maandag 1 november 2021

My 90 year old friend

Afgelopen zaterdag heb ik na een lange tijd weer een keer kunnen lunchen met Barb. Bard was een vrijwilligster bij mij, bij het Rode Kruis. Ze was 83 jaar toen ze begon met vrijwilligerswerk; helpen met het uitlenen van de hulpmiddelen en assisteren bij de receptie. Barb, altijd opgewekt en vol positieve energie. Wekelijks kwam ze in haar auto naar Red Deer. Yep, 45 minuten rijden! Ze is weduwe, woont alleen. Haar kinderen wonen in Vancouver en Halifax. Barb heeft goede vriedinnen om zich heen waar ze elke week op vrijdagmiddag om 4 uur een wijntje mee drinkt. En, als haar hockey-team of football-team (Calgary) een wedstrijd hebben, zit ze voor de TV. Geen wedstrijd ontgaat haar.Vanwege alle belemmeringen door COVID is ze gestopt met het vrijwilligerswerk bij mij. Ze komt dan niet meer elke week, toch hebben we regelmatig contact; telefonisch; via emails of middels teksten. Zaterdag hadden we na lange tijd de mogelijkheid om elkaar weer te zien, Barb nam me mee naar een restaurant in Lacombe. Heerlijk, uren zitten kletsen, over alles en nog wat. Barb, zo'n gezellige vrouw, waar je enorme bewondering voor hebt.   

Thuis gaat de verbouwing van de keuken gewoon zijn gangetje. Op 18 oktober zijn ze begonnen, allereerst met het verplaatsen en plaatsen van stopcontacten; verplaatsen van de waterleiding voor de watertap en afwasmachine; plus het plaatsen van een pijp voor een afzuigkap. Een echte afzuigkap, zoals we die gewend waren in Nederland, hadden we niet. Met onze nieuwe keuken krijgen we de afzuigkap die uiteindelijk wel zijn werk doet! Afgelopen dagen heeft een persoon de wanden geplaatst. Geen idee wat de volgende stap is. Wat we wel weten is dat het keukenblad niet meer leverbaar is. Dat bericht kregen we in de eerste week van de renovatie! Heel vreemd dat ze dat niet eerder hebben kunnen vermelden. We hadden de keuken namelijk al maanden geleden besteld. Maar zoals we vaak horen, er gaat altijd wel iets mis met het plaatsen van een keuken. Maar hopen dat het hier bij blijft.   Overigens valt het allemaal reuze mee om een tijd zonder keuken te moeten leven. Terwijl Aydee in New York en Miami op vakantie was, hebben we haar keuken kunnen gebruiken. Maar ook zonder haar keuken is het eigenlijk best te doen zo. Als alles mee zit, is de keuken eind van deze maand, begin december klaar.

Inmiddels heeft het COVID vaccinatie-paspoort zijn intrede gedaan, en kunnen we niet makkelijk meer zonder vaccinatie overal op afstappen. Bij de Universiteit, en bij het Rode Kruis zijn we verplicht om het paspoort te tonen. Ben je niet gevaccineerd, dan kun je helaas niet meer werken of studeren. Het lijkt erop dat er minder besmettingen zijn. Voor het koor hebben we nu afgesproken dat we volgende week maandag, 8 november weer samen kunnen komen. Na 17 maanden kunnen we dan eindelijk weer samen repeteren, al zullen we nog heel lang met ons mondkapje op blijven zingen. 

Frank werkt inmiddels ook weer vanuit zijn kantoor, maar dit min of meer vanwege de verbouwing van onze keuken. Echt groen licht om vanuit kantoor te werken is er nog niet gegeven. De gezondheidsorganisaties adviseren voorlopig nog vanaf huis te werken voor die beroepen die niet direct eerstelijnswerkers zijn. Ik zou het niet erg vinden als die regel wordt opgeheven. Het zou een stuk gezelliger zijn om met 1 of 2 personeelsleden weer samen te werken. 

Patrick zwoegt zich door de laatste loodjes van de opleiding. De afgelopen twee maanden zijn qua woongenot bij tijden challenging; zijn er geen bed-bugs, dan is er wel een verdwaalde vreemdeling die op bezoek komt. Bij de opleiding lijkt het erop dat hij op dit moment feedback moet geven op allerlei wilde en vreemde films. Naast de universiteit is het eindelijk weer mogelijk om te basketballen. Inmiddels is Patrick weer terug bij de Middle School en is hij weer basketball coach. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten