Woman of Excellence 2020

Afgelopen week heb ik een email naar Familie, Vrienden en bekenden gestuurd. De email gaat over de 'Woman of Excellence 2020'. Toen ik werd gevraagd of ik genomineerd zou willen worden, heb ik de boot enigsinds wat afgehouden. Ik? Genomineerd? Voor de Woman of Excellence? Wow. Daar moest ik toch wel even over nadenken. Ik voel het als een enorme eer om genomineerd te zijn. Ik ben aangemeld door Frank, Patricia en Jackie. Patricia is de directeur van Central Alberta Sexual Assault Support Centre. Ik ben enige tijd bestuurslid geweest bij het centrum. En Jackie is de contact persoon bij Lindsay Thurber Highschool. In 2010 ben ik bij deze school gestart met het geven van handbaltraining. Inmiddels hebben alle highschools in Red Deer een jongens and meisjesteam waardoor er in de stad zelf een competitie plaats kan vinden. 
In het totaal zijn er 48 vrouwen genomineerd en verdeeld over 12 categorieen. Er zijn 2 of 3 categorieen waar 1 persoon is genomineerd. Deze personen krijgen sowieso de award in hun categorie. Ik ben genomineerd voor Health and Wellness. Er zijn 10 vrouwen genomineerd samen met mij in deze categorie. Een van deze vrouwen zal uiteindelijk de award in deze categorie krijgen.
De planning was dat op 13 juni de uitreiking van de awards zou plaatsvinden. Maar door de hele corona-situatie veranderde alles. De organisatie heeft nu bedacht dat het event doorgaat, maar dan virtual (online). Portretfoto's van alle kandidaten waren vlak voor de uitbraak van het coronavirus gemaakt. En afgelopen week hebben alle kandidaten een interview ingeleverd. Dit interview moesten we thuis opnemen. Allemaal hebben we dezelfde vragen aangeleverd gekregen, waarop we antwoord konden geven. Ik geloof dat ik mezelf wel 40 keer heb opgenomen. Ik voel me al zo fotogeniek (niet dus!), en nu moest ik dat ook nog gaan vastleggen via video-beelden!
De volgende vragen werden gesteld:
1 What is your first and last name?
2.What community do you live/work in?
3. Why do you do what you do?
4. What has kept you inspired in 2020?
5. What advice would you give to the next generation of excellent woman?
Natuurlijk is er meer informatie te vinden over het hele gebeuren. Meer info is te vinden door het klikken op de volgende link: https://rddcf.ca/women-of-excellence/ en meer gerichte informatie over de genomineerden van dit jaar kun je vinden via https://rddcf.ca/women-of-excellence/annual-women-of-excellence/
Best spannend allemaal. Meer info over het hele gebeuren zal ongetwijfeld volgen.
Over de afgelopen 11 jaar kan ik alleen maar zeggen dat ik het super gaaf vindt dat handbal hier zijn intrede heeft gemaakt. Terwijl ik bij Lindsay Thurber startte met de trainingen in 2010, was ik werkzaam bij Red Deer Child Care. Ik dacht toen dat het geen kwaad kon om ook op het werk de kinderen kennis te laten maken met handbal. De jongste persoon destijds die het super leuk vond (en ook aanleg had, moet ik zeggen) was Hunter. De kleinste persoon toendertijd met een enorme vechtlust tijdens het sporten. Die voor een lange tijd een lapje voor zijn oog moest dragen, plus ook een bril moest dragen. Een jonge die thuis voornamelijk in aanraking kwam met ijshockey.
Vorig jaar stond er ineens een jongen voor mijn neus tijdens de eerste training by Thurber. Hij vroeg mij of ik hem nog herkende. En eerlijk, ik herkende hem niet. Ineens staat er een knaap met geblondeerde haren, zonder bril en een flink stuk gegroeid voor mij. En ja hoor. Daar stond Hunter. Vol trots vertelde hij mij dat hij inmiddels al bij Team Alberta handbalt en handbal super leuk vindt. "That is all because of you, Yvonne". Dat was zo super om te horen. Hij zat vorig jaar in grade 9. Te jong om bij mij team mee te doen, maar hij mocht wel meetrainen. Nou, ik weet zeker dat menig trainer in Nederland dit jong talent in zijn/haar team zou willen hebben.
In de afgelopen drie jaar heb ik overigens 3 jongens in mijn team gehad die tijdens mijn carriere bij Red Deer Childcare naar de naschoolse opvang kwamen: Dillen, Will en Hunter. En alledrie vonden ze handbal destijds super. Hunter zou dit jaar mee mogen trainen in mijn team, maar helaas. Door het coronavirus hebben we maar een week getraind en vanaf dat moment is alles veranderd. Maar hopen dat we volgend jaar weer een competitie kunnen hebben. Het zou leuk zijn om Hunter te zien spelen tijdens een echte handbalwedstrijd.
Naast handbal bij de scholen, is er inmiddels ook een handbal groep in Red Deer van start gegaan. Hier ben ik verder niet bij betrokken. Voor mij is het schoolhandbal gebeuren een mooie manier om langzaamaan afscheid te nemen van deze, voor mij als een rode draad in mijn leven lopende, sport.