Lake Louise

Voor het vorige weekend hadden we min of meer gepland om met Ana en Catherine, Tamara en Patrick en Ryan via de Rockies naar Lake Louise te gaan. Catherine was dat weekend te ziek om iets te doen, dus besloten we om het een weekje uit te stellen. Maar voordat we gisteren in de auto stapten om daadwerkelijk naar de Rockies te gaan, is er wel heel veel gebeurd. Binnen de groep van de CWY was er behoorlijk veel onrust. Twee jongeren zijn inmiddels teruggestuurd naar huis, twee jongeren hebben om persoonlijke redenen besloten om terug te gaan. Als gastouders hebben we gevraagd om een spoedbijeenkomst om zo de onrust een beetje weg te nemen en een planning te maken voor de laatste vier weken. Op zo'n moment is het af en toe best lastig om in een andere taal te communiceren. Maar ik sta er telkens versteld van dat het telkens toch lukt. Frank had eerst zijn vergadering van KidSport, maar halverwege de meeting kwam hij gelukkig ook. Terwijl wij de meeting hadden met alle gastouders, had CWY groep bij ons thuis een meeting. Hij lijkt dat al het praten vruchten af heeft geworpen, Ana en Catherine lijken weer meer gemotiveerd te zijn, gelukkig. Zoals eerder geschreven werkte Patrick voor Richard's Coffeeshop. Hij is daar in juli gestart en heeft eind september het koken op zich genomen. Iets waar hij opzich erg van genoot. Via die weg ontdekte hij dat hij het wel erg leuk zou vinden om er zijn beroep van te maken. Enthousiast is hij naar de college gegaan, heeft informatie opgevraagd en heeft de aanmeldingsformulieren meegenomen. Het enige wat er nog moet gebeuren is dat de formulieren door zijn baas worden ingevuld. En daar wringt nou juist de schoen. Zowel Patrick als zijn collega hebben begin januari besloten om niet verder te werken voor Richard. Het gaat te ver om hier uitleg over te geven. Maar als ik vertel dat er een vrijwilliger was in de Coffeeshop die de Coffeeshop over wilde nemen, waarbij Patrick de betaalde kracht zou zijn, dan mag het duidelijk zijn dat Patrick er heel veel aan heeft gedaan om de Coffeeshop op de rit te krijgen. Vorige week vrijdag werd duidelijk dat een overname op kort termijn niet gaat plaatsvinden. Wanneer wel? Dat blijft de vraag. Patrick heeft een aantal dagen gewerkt voor de nieuwe eigenaar totdat bleek dat de overname niet doorging. Heel veel stress voor een negentien jarige jongen..... Frank geniet van zijn werk bij C.A.R.E. En naast zijn werk is hij druk met allerlei andere dingen. Zoals hierboven geschreven is hij druk voor KidSport. Een organisatie die financiele steun geeft aan ouders die anders geen mogelijkheid hebben om hun kind/kinderen te laten sporten. Afgelopen weekend werd er tijdens de ijshockey-wedstrijd van de Rebels een fundraising gehouden. Maar liefst 26.000 dollar werd er opgehaald voor KidSport Red Deer. Verder volgt Frank een Leadership cursus. Een deel daarvan kan hij tijdens zijn werkuren doen, maar een deel volgt hij ook in de avond. Maar al met al is hij meer thuis dan dat hij was in de tijd dat hij in Nijmegen werkte. En in die vrije uurtjes heeft hij de inloopkast in mijn atelier gemaakt............

En ik, ik werk nog steeds met plezier bij de child care. Al is het ook bij de Child Care op dit moment een onrustige toestand; collega's die ontslag nemen, die ontslagen worden of verplicht overgeplaatst worden. En helaas is dat bij mijn werkplek ook het geval. Niet voor mijzelf gelukkig. Ik ben wel blij met mijn split shift. Hierdoor ben ik veel thuis en ben er als iemand me nodig heeft. Op woensdagavond ga ik met (voornamelijk) refugee-kinderen naar de gymzaal van de school waar ik werk. Dat is voor deze kinderen in de winter de enige manier om wat te sporten. Buitensporten is gewoon geen optie, te koud. Afgelopen woensdag had ik niet veel puf om te gaan. Zeker ook toen bleek dat er maar 5 kinderen mee zouden gaan. Zegt een van de meisjes: Oh, maar ik heb er de hele dag zo naar uit gekeken. Tja, dan kun je geen nee meer zeggen, dan ga je gewoon.
En dan kom ik eindelijk bij de titel van deze keer: Lake Louise
Met Ana, Catherine en Al-Hasan zijn we naar Lake Louise gegaan. Tamara en Patrick besloten om naar Tamara's ouders te gaan. Even relaxen op de boerderij.
Maar wij zijn dus naar Lake Louise gegaan. Al hebben Frank en ik de weg al menig keer gereden, we blijven genieten van elk moment dat we er rijden. Onze eerste stop was in Rocky Mountain House om te tanken. De prijs per liter is vannacht met 5 cent omhoog gegaan. De prijs is nu 105.9
De eerste echte stop was in Nordegg. Na ruim twee uur rijden is het wel fijn om eventjes de benen te strekken. Na een korte stop verder richting Num-Ti-Jah-Lodge. Onderweg zien we enkele herten rondspringen, wat natuurlijk een leuke belevenis is. In Num-Ti-Jah-Lodge kunnen we niet verder komen dan de parkeerplaats. De ramen van het hotel zijn dichtgespijkerd en de sneeuw is hoog opgeblazen tegen het huis. We wagen het erop en vinden een klein pad dat ons naar DE brug brengt.

Het meer is dichtgevroren en bedekt met een enorme laag sneeuw. Bijna onvoorstelbaar voor de tijd van het jaar, maar we konden hier zonder jas vertoeven. Na een tijdje zijn we weer verder gereden. Want ons doel voor vandaag was Lake Louise. Op het meer zou namelijk een ijs-sculpture staan van een hotel en zou je rondom dat hotel kunnen schaatsten. En inderdaad......

En als je niet kunt schaatsen, dan kun je wel wandelen...........

Al-Hassan heeft kristallen gevonden en laadt zijn zakken ermee vol!! De sneeuw glinstert zo mooi in de zon. Op de foto is het niet te zien, maar hier bij Lake Louise zagen we de mooiste ijskristallen. Naast het hotel waren er nog meer ijs-sculptures te zien. Het was de moeite waard om ze allemaal te bekijken. Na een hot-chocolat met mashmallows, slagroom en chocoladesaus was het tijd om richting huis te gaan. De kortste weg 'terug' was via Banff. Ana en Catherine waren hier al eerder geweest maar voor Al-Hassan was het de eerste keer. Ons avondeten hebben we gegeten bij de spaghetti-factory in Banff. Wederom een lange, gezellige dag in de Rockies.