Maart? Yep. Voor je het in de gaten hebt is maart alweer voorbij. Het kan betekenen dat je teveel te doen hebt, of juist het tegenovergestelde. Wij hadden voldoende te doen in Maart.
Covid regels zijn versoepeld, een mondkapje is niet meer overal verplicht. Wel bij het Rode Kruis. Een mondkapje is verplicht, en zonder afspraak kan niemand het kantoor in. Ook personeel moet van tevoren aangeven als ze iets in het kantoor te doen hebben. Dit geldt overigens niet voor mij. Ik heb geen keus, moet vanaf het kantoor werken.
Bij Frank zijn de regels inmiddels weer wat versoepeld. Een mondkapje is niet verplicht, maar wordt nog wel gedragen zodra er meerdere collega's in het kantoor komen werken. In openbare gelegenheden zijn ook geen Covid regels meer. Toch zie je nog volop mensen een mondkapje dragen. Want wees eerlijk, Covid vindt nog steeds slachtoffers. En voel je je niet fit, dan ben je min of meer verplicht om een Covid-test te laten doen.
Frank is afgelopen maand voor zijn werk naar Vancouver geweest. En ja, Vancouver ligt in Canada. Alleen dat betekent niet dat je er zo effetjes heen rijdt. Met het vliegtuig gaat wel wat sneller, en is ook veel relaxter. Met de bus naar Calgary vliegveld en vervolgen met het vliegtuig naar Vancouver. In de afgelopen jaren zijn we vele keren naar Calgary vliegveld gereden. Toen ik er heen reed om Frank weer op te halen was ik compleet verdwaald. Jeempie, wat een gezoek vanwege allerlei wegconstructies. Het zal op den duur wel makkelijker worden, maar op dit moment is het een grote bouwput.
Terwijl Frank in Vancouver is, worden de laatste verrichtingen aan onze keuken gedaan. En kunnen we nu zeggen dat onze keuken helemaal klaar is. Patrick was de afgelopen dagen thuis, en genoot van het werken in deze nieuwe keuken. Eindelijk een aanrecht dat een (voor zijn begrippen) normale werkhoogte heeft.
Nog twee dagen werken bij de school in Edmonton, en Patrick is klaar met zijn opleiding. Maart stond in het teken van aftellen, aftellen en aftellen. Alhoewel hij het lesgeven aan Louis St Laurent prettig vindt, kijkt hij uit naar het eind van deze week. (klik op de link voor info over de school). Hij heeft gymles gegeven aan grade 7 tot 12, en ook sex-education stond op zijn lesplan.
Vanaf volgende week zal Patrick weer even bij ons komen wonen. Niet voor lang, want hij heeft zijn plannen in grote lijnen uitgestippeld. Daarover meer t.z.t.
Ik heb in maart eindelijk een cortisone injectie laten zetten in mijn heup. Een volgende injectie staat gepland voor 21 juni. Op dit moment is er niet veel veranderd in de pijn in de heup, maar ik hoop dat de volgende injecte (met een volle dosering) wel aanslaat. Gelukkig heb ik voldoende afleiding om niet de hele dag met die vervelende heupklachten bezig te zijn. Ik heb de mogelijkheid aangepakt om mee te gaan zingen met een ander koor. Als lid van Sweet Adeline International mogen leden bij twee koren zingen. Door deze mogelijkheid zijn 5 leden van ons koor de uitdaging aangegaan om mee te zingen bij een koor in Edmonton. (klik op de link voor info over het koor: Alberta Heartland). Dit koor is gevraagd of ze mee willen doen aan een competitie in Phoenix. Omdat het koor te weinig leden telde, hebben ze gevraagd of er leden in de provincie zijn die mee willen zingen. Dus nu rijden we een aantal keer per maand naar Edmonton om de repetities bij te wonen. Wie had dat ooit kunnen bedenken dat ik ooit zou gaan zingen in een koor? En vervolgens in een kwartet en dan nu ook nog eens met een totaal ander koor?
Als je het verhaal van Alberta Heartland leest, zul je zien dat ze een 50/50 verloting houden. Mocht je tickets willen kopen, dan zul je met een creatief idee moeten komen. Alleen inwoners van de provincie Alberta mogen tickets kopen. Er is natuurlijk altijd een manier om ons te sponsoren. Het zal op zijn minst 1.000 dollar kosten om naar deze competitie af te reizen. En zijn we op zoek naar allerlei maniere om gesponsord te kunnen worden.
En wat onze plannen zijn voor de komende maanden? Ik train het jongensteam van Lindsay Thurber Highschool voor het laatste jaar met handbal. Er komt een tijd dat ik dat hoofdstuk handbal af moet sluiten. En dat zal dan dit jaar gebeuren. In mei zijn er nog een aantal wedstrijden en dan sluit het handbalboek voor mij. Het is mooi geweest na 50 jaar betrokken te zijn geweest bij handbal in binnen en buitenland.
En we kijken uit naar het moment dat we pa Bauer af gaan halen van het vliegveld in Calgary. Pa zal aanwezig zijn bij Patrick's Graduation Ceremonie dat plaatsvindt in de eerste week van juni. (klik op de link voor meer information over deze ceremonie Graduation Information)
