.
De omgeving is door een rivier helemaal uitgesleten en ziet er in het verder vrij vlakke land erg bijzonder uit.

En toen we om ongeveer 7 uur weer thuis waren hebben we als echte Canadezen een lekker pizza besteld bij Domino's en voor de tv opgegeten.

This is Canada

Vorige week zaterdag is Patrick weer terug gekomen uit Nederland. Bij aankomst was het 26 graden. Een hele verandering, want in Nederland kwam de thermometer niet boven de 1o graden. Snel het dikke vest en joggingbroek uit, en de korte broek aan.
Van het tijdsverschil leek hij geen last te hebben. (Y:"Nou, ik heb er altijd flink last van. Vroeg naar bed en heel vroeg weer wakker."). Toch is het voor Patrick lastig om hier weer de draai te vinden.
Donderdag hebben we in een keer weer heel ander weer. Aan het eind van de middag begint het te regen, de temperatuur daalt en het begint flink te waaien. In Rimbey (45 minuten van Red Deer) heeft het zelfs weer gesneeuwd! Er wordt hier ook vaak gezegd: This is Canada. Het weer kan hier van het ene op het andere moment omslaan.
Op de school waar ik werk stond voor vrijdag een Bike Rodeo gepland. Maar door het herfstweer ging dit helaas niet door. Het had me wel leuk geleken om al die kinderen eens een keer op de fiets te zien. Als het weer het toelaat zal de Bike Rodeo aanstaande dinsdag worden gehouden. Ik kan me er nu nog niets bij voorstellen wat het allemaal inhoud maar hoop daar dinsdag antwoord op te krijgen.
Ryan heeft afgelopen week weer een verwenochtend bij de dierenarts gehad. Hij had een oproep voor een vaccinatie gekregen, dus dan moet dat ook maar gebeuren he. Elke keer als we naar de dierenarts gaan, loopt Ryan kwispelend naar de praktijk. Eenmaal binnen is de assistente zo enthousiast. Ze ziet direct dat Ryan een flinke metamorfose heeft ondergaan. Ze vindt hem zo lief en knuffeld hem bijna plat. Op de weegschaal zien we dat Ryan goed is afgevallen. Iets wat door Frank goed in de gaten gehouden wordt. Voordat de dierenarts de vaccinatie toedient, wordt Ryan eerst flink geknuffeld en goed onderzocht. (Ryan, inmiddels 7 jaar, heeft inmiddels wat last van ouderdomsverschijnselen, mist een aantal tanden en heeft een afwijking aan zijn mannelijke helft. Verder is het ras, Cavalier King Charles Spaniel, bekend door hart en longafwijkingen.) Als blijkt dat alles goed is, krijgt hij eindelijk zijn vaccinatie.

Ryan na zijn kappersbehandeling, woensdag 12 mei.

de afgelopen vier weken

Actiefoto van Patrick tijdens de opening van de First Provincials Team Handball
De afgelopen vier weken waren heftig. De week na pa's overlijden hadden Patrick en ik een handbaltoernooi in Edmonton. Doordat we pas laat een vliegreis konden boeken, konden we wel mee naar het toernooi. Mijn vliegreis stond gepland voor de zaterdag, die van Patrick (en Frank) op maandag. Het toernooi was geweldig. Zoals al eerder geschreven is handbal, hier noemen ze het team handball, een nieuwe sport. Wel vreemd hoor als je bedenkt dat ik zo'n 25 jaar actief gehandbald heb totdat mijn knie roet in het eten gooide. Maar goed. Ik heb dus het jongens en meiden team van Patrick's school voorbereid op het toernooi. Niet wetende dat de overige teams wat meer bekend waren met het spelletje. Op de heenreis naar Edmonton konden de spelers in de bus een handbalwedstrijd bekijken. Naast 1 oefenwedstrijdje en vier weken intensief trainen was dit een andere mogelijkheid om wat van het spelletje te begrijpen. Het toernooi was verspreid over vier dagen. Woensdagavond was er tijd voor het maken van individuele foto's (voor de toegangspas), teamfoto en coaches bijeenkomst. Donderdagochtend de officiele opening met het presenteren van de teams. Om 12 uur werden de eerste wedstrijden gespeeld. Gelukkig speelden wij pas de tweede wedstrijd, dus weer even tijd om te kijken hoe dat spelletje nu gaat.
Oh ja, niet geheel onbelangrijk. Dit jaar is voor het eerst een Provincial gehouden voor team handball. Zowel de jongens als de meiden verloren de eerste wedstrijd. De tweede wedstrijd werd door de jongens ruim gewonnen. Hierdoor moesten ze op vrijdag weer een wedstrijd spelen. Helaas hebben ze die wedstrijd met 21-20 verloren. Hierbij moet ik wel vertellen dat ze in de rust met 15-7 achterstonden. De jongens hebben een knappe prestatie geleverd tijdens die wedstrijd. Helaas kon ik zaterdags niet meer bij de wedstrijden aanwezig zijn. Maar de jongens zeiden: Coach, wij komen met die bronzen medaille thuis!
En zoals ze beloofd hebben, hebben ze de laatste wedstrijd gewonnen. Ze brachten dus inderdaad die bronzen medaille thuis.
Dat ik hier nog eens anderen blij zou maken met het handballen, had ik vantevoren nooit durven bedenken. Inmiddels geef ik af en toe training op mijn werk aan de kinderen van 6 tot 11 jaar. En ook daar leeft handbal inmiddels. Er is zelfs al een vraag via de krant gekomen of er een artikel in de krant kan komen te staan over handbal. Maar daarvoor is het nog te vroeg. Ik weet dat er in Edmonton een groep actief is die handbal in Alberta meer op de kaart wil krijgen. Ik heb daar inmiddels aangegeven dat ik in Red Deer wel actief wil zijn!
Verkeer in Red Deer
Ook hier in Red Deer is het altijd een behoorlijke drukte met auto`s op de wegen. Afgelopen week was ik even in het centrum. Ik ben maar eens naar de kappersschool gegaan in de hoop dat ik daar een beetje een kapsel geknipt kan krijgen zoals ik het prettig vind. Gelukkig is dat goed gegaan. Maar minder was het toen ik getuige was van een aanrijding. Op de driebaans weg in het centrum was een auto die in eens van de rechterbaan, via de middenbaan (waar ik reed) naar de linkerbaan schoof en vervolgens in het gemeenteplantsoen tegen een boom tot stilstand kwam. Gelukkig was er alleen blikschade en tuinschade. Het was wel effe schrikken toen ik dat gevaarte voor me langs zag schuiven.

De herinnering blijft ...........

In aanwezigheid van alle kinderen, kleinkinderen, familie,vele vrienden en bekenden hebben we dinsdag 27 april afscheid genomen van Pa van Dommelen. Frank, Patrick en ik zijn blij dat we daarbij aanwezig konden zijn. Het is zo fijn om te merken wat pa voor velen heeft betekend. We zijn super trots op dat kleine mannetje, onze pipa, kleine opa, opa van de kippetjes.