Na het insturen van een doktersverklaring (op donderdag 23 maart) werd me gezegd door de manager dat ik voor vrijdag een bericht op de deur moest hangen, en die dag thuis moest blijven, in afwachting van wat er verder zou gaan gebeuren. Maandag 27 april werd ik gebeld door een bedrijfsarts. Die emailde me een formulier dat ik moest laten invullen door mijn eigen DR. Het formulier moest z.s.m. ingestuurd worden. Intussen ben ik voor de vierde week thuis. Afgelopen week is er door mijn huisarts het formulier ingevuld. Hiervoor moest ik een speciale afspraak maken bij de huisartsenpraktijk. De DR doet namelijk maar 1 speciaal formulier per dag. Afijn, afgelopen vrijdagmiddag om 16:30 uur had ik mijn afspraak met haar. Toen ze het formulier had ondertekend vroeg ik haar voor de zekerheid of ze in het formulier vermeld had dat ik wel iets kan tillen, maar dat ik er niet mee kan lopen (vanwege het gebruik van een kruk). Oh, nee, dat had ze niet gedaan. Zo vervelend, want dat heb ik haar vanaf het eerste moment gezegd. Ik kan wel tillen, maar niet tillen en lopen met iets. Gelukkig heeft ze dat er toen nog wel bijgeschreven. Het formulier werd tegen half zes door de assistente geemaild naar de bedrijfsarts. Omdat ik gisterenochten, (woensdag 19 maart) nog niets gehoord had, ben ik maar gaan checken of het formulier was overgekomen. De bedrijfsarts bevestigd dat ze het formulier heeft ontvangen, en dat ze in afwachting is van mijn manager voor een antwoord. Nu, dat antwoord is gekomen. Ik blijk dus niet meer betaald te worden. En ik moet een uitkering aan gaan vragen!!
Het feit dat ik capable ben om normale administratieve werkzaamheden te doen wordt niet naar gekeken. Het lijkt erop dat ik nu dus opeens geen baan meer heb? Hier wordt ik toch wel eventjes helemaal misselijk van. Heb je meer dan 10 jaar gewerkt voor het Canadese Rode Kruis, word je zo bedankt voor de jaren die je je ingezet hebt! De laatste 3 (COVID) jaren heb ik alleen gewerkt, die jaren tellen voor mij mee als tropenjaren.
Voor de afleiding:op dit moment zijn we met het koor druk bezig met de voorbereidingen van de competitie. Komende maandag hebben we onze generale repetitie, waar family en vrienden van harte worden uitgenodigd om ons te horen en te zien, voordat we volgende week donderdag afreizien naar Saskatoon (In Saskatchewan). Helemaal super. We gaan met z'n allen per bus naar Saskatoon. Maanden lang hebben we toegewerkt naar dat moment. Het is altijd weer een mooie ervaring om op dat podium te staan en te zingen. Naast zingen met het koor, zingen Cathy (Innisfail) en ik ook mee met het familiekoor. Hier hebben we voor COVID ook bij meegezongen, dus dachten we dat dat nu ook wel weer een leuk idee zou zijn. Dus wij tweetjes treden twee keer op tijdens de competie.
Tijdens de generale repetitie zal ook het kwartet zingen, om deze avond een beetje avondvullend te laten zijn. Zal best een gezelllige avond worden, met belangrijkste moment: zingen van onze twee competitie-nummers.
Afgelopen zondag heb ik een nieuwe fiets gekocht. Niet omdat mijn oude fiets het niet goed meer deed, maar ik kreeg steeds meer moeite om tegen de heuvels in Red Deer op te fietsen. Het grootste deel van Red Deer ligt in een dal. Hierdoor moet je bijna in alle gevallen heuvels op en heuvels af fietsen. Dus heb ik nu een e-bike gekocht. Niet zomaar een fiets, maar eentje met bijna alles erop en eraan. Heel vreemd is dat deze fiets geen bel had! Je zou denken dat dat niet geheel onnodig is. In sommige plaatsen staat er zelfs een boete op als je geen bel hebt! Inmiddels heb ik de fiets voorzien van een bel, heb ik de fiets geregistreerd en is de fiets inmiddels ook verzekerd. Hier is ie dan:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten