Let's talk about transport

In onze vakantie hebben we verschillende mogelijkheden van vervoer gebruikt. Op de eerste plaats staat voor ons DE fiets. Maar daarover later meer. Eerst maar beginnen bij de minst aantrekkelijke optie: 

Lauda en vervolgens Ryanair

Sorry Hans, Voor een keertje nog de naam voluit, daarna nooit meer. Wat een ervaring. De heenweg ging goed. Geen problemen. Maar de terugweg werd een heel ander verhaal. Onze reistijd van die dag kwam op 18 uur!!!! Te gek voor woorden. Maar hoe kwam dat nu? Er was geen rechtstreekse vlucht van Majorca naar Nederland. Daardoor vlogen we eerst van Majorca naar Stansted (Londen, Engeland) met 'Lauda' om vervolgens over te stappen op Ryanair. Volgens eerste planning was daar 2.5 uur voor gepland. Het vliegtuig vertrok om onduidelijke redenen bijna een uur te laat vanaf Majorca. Eenmaal door de douane (we moesten uitchecken en vervolgens weer inchecken) was het niet een, twee, drie duidelijk waar we naar toe moesten. Trouwens, Frank met zijn Canadese paspoort, stond nog in een rij te wachten om door de douane te gaan. Heel knullig dat later bleek dat hij onnodig lang daar heeft staan wachten! Vanwege onduidelijkheid over de gate, stonden Hans en ik even later voor de Ryanair balie. Laat ik het maar zacht omschrijven, maar een ongeintereseerd personeelslid kon ons alleen vertellen dat we te laat waren voor de aansluiting. De deuren van het vliegtuig waren al gesloten. Heel vreemd, want volgens onze klok hadden we nog tijd genoeg. Er viel niet te praten met haar. Het enige dat ze ons nog wist te vertellen was dat we de volgende ochtend om half negen een vlucht zouden kunnen boeken. Ja je leest het goed. We moesten een nieuwe vlucht gaan boeken. Ze verwees ons ook naar de Klantenservice als we meer wilden weten. Ook bij de klantenservice werden we al snel afgescheept met het feit dat ze op dat moment niets voor ons konden doen. We hadden meer overstaptijd in moeten plannen! We arriveerden om 15:00 uur. 

EasyJet

Natuurlijk hebben we niet gewacht tot de volgende ochtend. Gelukkig ging er nog een vlucht met EasyJet naar Amsterdam. In plaats van aan te komen in Eindhoven vlogen we dus naar Amsterdam. Maar goed dat we geen auto in Eindhoven hadden geparkeerd. En heel fijn dat Annette tijd had om ons op te halen in Amsterdam. Het ging allemaal eventjes anders dan dat we gepland hadden. 

KLM

Over de KLM, Royal Dutch Airlines, zijn we zeer positief. Zowel de vlucht van Calgary naar Amsterdam, als de terugreis zijn zeer prettig gegaan. Relax onderuit zakken, slapen afgewisseld met het kijken naar een aantal leuke films maakte het dat de 8-9 uurtjes vliegen zo voorbij vlogen. Volgende keer kiezen we zeer zeker weer voor een rechtstreekse vlucht. 

Met de trein

Waar zouden we zijn zonder de trein? Tegenwoordig is er in Twello ook een treinstation. Instappen bij Angelique en Dennis voor de deur om vervolgens naar Zaandam te reizen, en later in de week naar Maastricht. Een mooie manier om Nederland in sneltreinvaart te bekijken. 

Station Maastricht

Station Utrecht

Station Zaandam

Station Amsterdam

Station Twello

Naast het reizen met vliegtuigen en treinen hebben in Nederland gebruik mogen maken van de auto van Pa Bauer. Super handig, maar wel eventjes wennen om te rijden met een schakelauto. Op Majorca hadden we een auto gereserveerd; dachten we. Er bleek nogal wat onduidelijkheid over de namen van Hans en Frank, plus gebruik van de creditkaart. Wie is nou wie, en wie heeft er nu wel of geen creditkaart. Na ruim een uur zaten we in een niet gereserveerde auto op weg naar Cala Millor. 

Met de auto

Met de bus|

Busvervoer op de vliegvelden is schijnbaar meer en meer noodzakelijk geworden. Per bus wordt je naar het vliegtuig gereden. De vertraging die we hadden in Palma toen we in het Lauda vliegtuig moesten was mede door deze manier van vervoer. Wow, wat ging dat onhandig. 

Met de metro

Naar het vliegtuig met de metro

Dat gebeurde op het vliegveld Stansted. Na onze vervelende ervaring met Ryanair, het opnieuw boeken van een vlucht bij EasyJet, hadden we tijd genoeg om richting the metro te gaan. In plaats van nog meer stappen te moeten lopen (wat mij echt niet meer lukte) konden we met de metro. Wat een verademing. De metro bracht ons tot bij de gate. 

Op de fiets

Vriend Sietse (vriend van pa Bauer) had een fiets voor ons beschikbaar gesteld. En Dennis stelde zijn e-bike beschikbaar voor mij. Een mooie manier om uit te proberen hoe het is om met enige ondersteuning te fietsen. Blij dat ik dit heb kunnen uitproberen, want het is dusdanig goed bevallen dat ik hier in Canada eenzelfde fiets ga kopen. Het was heerlijk om op de fiets door het dorp te fietsen waar Frank en ik allebei zijn opgegroeid.