Banff

Afgelopen weekend waren we met ons tweetjes in Banff. Vrijdag, direct na het werk zijn we naar Banff gereden. Dit keer niet door de Rockies, want dat duurt toch zo'n kleine 5 uurtjes. Nee, dit keer maar rechtstreeks naar Banff. Voor Patrick was het die vrijdag weer de eerste dag dat hij is gaan werken. Een week daarvoor heeft hij een epilepsie aanval gehad. Ja, jullie lezen het goed. Patrick is inmiddels net als Frank dus ook bekend met deze vervelende ziekte. Net als Frank ook in de ochtenduren. Gelukkig was Frank op dat moment nog thuis, zodat er hulp aanwezig was. Heel vervelend allemaal, maar wat kunnen we eraan veranderen? We gaan er maar vanuit dat het werken in Ponoka een flinke duit hieraan heeft bijgeleverd. In de tien maanden dat Patrick bij Cilantro and Chive gewerkt heeft, heeft hij de meeste dagen 12 uur achter elkaar gewerkt, en daarbij kwam dan nog de reistijd (in de winterperiode)! Inmiddels oogt hij weer wat meer uitgerust en heeft bij zijn nieuwe werkgever goede medewerking gekregen. "Health is more important than work!" volgens zijn baas. En de werktijden voor Patrick zijn ook aangepast: hij werkt nu van 8 in de ochtend tot 4 in de middag. En de reistijd? Zo'n kleine 10 minuutjes. 's Avonds is er dan volop tijd om te ontspannen. Want ook dat is er in die 10 maanden wel bij ingeschoten. Nog twee weken en dan heeft Patrick zijn tweede jaar aan de college er ook opzitten. Volgende week nog de laatste test en dan vakantie (van school).

OK, terug naar Banff. Het was heerlijk. Om niet in een herhaling te raken hebben we zaterdag fietsen gehuurd en zijn we per fiets naar Canmore gereden. De afstand was redelijk; 20 km. Alleen de fietsen vielen toch wat tegen. Dat merkten we eigenlijk pas twee dagen later toen we op onze eigen fietsen in Red Deer een rondje reden! Er is toch wel een behoorlijk verschil tussen die fietsen; Yvonne kwam zo ongeveer 10 centimeter te kort om fatsoenlijk bij het stuur te kunnen en Frank had het geluk dat de hoogste stand van het zadel niet wilde blijven staan waardoor het zadel telkens zakte. De tocht op zich was wel aardig. Jammer alleen dat het grootste deel van de fietsroute naast de snelweg lag.

Zondagochtend hebben we vervolgens een kano gehuurd. Gewoon effe lekker genieten van de stilte om ons heen (!) Wie eerder in Banff is geweest weet dat er met enige regelmaat een XL-trein langs het plaatsje dendert. Toch heeft dat ook wel sfeer hoor. We hebben anderhalf uur stroom opwaarts geroeid en besloten toen dat we wel terug konden gaan. Heirbij was alleen bijsturen voldoende. Hoe grappig was het toen Frank na 10 minuten opmerkte: "Kijk nou daar eens!" Waren wel al weer terug bij de kano-verhuurders.

 Tijdens eerdere bezoeken aan Banff konden we nooit naar het park waar het kantoor staat van Banff Nationaal Park. In di park mag je nl niet met een hond komen. Het wandelen in het park was de moeite waard. En het zicht op de hoofdstraat vanaf hier leverde ook een mooi plaatje op.