De laatste week van ons eerste Canada jaar

Morgen 1 februari is het precies een jaar geleden dat we op het vliegtuig zijn gestapt. Een jaar waarin we veel hebben meegemaakt, allemaal te lezen op dit weblog. Voor ons ontzettend fijn om op deze manier onze ervaringen met jullie te delen, en hopenlijk leuk voor jullie om te volgen. We gaan morgenavond met zijn drietjes ergens uit eten en komende zaterdag hebben we de buren en een paar andere kennissen bij ons thuis uitgenodigd voor een nederlands feestje.
Afgelopen week heeft Yvonne weer de nodige extra uren bij de Red Cross geholpen om alle donaties voor Haiti te verwerken. Tot nu toe is er in Canada ruim $60 miljoen bij elkaar gehaald, gemiddeld $2 per inwoner.
Op de BSO is er weer lekker geschaatst, verbazingwekkend om te zien hoe handig die kinderen over het ijs schieten. Net zoals ieder kind in Nederland kan zwemmen kunnen ze hier schaatsen. Het is hier vanaf midden november ook nauwelijks meer dooi geweest dus we zijn er zeker van dat er geschaatst kan worden. Op Sylvan Lake wordt 14 februari een marathon geschaatst waar ook een paar Nederlandse toppers voor overkomen. Dit was voor de winter al gepland, dus hier kennen we niet zoiets als de elfstedenkoorts. We zijn zeker van ijs gedurende ruim 3 maanden van het jaar.
Voor Patrick zit het eerste schoolsemester erop, hij heeft alle examens zo goed mogelijk gemaakt. En hij heeft een redelijk goed gevoel over hoe het ging, nu maar hopen dat de scores dit ook bevestigen. We vinden het al enorm knap dat hij in een jaar tijd al een examen Science of Social Studies in het engels kan doen! Morgen begint de tweede helft, met wiskunde, engels en 2 sportvakken. En dan op naar de Graduation op 28 mei!
Hij is gisteravond teruggekomen van een basketballtoernooi in Calgary waar ze zijn blijven overnachten in een hotel. Met zijn vieren op een kamer hadden ze gisterochtend lekker ontbijt op bed besteld, een ideetje van Patrick!
Ik (Frank) heb mijn eerste maand bij Red Deer Forklift erop zitten, en al meer verkoopsucces gehad dan in de drie maanden bij de vorige werkgever. Een paar heftrucks en het nodige aan onderdelen en service geven naast een bescheiden basissalaris een leuke bonus. Maar belangrijker dan de centen is dat ik met vertrouwen 'sochtends naar mijn werk ga. Als een echte Albertan rijd ik in een grote Ford pick-up van het werk alle adressen af. Wel een beetje tegen mijn principe, zo'n benzineslurper, maar op de fiets is het echt niet te doen. Mijn verkoopgebied is ongeveer net zo groot als heel Nederland.
Vannacht is er weer een paar centimeter sneeuw gevallen en volgens de weersverwachting blijft het vandaag sneeuwen. Kan ik vanavond de oprit en stoep weer lekker schoonvegen.