Vice Versa

Gisterenavond is Frank weer thuis gekomen vanuit Nederland. Zijn vlucht ging vanuit Amsterdam naar Toronto. En van Toronto naar Calgary. Een gelukje voor Frank was dat hij in Toronto met een vlucht eerder naar Calgary kon vliegen. Daardoor was hij i.p.v. 1 uur vanochtend, al om 23 uur gisterenavond in Calgary. Yvonne, Monique en Adri hebben Frank opgehaald.
Na een korte nachtrust werden we uitgenodigd door Monique en Adri om bij Glenn's te gaan ontbijten. De bijna vier weken vakantie in Alberta zitten erop voor Monique en Adri. Na vier koppen koffie en een heerlijk ontbijt, nemen we afscheid. Met de gehuurde auto rijden ze via CrossIron Mills (winkelcentrum bij Balzac) naar Calgary Airport.
We kijken terug op een fijne tijd samen.

Een leuke anekdote van afgelopen week: Monique en Adri waren alleen in ons huis toen de stroom uitviel. Bleek dat heel Red Deer zonder stroom zat op dat moment. Maar voordat ze dat wist, is ze 'even' bij onze buurvrouw Donna gaan vragen of ze daar ook zonder stroom zaten. Nou, van het een kwam het ander. Voor Monique het in de gaten had, zat ze bij de buurvrouw binnen en zat ze bijna aan een glas witte wijn. De buurvrouw vertelde dat ze in haar eerste leven (!) in Nederland is geweest. Ze werd toen meegenomen naar de grootste waterval van Nederland. Voor de kenners, die waterval ligt toevallig in Loenen (Veluwe). Voor de deskundigen onder de lezers van ons blog, is het duidelijk waarom dit grappig is. Monique en Yvonne zijn namelijk allebei in Loenen (Veluwe) geboren. Een andere grappige bijkomstigheid is natuurlijk dat de Niagara Falls in Ontario (Canada) ietsje groter zijn dan deze Loenense Waterval.
Na deze korte kennismaking met Donna ging Monique weer terug naar Adri, die zich afvroeg waar Monique toch bleef. De stroom was namelijk al lang weer opgang gebracht.
De volgende avond was het duidelijk waarom Monique zolang was weggebleven. We waren namelijk uitgenodigd door Donna en Carl om te komen eten. Het gevolg: een gezellig avond waarin we lekker hebben gegeten en gekletst.

Hevig noodweer in Red Deer

Wat een weer gisteren. Het water kwam met bakken tegelijk uit de lucht. Tussen de dikke regenstralen vielen heel veel hagelstenen. Terwijl Patrick, Yvonne en Hasan in een restaurant langs de snelweg wat zitten te eten zien ze hoe de regen en hagel het verkeer op de snelweg ophoudt. Wat ze toen nog niet wisten was dat er in heel Red Deer veel straten behoorlijk ondergelopen waren. Het was een hele klus om terug te rijden naar de Maxwell Ave. Maar gelukkig, zonder in het water vast te komen staan zijn ze thuis gekomen. Veel huizen hebben last van ondergelopen kelders. Op dit moment staat de kelder bij ons nog wel droog. Maar goed ook, want in de kelder heeft Patrick zijn slaapkamer. Toch vervelend wakker worden als je matras in een keer drijft in het grondwater. Bah. Bah.
Door het slechte weer heeft Frank vertraging opgelopen bij zijn vlucht naar Toronto. Het vliegtuig vertrok een uur later dan gepland, en heeft er nog eens een uur langer over gedaan om in Toronto te komen. Maar een prettige bijkomstigheid is dat Frank Business Class reist tot Toronto. In Toronto heeft hij vervolgens een wachttijd van meer dan 10 uur. Die wachttijd is door de vertraging wat ingekort. Och, heeft hij wat tijd om wat andere dingen te doen (o.a. slapen, lezen en vertaalwerk voor Yvonne's Diploma van de KvJv!). Frank is op weg naar Nederland, waar hij zaterdag aanwezig is bij het feest van zijn paps en mams. Die waren in januari 50 getrouwd, ma is vorige week 80 geworden en pa wordt volgende week 75. Alle reden dus om aanwezig te zijn bij het feest.

Wild Water Rafting op de Red Deer River

Op speciaal verzoek van Monique en Adri zijn we afgelopen zaterdag met zijn zessen gaan Raften op de Red Deer River. Nou ja, met zijn zessen. Yvonne was de hoffotograaf. Zij mocht meerijden met Ryan, de fotograaf van de organisatie van MukWah. Hij wist precies waar de mooie plekjes waren voor de foto's. Plekjes waar Yvonne met de Chevrolet nooit had durven rijden.

De weersomstandigheden waren erg goed. Volop zon en een hoge temperatuur. Maar voordat het zover was dat er geraft kon worden, moesten we eerst twee uur rijden. Het vertrek was namelijk 58 kilometer voorbij Sundre! Eenmaal aangekomen in het MukWah Park hadden we eerst een lunch. Daarna was het tijd om om te kleden; speciaal duikpak, speciale waterschoenen, een windjack en een helm behoorde tot de verplichte uitrusting. Daarnaast was er voor iedereen nog een peddel en een life jacket.

De Canwest group, onze groep wel te verstaan, kreeg een gids toegewezen die die dag voor de eerste keer mee zou gaan! Al snel blijkt deze man een rot in het vak te zijn. Hij kende de fijne kneepjes van het raften. Als enige groep (van de in totaal zeven groepen) lukte het de Canwest Group om met de Raft te surfen. Super om dat te zien. Helaas lukt het niet om een video op dit blog te downloaden, dus helaas moeten we jullie dat onthouden.

Monique en Adri zijn gisteren vertrokken naar de Rockies en komen volgende week weer terug. Omdat Yvonne met Adri's camera de foto's heeft gemaakt, en de camera natuurlijk nu ook in de Rockies is, moeten jullie even een weekje wachten op meer foto's.

VW Rabbit vervolg

de VW Rabbit, deels van Patrick, deels van ons

De Ford Focus gaf teveel mankementen. Eigenlijk hadden we vanaf het begin al geen goed gevoel bij die Ford. Nu, na ruim twee jaar, hebben we dan eindelijk een andere auto aangeschaft. Een VW Rabbit, bijna 3 jaar oud, niet teveel kilometers op de teller en een goede garantie-afspraak.

Afgelopen weekend zijn we met Monique, Adri, Richard, Anas en Qabas naar de Calgary Stampede geweest. De weersvoorspelling was niet best; regen, onweer en lage temperatuur. Maar, zoals het wel vaker gebeurt was het dus net tegenovergesteld. Het weer was geweldig. De hele dag volop zon! Al om 7 uur zaten we in de auto, opweg naar de Stampede waar we volgens Richard tot 9 uur gratis naar binnen zouden kunnen. En ja hoor, als echte Nederlanders waren we optijd om gratis naar binnen te kunnen (later bleek dat er meer dan 50.000 mensen van deze gelegenheid gebruik hebben gemaakt!). Eenmaal binnen bleek dat alle kermisattracties en andere activiteiten al volop draaiden.
Het terrein van de Native People was ook dit jaar weer reden tot bezoek. Allereerst waren we aanwezig bij het hijsen van de vlag, en later bij de beef jerkey wedstrijden. Tijdens deze wedstrijd streden mannen en vrouwen om de titel wie de beste beef jerkey kan snijden uit een lap bisonvlees.

Maar niet alleen de wedstrijd was de moeite waard, ook de danswedstrijd voor mannen en vrouwen was een bezoek waard. In de middag waren we aanwezig bij de Rodeo. Een beetje professioneler dan zaterdag in Benalto, maar zeker niet leuker. Benalto was eenvoudiger en beter te overzien.
Na de rodeo hebben we verder gewandeld over het immense terrein. In een uithoekje ontdekten we de Agriculture Area, daar waar het eens allemaal mee is begonnen. Patrick, Richard, Anas en Qabas zijn nog gebleven om het vuurwerk te kunnen zien. Frank, Yvonne, Monique en Adri hielden het al eerder voor gezien. Maar ja, wat wil je ook. Maandag was het voor Yvonne en Frank weer vroeg dag, moest er weer gewerkt worden.

Qabas, Patrick en Anas

VW Rabbit

Vandaag konden we toch nog onverwachts onze nieuwe VW rabbit ophalen.

Zie hier onze nieuwe aanwinst ....................

........... of toch niet?

Monique en Adri

Ruim eerder dan gepland kwam de KL677 uit Amsterdam binnen.
Al vlot hadden we elkaar gezien, maar het duurde bijna een uur voordat we elkaar konden spreken.

Super om Monique en Adri te laten zien hoe we wonen en leven. Maar voordat we bij ons huis zijn hebben we eerst nog een lange rit voor de boeg. We rijden ruim anderhalf uur de lange snelweg met af en toe een bocht, en hier en daar een dal of heuvel. De drukte op de weg valt mee. Ondanks dat is het op het eind toch even spannend. Een truck met een enorme caravan erachter raakt net voor ons aan de slinger. Afstand houden is de beste remedie. Gelukkig gaat alles goed en zitten we even later veilig in ons huis.

Na het eten gaan we een rondje McKencie Trail lopen. In het water zien we wel iets bewegen, maar we weten alle vier niet wat het is. Als afsluiting van deze eerste dag gaan we naar Tim Horton's voor een lekkere bak koffie. Het is ruim 22 uur (voor Nederlandse begrippen is het al morgenvroeg 6 uur) als Monique en Adri het voor gezien houden. Dat mag ook wel na zo'n lange dag.

Canada Day 2011

Dit jaar is het voor ons voor de derde keer dat we Canada Day meemaken bij de Bower Pond. In 2009 hebben we rondgewandeld door het park en kregen we een beetje een indruk van wat Canada Day is. Het vuurwerk hebben we toen vanuit de Hornstreet bekeken. In 2010 heeft Yvonne voor het Rode Kruis de hele dag in de brandende zon gezeten en gezichten geschminkt, Frank heeft die dag vrijwilligerswerk voor C.A.R.E. gedaan. Het vuurwerk hebben we die avond maar gelaten voor wat het was, we waren toen te moe.

Frank en één van zijn collega's

Yvonne en collega Aydee bij C.A.R.E.

Dit jaar was Frank als medewerker van C.A.R.E. de hele dag aanwezig. Met hulp van veel vrijwilligers (waaronder Yvonne en Aydee) was het een relaxed dagje voor hem. Het weer was goed, de mensen waren blij en er was een gezellige stemming. Als afsluiting van de dag was er #s avonds vuurwerk. Dit keer waren wij alledrie, samen met heel veel Woensdagavondbarbequebijrichardvrienden, al vanaf 19.00 uur aanwezig bij de Bower Pond waar nog steeds volop muziek werd gemaakt, en waar het nog steeds een gezellige drukte was. En het vuurwerk? In één woord: SUPER.