......... wel of geen contract voor Dennis?

Frank's speech tijdens de CARE Christmas Party, November 30. Zo'n tweehonderd studenten, medewerkers, vrijwilligers en hun families waren aanwezig. En zoals jullie uit ons vorige bericht konden lezen waren ook Dennis en Antoinette bij de party aanwezig.

Inmiddels kunnen we schrijven dat Dennis nog diezelfde week zijn contract heeft getekend bij Eagles Builders in Blackfalds/Ponoka. Het zou niet fair geweest zijn ten opzichte van hun familie, vrienden en kennissen als we dat eerder gemeld hadden. Je weet maar nooit wie er allemaal ons blog lezen. Trouwens leuk om de reacties te lezen van Jolande en Har in ons vorige bericht. Hieronder een foto die we gemaakt hebben op de vrijdag dat Tamara een Canadese Maaltijd voor Dennis en Antoinette had gemaakt. 

Patrick ontbreekt op deze foto omdat hij bij Cilantro and Chives zijn verplichten had. Hij hoeft niet bang te zijn dat hij zijn aantal verplichte uren voor de College niet haald. Hij werkt zo'n 5 tot 6 dagen per week van 10 uur in de ochtend tot 10 uur in de avond (soms zelfs langer). Daarbij rijdt hij ook in totaal minimaal anderhalf uur per dag van en naar zijn werk afhankelijk van de weersomstandigheden. Naast zijn werk blijft er daardoor niet veel tijd over voor andere dingen. 

En toen was het 5 december. Een dag die velen niet snel meer zullen vergeten. Niet vanwege Sinterklaas in Nederland, maar wel vanwege het overlijden van Nelson Mandela. Eén van zijn uitspraken heeft een diepe indruk op ons gemaakt: :

Vrijdag de 13e was een bijzondere dag in Red Deer. Zoals eerder beschreven bestaat Red Deer dit jaar 100 jaar. In het afgelopen jaar is daar op verschillende manieren bij stil gestaan. De laatste festiviteit was Ice and Fire. Bezoekers werden ontvangen met een heerlijke cake, hot-chocolate met marshmallows en houtvuurpits om je bij op te warmen. 

Nieuw voor ons was het maken van de Canada Hard Rock Candy; giet warme maple siroop in een berg sneeuw, roer er met een houten stok doorheen en je hebt je eigen Hard Rock Candy. Mmmmmmm.

In de tuin bij het Gemeentehuis stonden Ice-Sculptures opgesteld. En ook de verlichting in en om de tuin was weer prachtig dit jaar. 

Een dag later waren we aanwezig bij de Festival of Lights. Dit festival werd georganiseerd door C.A.R.E. in samenwerking met de Golden Circle. Laatstgenoemde is een organisatie die zich inzet voor Senior's maar ook jongeren zijn van harte welkom. Tijdens dit festival werd stilgestaan bij de diverse festiviteiten in de wereld, o.a. Hanukkah (Joods); St.Lucia's Day (Sweden); Diwali (India); Eid (Irak); Kerst in the Oekraine en natuurlijk Kerst in Canada.

India

Mexico 

 Irak

Op zondag 15 december is Yvonne naar een Kerstconcert geweest. Optredens van drie verschillende koren die ter afsluiting gezamenlijk optraden. De opbrengsten van dit concert werden gedoneerd aan de kledingbank in Red Deer. Een organisatie die net als de voedselbank zeer noodzakelijk is.

De koren die deelnamen waren een Acapella Mannenkoor, een Acapella Vrouwenkoor en het koor van Lindsey Thurber Comprehensive Highschool. 

Naast het 'drukke' leven van werken bij C.A.R.E. heeft Frank weer plezier gevonden in het squashen. Sinds een paar maanden squasht hij weer regelmatig. Eén van de squashers, Johan Steenwijk,  nodigde alle squashmaten uit om bij hem thuis een Squash Christmas Potluck te houden. Yvonne had er niet veel zin in "omdat ze er niemand zou kennen"!!!! Wat blijkt bij binnenkomst ........ De zoon van Johan bleek één van de spelers van het LTCHS handbalteam te zijn. Met andere woorden, Yvonne was zijn coach in 2012!! En vervolgens komt Yvonne ook in contact met twee docenten van de school waar Patrick en Tamara elkaar hebben ontmoet. En ja, die twee docenten kennen Patrick en Tamara dus ook. Kortom, Red Deer is zo groot nog niet.

Afgelopen zaterdag zijn we bij C.A.I.W.A. geweest (Central Alberta International Woman Association). Frank was daar uitgenodigd om als E.D. van C.A.R.E. een praatje te houden over vriendschap. Het leuke is dat wij Halima, de E.D. van C.A.I.W.A., al kennen sinds de eerste week dat we hier in Red Deer wonen. Haar zoon Shamarki en Patrick speelden samen in het LTCHS basketbal team. 

Halima links op de foto

Gastspreker Frank

Tijdens de C.A.I.W.A. Christmas Potluck konden de kinderen volop lol maken tijdens de speciale kinderactiviteiten. Hier tijdens het Parachuten spel.

Inmiddels is het maandag en zijn Frank, Yvonne en Patrick vrij. Tamara werkt de komende twee weken met enige regelmaat in de sportwinkel. Patrick werkt vanaf Tweede Kerstdag weer. Eindelijk even tijd voor Patrick om iets anders te doen dan werken. 

En zoals de weersvoorspellingen nu zijn zal het Yvonne en Frank lukken om wat kilometertjes te wandelen en te genieten van het winterse landschap. Tja, dromen over een witte Kerst is hier niet nodig...........

Het zal je maar gebeuren ...

Stel je eens voor. Je woont in Nederland; je trouwt; er worden kinderen geboren; je begint een eigen zaak. Na 7 jaar hard werken blijkt dat het niet eenvoudig is om in tijd van economische recessie een eigen bedrijf draaiende te houden. Je kijkt naar mogelijkheden binnen en buiten Nederland.
En dan opeens is er een bedrijf in Canada dat mogelijkheden zou kunnen bieden. Je solliciteert en wordt uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Een gesprek bij een bedrijf tussen Blackfalds en Ponoka in Alberta, Canada. Namen waar je in je hele leven nog nooit van hebt gehoord, laat staan dat je ze op de wereldkaart kunt vinden. Maar goed. Je hebt gesolliciteerd en bedenkt dat dat wel eens een mogelijkheid zou kunnen zijn om een grote stap in het leven van jouw en je gezin te gaan zetten. Je overweegt de voor- en nadelen en besluit om de uitdaging aan te gaan. Je legt contact met een Emigratie-bureau en via dat bureau krijg je het adres van Nederlanders die je zijn voorgegaan. Via dat bureau kregen Dennis en Antoinette ons adres. Zaterdag, 30 November, hebben we elkaar hier in Red Deer voor de eerste keer ontmoet. We hadden ze al de link van ons blog toegestuurd zodat ze alvast een beetje op de hoogte waren van onze start hier in Red Deer. Tijdens hun bezoek aan ons adres die zaterdag, nodigde Tamara ze uit voor een echt Canadese maaltijd. We spraken af dat we ze vrijdagavond (gisterenavond dus) weer bij ons zouden ontmoeten en natuurlijk waren we erg benieuwd naar hun verhaal. En dat het een verhaal is, dat zullen we hier proberen weer te geven.
Op het moment dat Dennis en Antoinette zaterdag de 30e op Calgary Airport aankwamen, lag er al een flink pak sneeuw in Alberta. Gelukkig hadden ze zich al goed verdiept in de winterse situatie, want ze hadden een stevige, sterke vierwiel aangedreven auto gehuurd vanuit Nederland. Ook de kachel in deze auto functioneerde goed, wat zeer zeker noodzakelijk zou blijken te zijn! Zaterdag's zijn ze dus bij ons geweest om vervolgens de rest van de week bezig te zijn met het sollicitatiegesprek, kijken naar huizen, gesprekken bij diverse scholen waar de kinderen mogelijk naar toe zouden kunnen gaan (de kinderen zijn 3,5 en 8 jaar oud) en natuurlijk een indruk proberen te krijgen van de omgeving. Je moet natuurlijk wel weten waar je aan toe bent als er een contract uit zou voortkomen.
Nou, om het verhaal enigsinds kort te houden: Dennis en Antoinette waren op weg naar het bedrijf, want Dennis zou die dag een sollicitatiegesprek hebben. Voor zo'n situatie neem je natuurlijk ruim de tijd zodat je op tijd verschijnt. Maar dat het hier ook anders kan lopen blijkt wel uit het volgende. Allereerst zijn de wegen hier bijna onherkenbaar geworden vanwege de enorme hoeveelheid sneeuw op de wegen en in de bermen. Als dit je eerste keer is dat je door die contrijen rijdt, dan heb je er ook geen idee van of je nu over een asfaltweg rijdt of over een grintweg. Dat zie je in de zomer wel, maar in de winter lijken alle wegen op elkaar. Afijn, het was dus op een van die grintwegen dat er midden op de weg een dusdanige sneeuwhoop lag, dat je er niet meer omheen kon. De enige oplossing was om terug te rijden, dus keren op de weg. Dat ging allemaal goed! Totdat er een klein autootje hen tegemoet kwam rijden. Dennis ging netjes iets naar rechts! Maar dat ietsje bleek net ietsje teveel. Hij belandde met de auto in de greppel. En dan zie je ineens dat je ergens bent aangekomen waar in de directe omgeving geen mens te vinden is. Er zit niets anders op dan lopen naar het eerste huis dat zo'n 500 meter verderop staat. Bedenk daarbij wel dat het afgelopen week -25 graden of kouder was! Gehuld in een paars/roze muts, blauw gebreidde sjaal en wanten (allemaal geleend van Antoinette) ging Dennis deze uitdaging aan. Gelukkig was er iemand aanwezig in het huis, alleen deze persoon had geen mogelijkheden om hem uit de greppel te halen. Er zat niets anders op dan de mogelijk toekomstige baas te bellen! Gelukkig voor Dennis en Antoinette was er binnen een uur hulp! En raaad eens wie hen kwam helpen? De baas zelf, waar Dennis het sollicitatiegesprek mee zou gaan hebben. Wel een vreemde gewaarwording voor een eerste kennismaking! En oh ja, Antoinette zat al die tijd in een half hellende auto te wachten op hulp. Zo zie je maar hoe belangrijk het is dat de verwarming van de auto het doet en dat er voldoende benzine in de auto zit!
Zoals geschreven hebben we ze gisterenavond bij ons thuis weer gesproken. Eén ding is zeker. Een betere periode om een indruk te krijgen van Alberta hadden ze zich niet kunnen bedenken; allereerst de sneeuwstorm die van zondagavond tot maandagnacht over Central Alberta raasde en dan vervolgens de temperatuur die van -25 verder daalde naar -38 graden waarbij de gevoelstemperatuur nog eens 7 graden lager lag. Dat zijn extreme omstandigheden die je alleen maar kunt begrijpen als je ze een keer ervaren hebt. We wachten nu af wat er verder gaat gebeuren. Zouden ze de uitdaging aangaan en zou Dennis het contract tekenen?