Black Ice

Deze foto is gemaakt, vrijdagavond om half zes. Al drie dagen zit er een soort rijp op de bomen. Het smelt niet, maar er komt telkens wel meer bij. Het is een zeer gaaf gezicht als je alle bomen zo statig wit in de kou ziet staan.


Een rustig weekje. LTCHS heeft afgelopen week en komende week proefwerkweek en voor grade 12 zijn er ook examens. Het voordeel van deze weken is dat er veel vrije dagen zijn. Och, ook wel lekker toch? Patrick heeft inmiddels voor twee vakken examen. De uitslag hiervan laat nog op zich wachten.


Frank is weer in het werkritme. En het lijkt erop dat het hem goed bevalt. En, Frank is eindelijk weer begonnen met zijn favorite sport: tennissen. Inmiddels doet hij mee aan een competitie met een groep van 6 personen. Wekelijks een wedstrijdje tennissen en tussendoor wat trainen. Helemaal leuk.


En ik, ik sta elke ochtend braaf om 6 uur op. Och, het valt wel mee als je eenmaal het ritme te pakken hebt. Het werk wordt steeds leuker, leuke collega's, prettig management en een leuk stel kinderen om mee te werken. Verder ben ik extra gaan werken bij het kantoor van de Red Cross. Bij de Red Cross kunnen mensen een donatie doen voor hulp aan Haiti. Mensen komen aan het loket om geld te storten, mensen bellen op om via hun creditcard een storting te doen en mensen sturen cheques met de post. Hierdoor is er veel extra werk te doen. Dus kunnen ze wel wat extra hulp van vrijwilligers gebruiken.


Gisteren, zaterdag, zouden Patrick en ik een dagje gaan winkelen in Edmonton. Natuurlijk eerst een kop koffie bij Tim gehaald en daarna richting Edmonton. Voor ons vertrek hadden we nog extra gekeken naar de berichten van de AMA. De wegen waren goed! Maar helaas, we waren nog maar amper op de snelweg toen de eerste sneeuwvlagen over de weg gleden. Het is moeilijk te beschrijven. Je ziet niet dat het super glad is, maar ziet wel de sneeuw laag over de weg blazen. Tegen beter weten in reden we rustig verder. Na zo'n 70 kilometer rijden, kwamen er twee ambulances met zwaailicht de snelweg opgedraaid. Geen goed teken. Een paar kilometer verderop was het wel duidelijk. Een enorme chaos. Auto's op de kop in de berm, auto's van de weg gegleden maar nog wel rechtop in de berm, auto's tegen elkaar aan. Met een heel, heel, heel rustig tempo konden we langs al deze gestrandde auto's, knipperende ambulances en politieauto's. Het lukte niet om op deze gladde weg vaart te maken. Ook onze auto gleed diverse kanten uit voordat we weer op het 'rechte' pad waren. De schrik zat er goed in bij mij. Nog even hebben we koers gezet richting Edmonton, maar het besef dat we maar net op de helft van de afstand zaten, en het besef dat we vanavond toch wel weer thuis willen zijn hebben ervoor gezorgd dat we de eerstvolgende afslag hebben gebruikt om weer rustig terug te rijden. Na bijna 3 uur rijden zijn we wel weer veilig thuisgekomen. Frank is niet meegeweest. Die heeft zaterdag vanaf 16.00 uur tot 21.30 uur als vrijwilliger gewerkt bij de bingo! Ja, echt waar. Vanuit LTCHS kwam de vraag of er ouders van de basketballers waren die hierbij wilden helpen. Een deel van de bingo-opbrengsten zijn voor LTCHS. En dat er veel enthousiaste bingo-liefhebbers wonen in Red Deer en omgeving is nu wel gebleken.