Januari

Het is weer eind januari. En ik zag net dat we deze maand niet veel op het blog hebben geplaatst.
Deze maand is Hassan (nee, niet Al Hassan) voor het eerst bij ons geweest. Hassan woont sinds juni vorig jaar in Red Deer en is als vluchteling uit Irak gekomen. Voordat hij in Canada kwam heeft hij bijna acht jaar in Syrie gewoond waar hij moest wachten. Wachten op het moment dat hij naar een veiligere wereld kon. Zijn gezinnetje is omgekomen en Hassan is hier helemaal alleen dus. Hij spreekt daarbij ook geen engels. De eerste ontmoeting met Hassan was, hoe kan het bijna ook anders, bij Richard's bbq. Tijdens een van die avonden bracht hij zijn Lute mee, een soort gitaar, en begon te spelen en te zingen. We verstonden het niet omdat hij in het Arabisch zong, maar met hulp van enkele Irakezen werden zijn woorden vertaald. Daar werd ons toen verteld dat Hassan in Irak beroeps muzikant was. Of hij dat ook in Syrie was, weten we niet, maar we gaan ervan uit dat hij ook daar wel als muzikant geld heeft verdiend.
Maar we zagen Hassan ook steeds vaker in de Coffeeshop bij Patrick. Daar klaarde hij helemaal op als hij een van ons zag. Met de Kerst hebben we Hassan voor het eerst bij ons uitgenodigd. Samen met Patrick en Tamara, Hamid, Catherine en Ana hebben we een fijne Kerst gehad. Vervolgens is Hassan op zondagmiddag bij ons. En ja hoor, de volgende keren bracht hij zijn Lute mee. Speciaal voor ons!
Frank wist dat er in het centrum van Red Deer een barretje is die op dinsdagavond een soort inloopavond hebben voor muzikanten. Onlangs is Frank daar met Hassan heen geweest. Met handen en voetenwerk wist Frank Hassan duidelijk te maken dat hij zijn Lute mee kon nemen en in die bar kon spelen. En gespeeld heeft hij. Hassan straalde, speelde volgens Frank bijna Rock Muziek. En in de bar was iedereen geweldig enthousiast. Aan het eind van de avond werd Hassan nogmaals gevraagd om te spelen. Geweldig. Muziek is zijn passie, geeft invulling aan zijn leven.
Met al deze mensen in ons huis is het een gezellige drukte. Met Patrick ben ik gisteren weer naar de college geweest. De komende week gaat het er dan echt van komen. Patrick zal zich inschrijven om bij de college de opleiding tot kok te volgen. Een opleiding die hier in Red Deer gevolgd kan worden, wordt gegeven door een Meester Kok, en een opleiding die over drie jaar met een Red Flag afgesloten kan worden. Maar eerst dus de inschrijving en dan maar hopen dat hij wordt ingeloot.
Catherina en Ana wonen ook nog steeds bij ons. Het voelt allemaal zo normaal, zoveel mensen over de vloer. De meiden hebben het hier goed naar hun zin, gaan hun eigen weg en helpen waar het nodig is. Afgelopen drie dagen zijn ze naar Banff geweest met hun groep. Hun verhalen moeten we nog horen, daar waren ze gisterenavond gewoon te moe voor.
Vandaag ga ikzelf weer een keer naar Rimbey. De wegen zijn redelijk schoon (het heeft vannacht wel weer gesneeuwd) dus durf ik het wel aan om 45 minuten in de auto door de binnenlanden te rijden. In Rimbey wordt vandaag een workshop winterlandschap in aquarel gegeven. Lekker een dagje ertussenuit. En vanavond gaan we met Catherine en Ana naar de Rebels IJschockey. Ben benieuwd wat ze ervan vinden. Voor beiden zal dit de eerste keer zijn dat ze een wedstrijd zien.
Frank is inmiddels de deur uit om met Ryan naar de dierenarts te gaan. Daarna is hij drukdoende met een meeting voor zijn werk en aansluitend zal hij mijn atelier in de basement verder afwerken. Het resultaat van het atelier zullen we zo snel mogelijk op het blog zetten.
En oh ja, Ana heeft gevraagd of ze iets op ons blog mag zetten. Ze zal het waarschijnlijk in het Spaans doen, maar via de vertaalknop zullen jullie het in het Nederlands kunnen lezen. We weten dat google translate niet helemaal perfect is, maar het is toch een prettige manier om iets te vertalen.
Groetjes namens ons allemaal,
Yvonne